Κων/νου
Ηλ. Μήτσιου
Ακούμε
συχνά – πυκνά για ρήγματα
σε δρόμους, για χάος στην οικονομία,
για τρύπες στην άσφαλτο, για ρήξη
και διάσταση στις σχέσεις των
ανθρώπων, για ρωγμές στην κοινωνία
και στη ζωή μας. Σοβαρές ρωγμές
παρουσιάζει σήμερα η Ε.Ε., επικίνδυνες
ρωγμές και κρίση εμπιστοσύνης οι διεθνείς
οργανισμοί, βαθιά ρήγματα δημιουργούνται
στην ελληνική και διεθνή κοινωνία.
Η
νεοελληνική ζωή παρουσιάζει
σήμερα σοβαρές ρωγμές, λίαν επικίνδυνες
για τον πολιτισμό μας, την ιστορία
μας, το παρόν και το μέλλον μας. Τους πολλούς
αυτούς κινδύνους αποφεύγουν συστηματικά
να επισημάνουν οι περισσότεροι των ανθρώπων
και πολύ περισσότερο να τους αντιμετωπίσουν.
Οι
πόλεις και τα κράτη εξελίσσονται
σε πεδία μαχών, αλληλοεξόντωσης και
βίαιης αναρρίχησης, με αποτέλεσμα τη
διάρρηξη των δεσμών. Ο ταλαίπωρος άνθρωπος,
ο πολίτης του κόσμου, φρικτά διχασμένος
και πονεμένος υιοθετεί αυτό που εχθρεύεται
και πράττει αυτό που μισεί.
Διαμαρτύρονται
η ελληνική και διεθνής κοινωνία
κατά των πλουτοκρατών, των μιλιταριστών,
των αδικούντων. Συμπαρίστανται στους
φτωχούς, στους αδικημένους, στους διωκόμενους,
αλλά το χάσμα μεταξύ των εθνών παραμένει
αγεφύρωτο και οι ρωγμές ανάμεσα στους
λαούς βαθαίνουν και πλαταίνουν.
Μέσα
από τις ρωγμές αυτές βλέπει κανείς
να αχνίζουν αίματα και δάκρυα, να ακούγονται
λυγμοί και βόγγοι. Είναι καιρός να ενωτιστούν
οι ιθύνοντες τις εκκλήσεις για ειρήνη,
να παραιτηθούν από την οίηση, να επουλώσουν
τις πληγές, να καλύψουν τις ρωγμές, να
αποκαταστήσουν την αξιοπιστία τους.
Με
την προσδοκία ότι οι ρωγμές αυτές
στη διεθνή, ελληνική και ευρυτανική
κοινωνία θα αποβούν ωφέλιμες για
τη θεώρηση των κοιτασμάτων του
λησμονημένου βάθους των συνειδήσεων,
πιστεύουμε ότι αχνοφέγγει κάποια ελπίδα
μετάνοιας και αποκατάστασης
των ρηγμάτων.
