ΠΡΟΣΩΠΟ ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΟ ΓΕΜΑΤΟ ΧΥΜΟΥΣ ΜΕ ΑΙΣΘΗΣΙΑΚΟ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΛΥΡΙΚΟ ΣΤΟΧΑΣΜΟ
Τα ποιήματα του ΘΑΝΑΣΗ ΓΚΑΡΙΛΑ λειτουργούν προς την κατεύθυνση της δικής του ευαισθησίας: Μιας ευαισθησίας η οποία διοχετεύει το λογοτεχνικό της αρχέτυπο σε ένα αμιγώς νεωτερικό καλούπι, στην απεικόνιση ενός εγγενώς ρηγματικού και θραυμαστικού κόσμου, όπου το συλλογικό τραύμα κινείται ευθύς εξ αρχής σ’ ένα πεδίο βάθους, για να παραχωρήσει την πρωταγωνιστική θέση στις αναζητήσεις και στα πάθη του εγώ.
Η ζωή με τα «όλα της» και ο «καμουφλαρισμένος» έρωτας σε συνδυασμό με τις μνήμες των παιδικών χρόνων, αλλά και με μια ισχυρή αίσθηση της δύναμης των πραγμάτων να χάνουν το βάρος και τη σημασία τους, αποτελούν τους πυλώνες της τέχνης του ΘΑΝΑΣΗ ΓΚΑΡΙΛΑ που εκφράζεται πάντα με μιαν εντελώς αντιδιακοσμητική και αντιδραματική μέθοδο, διεγείροντας έτσι στο έπακρον τις συγκινησιακές μας χορδές.
Αγαπά την ηρεμία, τη γη και την ελευθερία της πατρίδας μας και δεν θα την αντάλλασε ούτε με τα πιο πολυτελή διαμερίσματα της Αθήνας. Ζει απλά και δημιουργεί. Αυτό είναι και η πολυτέλειά του.
Είχα την τύχη να παρακολουθήσω θεατροποιημένα την Πέμπτη σειρά βιβλίων του με τίτλους «αθέριστη πεδιάδα», «να χαίρεσαι να φεύγεις» που εκδόθηκε τον Οκτώβριο του 2010, στο θέατρο «ΕΛΠΙΔΑ» (πλατεία Βικτωρίας). ΜΑΓΕΥΤΗΚΑ !!! Σεμνή και σοβαρή παρουσίαση, όλο ουσία και νοήματα. Σας δίνω μερικά δείγματα γραφής του ΘΑΝΑΣΗ ΓΚΑΡΙΛΑ, ποιήματά του που με … ταξίδεψαν.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΑΧΟΣ (Δημοσιογράφος)
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΗΝΕΣΜέσα από τους μήνες ο καιρός κρατά μαχαίρι
Κι αυτό το σπίτι δε χωράει τώρα δυο.
Μπαίνουνε βγαίνουν οι νυχτιές και στο καρτέρι
Έχουνε βγει για τη ζωή μας χίλιοι δυο.
-«-
Παραμονεύουν στη γωνιά δυο-τρεις ανέμοι
Και το κλειδί στέκει βαρύ στη κλειδωνιά.
Ήρθαν οι φίλοι απ’ αρχή σημαδεμένοι
Και συ τραβάς για το λημέρι του φονιά.
-«-
Βυθά τα σπίτια σα σιωπή παλιό αγιάζι
Και στο λυχνάρι το φυτίλι έχει σωθεί.
Κι απόψε κάποιος με το θάνατο πλαγιάζει
Κι αυτός που πίστεψε πολύ έχει χαθεί.
ΜΕ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ
Σωριασμένη στα πόδια της πέτρινης γέφυρας.
Δε μπορούσε κανείς να τη βοηθήσει.
Τα είχε όλα. Με εξαίρεση τη μοναξιά.
ΓΚΑΡΙΛΟΧΟΣ – ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ*
Στις εκβολές της πόλης
Στο μικρό καταρράχτη ,
Τινάζω
Τη σκόνη της εκστρατείας.
Ξεβγάζω τη σκουριά
Της πανοπλίας.
Η ουλή στο μέτωπο έκλεισε.
Χάθηκαν τρία χειρόγραφα…
*ΑΡΧΙΛΟΧΟΣ (680-630 π.Χ.): Λυρικός ποιητής από την Πάρο, εφευρέτης της Ιαμβικής ποίησης. Ταυτόχρονα μισθοφόρος – πολεμιστής για την επιβίωσή του.
ΑΣΗΚΩΤΟ ΤΟ ΑΙΝΙΓΜΑ ΣΟΥ
Κουβάλησα μια ολόκληρη πόλη.
Ασήκωτο το αίνιγμά σου.
Κατά μήκος της Καλλιρόης με το αδιάβροχο,
Μάζευες τη πλημμύρα.
Ασήκωτο το αίνιγμά σου.
