GABRIEL VALENTIN GRAMA: Ένας καλλιτέχνης που έχει κάτι σημαντικό να πει μέσα από ένα καθαρά προσωπικό στιλ.
Μοναδικός μέσα απ την πηγαία δημιουργία των μορφών και των χρωμάτων που επιλέγει. Ξεχωριστός, ευαίσθητος, φιλόξενος, πέρασε μέσα από πολλά δεινά, της ζωής, εκπέμπει μια χαρισματική προσωπικότητα Απολαύσαμε τα έργα του και χαρήκαμε την κουβεντούλα μαζί του. Χαρείτε τα και ΣΕΙΣ!!!
«Από μικρός αγαπούσα τη φύση παίζοντας με τα άλλα παιδιά της γειτονιάς στα πυκνά δάση των Καρπαθίων...ακόμα και οι εικόνες από την εξοχή μας, με τα μικρά σπίτια γεμάτα χιόνι, τα έλατα και η καθημερινή ζωή των χωρικών μου έμειναν ... από τότε σχεδιάζω , ζωγραφίζω , περνάω τις εικόνες από το παιδικό φίλτρο ...και ακόμα το χρησιμοποιώ. Πέρασαν τριάντα και κάτι χρόνια και ακόμα ''φοράω'' το φίλτρο και οι καθημερινές εικόνες που βλέπω, μου αρέσουν.
Πριν να δώσω εξετάσεις για να μπω στο Λύκειο Τέχνης ''Victor Brauner'', τα πρώτα μαθήματα και το πιο βασικό, η κλήση και το ταλέντο, μου τα χάρισε η μαμά. Στα δεκατέσσερα πλέον, ήμουνα έτοιμος να πάρω την βασική καλλιτεχνική εκπαίδευση για τέσσερα χρόνια από τον καλύτερο δάσκαλο που συνάντησα ποτέ. Είχα μάθει σχεδόν τα πάντα, πράγματα που χρειάστηκαν αργότερα στο κρατικό Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών ''George Enescu''... άλλα πέντε χρόνια...σε μία μεγαλύτερη πόλη της νότιο-ανατολικής Ρουμανίας, στο Ιάσιο. Μεγάλο πνευματικό κέντρο της χώρας, γεμάτο ιστορία ... η πόλη όπου ξεκίνησε η Ελληνική επανάσταση... πάντα μου άρεσε αυτό αλλά όχι μόνο ...ακόμα ο Ελληνικός Αρχαίος πολιτισμός διδάσκεται με πολύ αγάπη και μεγάλο σεβασμό στην Ευρώπη.
Και να'μαι μετά από εννέα χρόνια καλλιτεχνικών σπουδών στην πατρίδα, μπροστά στο θαύμα του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού...το έβλεπα για πρώτη φορά, πριν από δεκατρία χρόνια τον Παρθενώνα, που μόνο στα βιβλία Ιστορίας της Τέχνης έβλεπα ... μεγάλη χαρά και συγκίνηση...και από τότε έμεινα... ως μόνιμος κάτοικος της Αθήνας. Ακολούθησαν δύσκολα χρόνια προσαρμογής, με εξετάσεις αναγνώρισης του πτυχίου, ξανά διάβασμα , ξανά από την αρχή. Δούλευα ως ζωγράφος, βοηθός ,για να τα βγάλω προς το ζην έφτιαχνα βυζαντινές εικόνες και λαϊκή ζωγραφική , πράγματα που επηρέασαν την γλυπτική αντίληψη που είχα αποκτήσει στη Σχολή.
Από το 2006 και μετά άρχισα να λάβω μέρος και σε εκθέσεις, πρώτα σε ομαδικές , οργανωμένες από το ΕΕΤΕ, από διάφορους δήμους, παρέα με συναδέλφους σε διάφορες ομάδες, σύλλογοι ή μόνος. Το 2010 στη γκαλερί Dedigner's dot Gallery έκανα τη πρώτη ατομική στην Αθήνα, με την ενότητα Airpsace , μια μίξη μεταξύ σχεδίου και χρώματος, παλιό project με γλυπτικές επιρροές. Την επόμενη χρονιά παρουσίασα άλλη μια ατομική, αυτή τη φορά πιο ''χρωματιστή'', με πρόσωπα-πορτρέτα-μάσκες, επηρεασμένος από την λαϊκή , ελληνο-ρουμανική παράδοση και folklore. Η έκθεση ''MASKS'' είναι μια εξέλιξη που δεν σταμάτησε εκεί... ακόμα δουλεύω τα πρόσωπα με άλλους τρόπους και με διαφορετικές τεχνικές.
Πέρσι είχα την τιμή να υπηρετήσω ως δάσκαλος εικαστικών στη Θήβα, όπου γνώρισα φανταστικούς συναδέλφους, όπου κατάλαβα πόσο πολύ αγαπάνε τα παιδιά τη ζωγραφική, το χρώμα και το ''μάθημα '' αυτό. Προς το τέλος της χρονιάς έκανα μια ατομική έκθεση, στην κεντρική αίθουσα του Δήμου, με μεγάλη παρουσία συναδέλφων, μαθητών και γονιών...εκεί ξανακατάλαβα την ζεστασιά της επαρχίας και την ανθρωπιά.
Τα ίδια συναισθήματα και στη Κρήτη ...εκεί για δυο χρονιές έλαβα μέρος σε Διεθνή Συμπόσια γλυπτικής, όπου επί ένα μήνα περίπου σκάλισα το κρητικό πωρόλιθο ...τα έργα έμειναν εκεί και με περιμένουν μαζί με τους καλούς φίλους του νησιού.
Σήμερα έχουμε τη κρίση αυτή, οικονομική . Πνευματικά όμως τα πράγματα δεν άλλαξαν, στο ατελιέ μου ζωγραφίζω και δημιουργώ ακόμα ... μου φαίνεται ... με μεγαλύτερο πάθος , με καλύτερη διάθεση... παράξενα, μήπως φταίει το παιδικό μου φίλτρο που έλεγα στην αρχή» ?!
(Για τα "Αφιερώματα" ΝΑΤΑΛΙΑ ΤΟΡΙ)
