«Όταν οι καλλιτέχνες ανοίγουν δρόμους για τους
ουρανούς»
Με μεγάλη επιτυχία
έγιναν τα εγκαίνια της έκθεσης «Άνοιξη
και καλοκαίρι 2013» στο πολιτιστικό κτίριο του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου
Αθηνών «Κωστής Παλαμάς» Ακαδημίας 48 και
Σίνα . Ήταν μια βραδιά για μη… θνητούς!!! Αλλά και όσοι θνητοί παρευρέθησαν
–ανάμεσά τους κι εγώ- πήρανε «σύμβολα». Εκείνα τα «σύμβολα» που περνάνε
ανέγγιχτα μέσα από γενιές και γενιές για να φθάσουν κάποτε εκεί που πραγματικά
ανήκουν: στις ψυχές των ανθρώπων.
Εξαιρετική η χορωδία Ηλιουπόλεως,
Θεϊκός ο μαέστρος κύριος Θεοδωρόπουλος.
Διάρκεια έκθεσης μέχρι 15 Ιουνίου.(10.30π.μ. έως 1.30μ.μ. και 6 έως 9
μ.μ.)
«Η πραγματικότητα της
έκθεσης, όπως επισήμανε ο θεωρητικός και ιστορικός τέχνης ΛΕΟΝΤΙΟΣ
ΠΕΤΜΕΖΑΣ, βασίζεται σε λήψεις και σεκάνς
στις οποίες η εικονιστική πρωτοπορία διαχέεται από τη φόρμα της αποτύπωσης μιας
μυσταγωγίας.
Μέσα από τη συνήχηση και την αχλή της υπάρχουσας
οντότητας ιστορούν συνδυασμούς που υμνούν τη μνήμη, την ομορφιά της ζωής ,τη
περισσή χάρη της φύσης, τη χαρά της ύπαρξης, την εαρινή και θερινή συναρμογή
των ψυχών με μια συγκίνηση που προκαλείτε από το φιλτραρισμένο αέναο φως της
στιγμής του σήμερα.
Η προσέγγιση στους πίνακες κορυφώνεται σε
ιντερμέδια όπου σταδιακά και βαθμιαία τονίζεται η ανωτερότητα ,η επιβολή ,η
προοπτική και η παρέμβαση των δύο εποχών του χρόνου με υπερβατικό χαρακτήρα. (Την
Θεωρητική προσέγγιση του Λεόντιου Πετμεζά, για την έκθεση της UNESCO που
εγκαινιάστηκε χθες, θα την διαβάσετε σε άλλη
στήλη μας)»
Αίσθηση προκάλεσε η «μεταλλογλυπτική»
του ΧΡΗΣΤΟΥ ΣΟΛΔΑΤΟΥ που συμμετείχε στην έκθεση με τρία του έργα. Όλα τα έργα
των καλλιτεχνών ήταν Θεϊκά! Άλλωστε εμείς το είπαμε απ την αρχή ότι δεν
απευθυνόταν σε θνητούς. Στον λίγο χρόνο που είχαμε ξεχωρίσαμε: «Το Ανοιξιάτικο
μπουκέτο» της Αργυρώς Κομνυνάκη, «Σε τόνους χρυσού και γαλάζιου» της Μαρίας
Ρετάλη, «Καραϊσκάκης» του Τάκη Παρλαβάντζα, «Τα κόκκινα μποτίνια» του Δημήτρη
Καρακατσάνη, «Εδέμ» της χαρισματικής Νίνας Διακοβασίλη, «Η ωραία Ελένη» της
ιδιαίτερης Εύας Πελεκίδου, «Πήγασος» της Αθηνάς Κανελλοπούλου, «Επίσκεψη ΑΤΙΑ
στην Ανοιξιάτικη γη» ΤΟΥ Πάνου Παπαζάχου, «Η καρδιά της Αθήνας» του Igor Rosset, «Στο πάρκο» της Εύας Κουβίδου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΑΧΟΣ ΓΙΑ ΤΑ «ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ»
ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΠΕΤΜΕΖΑΣ
Το απόλυτα ευρυματικό σχέδιο της εικαστικής
γραφής των εμπνευσμένων δημιουργών που παρακολουθούμε στην αποψινή εικαστική
κατάθεση στην οποία η κύρια αναφορά της θεματολογίας είναι η άνοιξη και το
καλοκαίρι αποκαλύπτει μια έντεχνη δεξιοτεχνία που εύλογα και ευπρόσδεκτα
κατατάσσει τη τεχνική τους στην εμπεριστατωμένη σύλληψη που στηρίζεται στην
αναγνώριση του φαντασιακού, oνειρικού και φανταστικού στοιχείου.
Οι καλλιτέχνες με κύριο παρανομαστή την κάθε
είδους αποκάλυψη, με έλξη και πάθος αγάπης στα μελετημένα επιτεύγματα τους
επιτρέπουν στην ιδεογραφική μυθοπλασία να συνυπάρχει με την αυθεντική στέρεα
δόμηση που συμβάλει στη πρωτότυπη νεωτεριστική και εκλεκτιστική απόδοση .
Η πραγματικότητα της έκθεσης βασίζεται σε λήψεις
και σεκάνς στις οποίες η εικονιστική πρωτοπορία διαχέεται από τη φόρμα της
αποτύπωσης μιας μυσταγωγίας.
Μέσα από τη συνήχηση και την αχλή της υπάρχουσας
οντότητας ιστορούν συνδυασμούς που υμνούν τη μνήμη, την ομορφιά της ζωής ,τη
περισσή χάρη της φύσης, τη χαρά της ύπαρξης, τη εαρινή και θερινή συναρμογή των
ψυχών με μια συγκίνηση που προκαλείτε από το φιλτραρισμένο αέναο φως της
στιγμής του σήμερα.
Η προσέγγιση στους πίνακες κορυφώνεται σε
ιντερμέδια όπου σταδιακά και βαθμιαία τονίζεται η ανωτερότητα ,η επιβολή ,η
προοπτική και η παρέμβαση των δύο εποχων του χρόνου με υπερβατικό χαρακτήρα.
Η κατασκευαστική αλήθεια τους με μορφοπλαστική
στιλιστική προδιάθεση, διάσταση, διάταξη και διευθέτηση προχωρά στο διάκοσμο
μιας ποικιλίας χρήσιμων υλικών που με εφευρετικότητα περιγράφουν συνειρμούς,
απόψεις ,θέσεις και διατυπώσεις ,συναισθήματα που προχωράνε με δυναμισμό και
θεατρικότητα στο αποκορύφωμα ,στις απόρριες,στις παραπομπές και στις συσπάσεις
που παρεπιδημούν ενεργειακά σε ένα μαγικό επίπεδο.
Με αβρότητα και ευφρόσυνη διάθεση ,με χρώματα
απαλά και γηινα αποθανατίζουν ,αποθησαυρίζουν ,επισυνάπτουν και επισημαίνουν
τις καταστάσεις και τις θρυλικές ιχνηλασίες που περιδιαβαίνουν με ακατάβλητη γοητεία
τα μονοπάτια προς μια ενδότερη ανάλυση με προδιαγραφές μιας εσώτερης και
ενδοσκοπικής μελέτης.
Το μεγαλείο της δυναμικότητας και η δεινότητα
στις εντυπωσιακές τυπώσεις που θαυμάζουμε διαγράφεται και ενσαρκώνεται
δικαιώνοντας με διακριτικότητα την εξερεύνηση της πλαστικότητας στις γραμμές
και την απαλότητα στη φορμαρισμένη υφή που προσδίδουν στο κάθε πίνακα τη
ξεχωριστή μορφική ανάπλαση, τη λάμψη και την ανασυγκρότηση του πλήρους
εικαστικού έργου τέχνης .
Τα αποτελέσματα επίκεινται χρωματικά σε ένα παιχνίδισμα
που άπτεται της σκιάς και του φωτός σε ατμόσφαιρα πανδαισίας που ξεπερνά τη
συμφωνία του ρεαλισμού και ταυτίζεται με την εξέλιξη και την ανέλιξη.
Εμπεριέχουν αποχρώσεις με διακοσμητικές εκδοχές.
Οι θαυματουργοί καρποί που αποκομίζουν οι
δημιουργοί από όλες αυτές τις οσμώσεις ως καλλιτέχνες είναι αποτέλεσμα του
τέλειου συνδυασμού ενός πηγαίου αξεπέραστου ύφους ιδεοσυστασίας.
Αγγίζοντας περισπούδαστα την ουσία όσων τους
περιβάλλουν και τους επηρεάζουν χρησιμοποιούν τα δεδομένα της τεχνοτροπίας και
τα αναπαράγουν επεισοδιακά ανοίγοντας διόδους στη διαχρονικότητα της γεωμετρίας
που απαιτεί το ανεπανάληπτο. Η ζωτικότητα σαν ιδέα και διαλεκτική σχέση στις
παντός είδους αντανακλάσεις εναλλάσσει την αντιδιαστολή του πεπερασμένου με την
αναγκαιότητα της πλήρους αναγνώρισης που μεταλάσσεται μεθοδευμένα και
διαδραστικά.
Εισάγουν στην υπόσταση τους οριακό βάρος και
κύρος .Αντιπαραθέσεις με λεπτότητα και ενέργεια.
Διαχωρίζοντας μεθοδικά την ουσιαστική κατάσταση
και συσχετίζοντας την με τη τρέχουσα συνδιαλλαγή.
Κοινό σημείο σε όλη αυτή τη σπουδή πάνω στο
αντικείμενο και τη διατριβή είναι η ευαισθησία στην αντιμετώπιση και το βαθύ
συναίσθημα αγάπης για τη τέχνη που εκπέμπουν ,ένα αίσθημα που εχει αποδέκτη το
ευρύ κοινό.
ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΠΕΤΜΕΖΑΣ
Θεωρητικός-Ιστορικός Τέχνης
