Η Άννα Τιρικανίδου επισημαίνει:
Ο δρόμος για την καταπολέμηση του ναζισμού θα είναι, αναμφίβολα, μακρύς. Έγινε, όμως, η αρχή, έστω και με αυτό το ''θεατρικό'' τρόπο, που κάποιους φίλους τους υποψιάζει αρνητικά. Απορώ με αυτούς που διαμαρτύρονται, γιατί ασχολούμαστε με τη χα και δε βλέπουμε, τι περνάει στα κρυφά. Με άλλα λόγια θεωρούν αφύσικο κι αδύνατο, να μπορούμε να καταδικάζουμε απερίφραστα το ναζιστικό μόρφωμα που, κατά πως αποδεικνύεται, έδρασε ανεξέλεγκτα, και να μπορούμε παράλληλα να επαγρυπνούμε και για τις λοιπές πολιτικές εξελίξεις.
Δεν ξέρω τι φταίει και σε τούτη τη χώρα, το αυτονόητο είναι μονίμως κατάκτηση. Εκατοντάδες τα ελληνικά χωριά με τα ηρώα στις πλατείες, τιμή και δόξα στους εκτελεσθέντες από τους ναζί. Κι εμείς ακόμα δυιλίζουμε τον κώνωπα κι εμείς ακόμα αρνούμαστε, να παραδεχτούμε το προφανές. Θλίβομαι και ντρέπομαι. Τι νόημα έχουν, αναρωτιέμαι, τα σχόλια του τύπου ''Ασχολείστε με τη χα και δε βλέπετε, τι γράφουν τα μνημόνια!".
Τα βλέπουμε και τα δύο, και την εγκληματική δράση των νεοναζί και τη φασιστική δράση των κυβερνώντων, που μας έφεραν σε αυτά τα χάλια, κατά γενική παραδοχή. Και η χειρότερη δημοκρατία είναι καλύτερη από το ναζισμό-φασισμό. Θλίβομαι, που πρέπει να επιχειρηματολογώ κατά του ναζισμού στη χώρα, που δέχτηκε τη λαίλαπα του άθλιου μορφώματος, ίσως, όσο καμία άλλη. Είναι δυνατόν, να προβάλλει ως πατριωτικό κόμμα η χα, επειδή τα μέλη της ξυλοκόπησαν κι αφαίρεσαν τη ζωή σε μερικές εκατοντάδες αναξιοπαθούντων μεταναστών ή φτωχών περιθωριακών, κατά τα δικά τους πρότυπα, Ελλήνων;Γιατί δεν πήγαν ποτέ να δείρουν έναν από τους αμέτρητους κλέφτες πολιτικούς, που όλοι γνωρίζουμε;
Εξυπακούεται ότι η κυβέρνηση έκανε τα στραβά μάτια, τι στραβά μάτια δηλαδή, μάλλον, για την ακρίβεια αλληθώριζε χρόνια τώρα και ανέλαβε δράση την τελευταία εβδομάδα, μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, προφανώς, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να διασώσει ό,τι μπορεί από το σοβαρά πληγμένο εκλογικό προφίλ της, ενόψει εκλογικής αναμέτρησης. Ξαφνικά, η κυβέρνηση, η δικαιοσύνη και η αστυνομία λειτουργούν και αναλαμβάνουν δράση, για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα.
Γι' αυτή την άθλια δημοκρατία έχουμε όλοι το μερίδιο ευθύνης, που μας αναλογεί, και οι επόμενες εκλογές θα είναι μια πρόκληση για όλους μας, αφού θα κληθούμε να αποδείξουμε ότι έχουμε αντιληφθεί, τι ακριβώς συμβαίνει στη χώρα και να αντιδράσουμε, βγαίνοντας από τη βολή μας, διαμαρτυρόμενοι έμπρακτα κι όχι κάνοντας επανάσταση υπό την ασφάλεια του διαδικτύου.
Ούσα, φύσει και θέσει, αισιόδοξη ύπαρξη, θέλω να πιστεύω ότι οι συνθήκες ωρίμασαν κι επιτέλους, ως πολίτες, θα φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων!Μας την έταξε τη στροφή ο ποιητής, την αναμένω με αγωνία αλλά και με ελπίδα!
