Μεταφυσική αρθρογραφία - Επίκαιρο!

Ξύπνησα απ’ τη χρόνια ασάλευτη ψυχική γαλήνη με αφορμή τα όσα φοβερά ματαγίνονται στην πατρίδα.

Σα να μην έχει αλλάξει τίποτες όσο εγώ για χρόνια γαλήνιος, πλάγιαζα στις κάμαρες του Πλούτωνα.

Τι έχεις Γιάννο ; -τι είχα πάντα!

Η πτώχευση της πατρίδας το 1893 έχει γίνει και σήμερα σημείο αναφοράς σε τρεχάμενες συζητήσεις. Το περίφημο «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» του Χαρίλου Τρικούπη κοντεύει να γίνει η πιο διάσημη φράση της νεοελληνικιάς ιστορίας .

Μη νομίζεται όμως ότι πολυκαταλάβαμε και τότες τι ακριβώς σήμαινε στην πράξη η χρεωκοπία.

Το τι ακολούθησε και ποιες ήταν οι συνέπειες, άστα να πάν στο …ρέμα του αγύριστου!

Μας …ξεβράκωσαν οι Τούρκοι το 1897 – πολέμησα και γω ο έρμος στο Δομοκό τρομάραμ’ – και το 1898 μετά το … ξεβράκωμα μας επιβλήθηκε απ’ τσ’ μεγάλες δυνάμεις –τους «φίλους μας» ντε- ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος.

Έδρασαν όπως τώρα η Ε.Ε. και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Η αφέλειά μας η η αφασία μας αν θέλετε ήταν τόσο τρανή σε μέγεθος που έδινε δικαίωμα σε όποιον ήθελε να μας εκμεταλευτεί ανάλογα.

Ενενήντα πέντε (95) εκατομμύρια χρυσά φράγκα μας έβαλαν να πλερώσουμε ως αποζημίωση στη νικήτρια Τουρκία.

Μπαστακώθηκαν στην Ελλαδίτσα μας αντιπρόσωποι, επιτηρητές κι ‘ένα σωρό παρατρεχάμενοι που αποφάσιζαν για τα δημοσιονομικά μας και τον προϋπολογισμό.

Άλλο …ξεβράκωμα, βούρδουλας και έλεγχος! Το ίδιο και τώρα ύστερα από εκατό και πάνω χρόνους! «Μπατεσκυλαλεσταρία» γίναμε.

Οι Θεοί μας …συνταξιούχοι εδώ και πολλούς αιώνες ξέχασαν να μαζέψουν τους …δαίμονες που είχαν στείλει στη χώρα μας μετά τον άδικο χαμό του Σωκράτη.

Από τον Δ.Ο.Ε. στο Δ.Ν.Τ. σα να λέμε από την σκύλα στη Χάρυβδη!

Επικεφαλής του ΔΟΕ ο Άγγλος Λόρδος Εδουάρδος Λω (δώσαμε και τ’ ονομά του σε δρόμο στο κέντρο της πρωτεύουσας).

Τα συμβάντα το 1898 και του 2010 σας το λέω με αγανάχτηση και πόνο αντάμα είναι κατασκευασμένα με τα ίδια υλικά.

Καταχρεωμένη η πατρίδα, βόηθα Δήμητρα Θεά, να μη θυσιάσει κυριαρχικά δικαιώματα για να ξεπλερώσει τα τοκοχρεολύσια καθώς στα «παζάρια» δεν δίνουν νέα δάνεια για να ξεπλερώσει τα παλιά.

Αχ μωρ’ έρμη κι’ αθάνατη Ελλάδα μου, όσο εγώ «γαληνοπλάγιαζα» εδώ γένονταν σημεία και τέρατα, τ’ Κουτρούλη ο γάμος!

Κανένας σας δεν πήρε χαμπάρ, ούλοι κατάχαμα σε ύπνο…μακάριο.

Οτ’ γενότανε τότες, έγινε και τώρα. Αυτά βλέπω , αυτά διαπιστώνω.

Σιγούλια-σιγούλια όπως τότες στρογγυλοκάθισαν στο σβέρκο μας να εποπτεύουν τις Δημόσιες υπηρεσίες που ήταν αρμόδιες για την είσπραξη των εσόδων τα οποία προορίζονταν να εξοφλούνται οι δανειστάδες μας, είχαν και τον τελικό λόγο σε προσλήψεις, απολύσεις, μεταθέσεις, προαγωγές Δημοσίων Υπαλλήλων και όχι μόνο.

Οι Βουλευτάδες μας υποχρεώνονταν να επικυρώσουν νόμους που περιόριζαν την εθνική ανεξαρτησία χωρίς να μπορούν να αρνηθούν ούτε να τους τροποποιήσουν!

Πλήρης εθνικιά ταπείνωση μέσω του διεθνούς… σβερκοκαβαλήματος!

Κι’ αναρωτιέμαι εγώ ο φτώχο-Μπάρμπα –Γιάννης για πιο λόγο πολέμσα το 1897 το 1913 το 1919-20 κι’ όσο μπόργα το 1940!

Φτάσαμε στο 2010 και η νέα «άρχουσα τάξη» ανέθεσε στους ξένους την «άνευ όρων φροντίδα των συμφερόντων της».

ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ!!! «Το πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» μεταλλάχθηκε σε «κράτος, κόμμα, προσωπικό…βόλεμα».

Με τα καμώματά της αυτή η άρχουσα τάξη επέτρεψε να δημιο υργηθεί μια ευρεία κοινωνική τάξη στη χώρα μας που θεωρεί ότι έχει το κληρονομικό δικαίωμα να παρανομεί.

Έπιασαν την «τραχανοκουτάλα», κουμπάρια, μπατζανάκια, κόρες, γιοί, ξαδέρφια, και άλλοι «νεοκοινωνικοταξίτες» κι έφαγαν ούλο τον τραχανά απ’ τα καζάνια των Δημόσιων Ταμείων . Κι’ όσο αυτοί «περιδρόμιαζαν» έκαναν τα στραβά μάτια σε όλους τους υπόλοιπους που εξαπατούσαν το κράτος είτε φοροδιαφεύγοντας είτε υπερτυμολογώντας είτε παίρνοντας μίζες, είτε σπαταλώντας Δημόσιο χρήμα. Δεν θα μπορούσαν άλλωστε να κάνουν κι’αλλιώς: Λύκος, λύκο δεν τρώει!

Έφτασαν στον πάτο των καζανιών για να πάρετε χαμπάρ, αφού σας ξύπνησαν οι γρατσουνιές της τραχανοκουτάλας πάνω στην τσίκνα, γιατί μόνο αυτό είχε απομείνει πια: Το κατακάθι, η ζίγρα, το καμένο.

Οι κατεργαραίοι, όπως είναι γνωστό κερδίζουν ευκολότερα τη φήμη του ικανού παρά οι αδέξιοι του τίμιου!

Χουνέρια αγκαθωτά και μαύρα. Τέλος η μαλακωσιά!

Γουρλώσατε τα μάτια, τάχαμ’ σαν αφελείς, μόλις αντικρίσατε την καταστροφή. Έκπληκτοι ακούτε στις ειδήσεις , «δελτία παρανομίας» θα τα πω και δεν πιστεύουν τ’ αυτιά σας, τα τόσα σκάνδαλα που ξεσπούν καθημερινά. Άλλος δήλωνε 400 ευρώ ετήσιο εισόδημα και είχε ιατρείο στο Κολωνάκι και ζωή χαρισάμενη, άλλος επαιρνε επίδομα φτώχειας και ζούσε στην Εκάλη σε βίλα με πισίνα. Άλλος δούλευε στην πολεοδομία με 1500 ευρώ μισθό και έκανε περιουσία εκατομμυρίων. Καλογέρ με χρυσόβουλα στο χέρ τ’ αντάλλαξαν με Ολυμπιακά ακίνητα –υπερτιμολογημένα- που πλέρωσε ο Λαοτζίκος!

Υπουργεία σας χρέωναν εκατομμύρια ευρώ σε πουτανίστηκα τηλέφωνα και τζόγο, ενώ Υπουργοί έφτιαξαν τεράστιες περιουσίες σε μια νύχτα. Το λένε κιόλας και δεν ντρέπονται μόνο που την μίζα την βάφτισαν … χορηγία!

Δοκιμάζουν την νοημοσύνη σας, η οποία μπορεί να μη φημίζεται για το εύρος της αλλά δεν είναι και τελείως του πεταματού.

Έλληνες είσαστε ρε, που πήγε η πονηριά σας;

Κάποιους βολεύει να κολυμπάει η χώρα στο βόρβορο της ρεμούλας και της φοροδιαφυγής. Σας θέλουν στη γωνία δίχως ηθικό υπόβαθρο και συστήματα αξιών.

Καταλαβαίνω και το θεωρώ λογικό να έχει …συννεφιάσει η κρίση σας και να πέφτετε σε κενά λογικής. Άλλωστε και το πιο έξυπνο μυαλό θέλει το χρόνο του για να προσαρμοστεί και να επεξεργαστεί νέα δεδομένα. Δεχόσαστε καταιγισμό θλιβερών μαντάτων, άβολων η αδίκων πολλές φορές μέτρων και τρελών ειδήσεων πώς να προλάβετε να προσαρμοστείτε!

Επειδή τώρα πια λέω μόνο αλήθειες, λέω λοιπόν πως είναι η μοναδική ευκαιρία για να απομυθοποιήσετε το μοντέλο που σας έφτασε ως εδώ: του καταφερτζή εξυπνάκια Ελληναρά που ζει με δανεικά και αγύριστα, που ανέχεται την ασυδοσία και την ανομία γιατί βολεύεται και ο ίδιος, αλλά όταν δει τα σκούρα, του φταίνε όλοι εκτός από τον εαυτό του!

Όμως το σίγουρο είναι πως δεν φταίτε για όλα εσείς, εμείς θα πω οι Έλληνες. Και εξηγούμαι: Η κοντόφθαλμη πολιτική της Γερμανίας (κι’ ας μας χρωστά για όσα έκανε στην κατοχή κι ας μας φόρτωσε και τα … καμπουριασμένα υποβρύχιά της –άλλο σκάνδαλο και τούτο) και το «δε βαριέσαι» μαζί με την έλλειψη αντανακλαστικών των υπολοίπων Ευρωπαίων –πανάθεμά τους- εταίρων μας δημιούργησε για την πατρίδα μια οικονομικιά «κατρανότρυπα» που τώρα έγινε απειλή για όλους.

Ιφιγένεια έγινε η Ελλάδα, που πρέπει να θυσιαστεί για να φυσήξει ούριος άνεμος στα πανιά της διεθνούς οικονομίας.

Τι γίνεται όμως αν η Ιφιγένεια αρνηθεί να βάλει το κεφάλι της στο …ντορβά;

Τώρα ίσως μπορούμε να απαιτήσουμε τους όρους που μας αρνήθηκε ο Γερμανικός οπορτουνισμός. Όχι για να αποφύγουμε τις «βαρβατημένες» κοινωνικές θυσίες αλλά μπας και κατορθώσουμε ως κράτος να διατηρήσουμε κοινωνικές ισορροπίες που θα απομειώνουν την εθνικιά μας κυριαρχία.

Ότι ισχύει για τους άλλους να ισχύει και για μας.

Αν θα πάρει ο διάολος εμάς να παρ κι αυτνούς.

Σώνονται αυτοί, να σωθούμε και μείς. Τίποτα λιγότερο τίποτες περσσότερο. Πειραματόζωο να μη γεννούμε ποτές. Κι αν τολμήσουν και μας παρατήσουν χωρίς βοήθεια να λύσουμε μονάχοι τα προβλήματά μας,να ξέρουν πως αυτό θα είναι και το τέλος της Ευρωζώνας. Κανένα τους όμως δεν συμφέρει αυτό.

Η Ελλάδα μας μισιέται γιατί έχουμε μέσα μας την αντίσταση. Αυτό είναι ανάθεμα για τους ξένους τραπεζίτες και θεωρείται ανάσχεση στην ανάγκη του Γερμανικού κεφαλαίου να ελέγξει όλα τα παζάρια την επαύριο της Γερμανικής επανένωσης.

Ξέρουμε ποιοι είναι οι εχθροί μας ξέρουμε κι’ από ξένη κατοχή.

Όπως ξέρουμε ότι θα σηκωθούμε ξανά όρθιοι με ατσαλένιο κουράγιο γιατί η Ελλάδα μας ποτέ δεν πεθαίνει … το έχουν υπογράψει οι Θεοί της!

---------------------------------------------------------------------------------------------

Ο Μπάρμπα-Γιάννης γεννήθηκε το 1875 στην σκλαβωμένη Παναγιά Δομοκού.

Έζησε καταστάσεις εκρηκτικές. Σκλαβιά, εξεγέρσεις, πολέμους, εμφύλιους σπαραγμούς. Εποχές που τα όνειρα εξανεμιζόταν. Εποχές που η αμορφωσιά και η σκλαβιά θόλωνε μυαλά. Εποχές που πίσω απ τις φωνές για ξεσηκωμό και λευτεριά δεν ήξερες με ποιους να πάς, ποιοι είναι σύμμαχοι πραγματικοί, ποιοι υπηρετούνε τα συμφέροντά σου. Εποχές που οι «προστάτες μας» μας υποκινούσαν ανάλογα με τις περιστάσεις πότε έτσι πότε αλλιώς.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα έζησε ο Μπάρμπα-Γιάννης. Όμως ποτέ δεν έπαψε να αναζητά να βρει τι πάει στον εαυτό του και τι ο ίδιος θέλει. Έψαχνε προσανατολισμό, θέριευε απότομα και πιανόταν απ’ το άπιαστο για ν’ αρμενίσει! Από παιδί είχε ξυπνήσει μέσα του μια περίεργη ευθύνη. Εθνικιά την ονομάτιζε ο ίδιος. Λέξη άσπιλη και μαγική που έπαιρνε τα μυαλά και φούντωνε την φαντασία δίνοντας στα πράγματα μια άλλη αξία πέρα από αυτή που εκείνα από μόνα τους μπορούσαν να εμπνεύσουν. Η αγωνία για την πορεία των πραγμάτων στα μέρη του και στην Ελλάδα για το λυτρωμό του Γένους, για την Λευτεριά και τη Δημοκρατία ποτέ δεν τον άφησαν ήσυχο.

Πέθανε Λεύτερος!!! Τα μάτια του κρατήσανε μέχρι τέλους αναλλοίωτα της νιότης του το ύφος και τη ζωντάνια γιατί είχανε δει πολλά και τόσο λιγότερο τα άγγιξε ο χρόνος!»