«Ο Μάριος Στρόφαλης μας έδειξε δρόμους για έξοδο από τον πολιτιστικό λήθαργο» Γράφει ο Αριστοτέλης Τσαγκαρογιάννης
Πολύ πριν τον Κάρλ Μαρξ, που έγραψε ότι «η θρησκεία είναι το όπιο των λαών», και τον Τέρι Ίγκλετον με το «επί το πλείστον, το ποδόσφαιρο αυτές τις ημέρες είναι το όπιο του λαού», ο Ευριπίδης κατέθετε τη δική του άποψη: «... μὴ ζῴην μετ᾽ ἀμουσίας», (…να μη ζεις χωρίς μουσική ή χωρίς τις Μούσες - την τέχνη γενικώς). Και όταν όλα γύρω μας αυτή την εποχή περιστρέφονται στο πολυσυζητημένο βραζιλιάνικο μουντιάλ, απόδειξη και αυτό της πολιτιστικής μας κρίσης, η μουσική του Μάριου Στρόφαλη την Πέμπτη 12 Ιουνίου, στο ιστορικό κινηματοθέατρο Τριανόν, όπου γιόρτασε τα 20 χρόνιά του «Στης Οθόνης τη Μουσική», ήταν μια όαση που έρχεται να επιβεβαιώσει ότι, οι τέχνες θα έπρεπε να είναι το όπιο του λαού, αν ζούσαμε σε ένα κόσμο ιδανικό.
Ο Μάριος και οι δεξιοτέχνες μουσικοί του κατέθεσαν τη δική τους δημιουργική άποψη, αναδεικνύοντας το ταλέντο και την ψυχή τους, σε μια βραδιά υψηλής αισθητικής και έντονου συναισθήματος. Δύο ώρες μουσικής μυσταγωγίας και απογείωσης των αισθήσεων, με αμεσότητα και χωρίς βεντετισμούς, μας εκτίναξαν στην στρατόσφαιρα των αγγέλων με το… ράντισμα τόσων και τέτοιων εμπνευσμένων και ποιοτικών δημιουργιών. Όλες αυτές τις όμορφες και συνάμα μαγικές στιγμές βιώσαμε όσοι τυχεροί βρεθήκαμε στο ανοιχτό στον ουρανό Τριανόν, και έρχονται ως αποτέλεσμα της δημιουργικότητας, της δεξιοτεχνίας και της λυρικής φαντασίας που διακρίνει τις συνθέσεις του.
Σ΄ αυτά τα 20 χρόνια ο Μάριος δημιουργεί και παράγει αγαπημένες μουσικές για το σινεμά, το θέατρο και την τηλεόραση, όπως αυτές για την Πίσω πόρτα, τη Λίστα γάμου, το Biloba, τους Γενναίους της Σαμοθράκης, τα Μυστικά και ψέμματα, το Να μ΄ αγαπάς, τον Αmlet, το Bug, τη Ραχήλ, τους Δανειστές, το Rottweiler, τον 3ο νόμο, την 10η εντολή, την Ερόϊκα, τα Μαύρα μεσάνυχτα, το Σα γλυκό του κουταλιού, το Γλυκόξινο κρασί, και άλλες πολλές. Δεν περιορίζεται, όμως, σ’ αυτά. Αποφασίζει να ταξιδέψει «κινηματογραφικά» στα λιμάνια της Μεσογείου με το κουαρτέτο του και να εξερευνήσει το νότιο-Ευρωπαϊκό Πολιτισμό, συνθέτοντας τα European Taxim Ι και ΙΙ, και με το τρίο του, τους Tanguerissimo, να παρουσιάσει ένα πρόγραμμα από παραδοσιακά και nuevo Αργεντίνικα tangos.
Όλες τις μουσικές του προσπάθησε και κατάφερε να τις χωρέσει ισορροπημένα σ’ αυτό το αφιέρωμα. Στη μουσική περιπλάνησή του τον πλαισίωσαν οι Βαγγέλης Βεργωτής (ακορντεόν), Κώστας Βλαχόπουλος (χρωματική φυσαρμόνικα), Γιώργος Γαλανός (κιθάρα), Κυριάκος Γκουβέντας (βιολί), Αλέξανδρος Μποτίνης (βιολοντσέλλο), Αποστόλης Παπαπέτρος (κοντραμπάσο) και Αλφρέντο Στούνι (βιολί), όπου εναλλασσόμενοι και όλοι μαζί, ξεδίπλωσαν την εσωτερικότητα και τον λυρισμό των οπτικών του αποδόσεων και την πολυσυλλεκτικότητα των μουσικών του ταξιδιών, αποδεικνύοντας ότι «χωρίς μουσική, η ζωή θα ήταν ένα λάθος». Μπράβο Μάριε!
Συνέχισε αυτό το υπέροχο ταξίδι στον κόσμο της μουσικής, των κοινωνικών παρεμβάσεων και των Αθηναϊκών Καλλιτεχνικών Δικτύων. Στην εποχή της εκκωφαντικής σιωπής των πνευματικών ανθρώπων, έχει ανάγκη αυτός ο τόπος από υπερδραστήριους πολίτες, με τη δική σου ευαισθητοποίηση και κινητικότητα, για να δείξουν το δρόμο για την έξοδο απ’ αυτό τον πολιτιστικό λήθαργο, που θα οδηγήσει στην ανασυγκρότηση αυτής της χώρας και στην έξοδο από την κρίση.
