Σαν σημερα και αυριο το έτος 1955 πραγματοποιήθηκε η επιδρομή οργανωμένων φανατικών τουρκικων ξενοφοβικων ομάδων κατα των Ελληνικων Κοινοτήτων Κωνσταντινουπόλεως και Σμύρνης.
Καταστήματα λεηλατηθηκαν, σπιτια εισεβληθησαν, Ρωμιοι κακοποιηθηκαν αδιακρίτως. Αφορμη, η εξέγερση στην Κύπρο. Εξιλαστήρια θύματα του πογκρομ, ασφαλως οι Κομμουνιστές και οι ανά την Τουρκία Αριστεροί...ο 'κομμουνιστικός κίνδυνος' ταχα μου.
Στην πραγματικότητα ομως ο διωγμός Μειονοτήτων, ειτε δια της εργω βίας ειτε δια της θεσμικής και νομοθετικής βίας, δεν εχει καν χαρακτήρα 'ρατσιστικό' αλλα αδιαμφισβήτητα ταξικό. Διώκονται οσοι πέτυχαν, οσοι διακρίθηκαν στην οικονομική ζωή της 'φιλοξενουσης' Χωρας, οσοι κατάφεραν να μετάσχουν στη Αστικη της Τάξη. Η πάλη των Τάξεων, κατα τον μέγιστο Μαρξ!
'Ρατσισμος' σημαίνει βίαια αναδιανομή του υλικού πλούτου υπέρ του ενδογενους η ιθαγενους στοιχείου...οχι, λ.χ., έχεις αλλο χρώμα και δεν μου αρέσεις αισθητικά.
Ο 'διωγμός' του Ελληνισμού εχει τις ρίζες του πολύ ενωριτερα απο το 1955. Ήδη απο το 1923 η διακυβέρνηση των Κεμαλιστων ξεκίνησε να υλοποιεί μια σειρά απο νομοθετικά μέτρα δια των οποίων 'έκλεινε' τα πιστοποιημένα ελευθερία επαγγέλματα (Δικηγορος, Φραμακοποιος, Ιατρός, κ.ο.κ.) στους Χριστιανούς. Μέχρι τα 1955 ειδικά φορολογικά 'μέτρα' ειχαν θεσπιστεί για να επιβαρύνουν τις ακίνητες περιουσίες των Χριστιανών. Ο διωγμός ειχε την ειδική του ανατομία, δηλαδή.
Αυτο που δεν κατάλαβε ο Μουσταφα Κεμαλ και σημερα ακομα διχάζει την Τουρκία ακομα και δια της απώλειας του απο τη ζωή ειναι πως μια κοινωνια της Ανατολής δεν 'μεταρρυθμίζεται' με το καταργείς το Σουλτανατο - Χαλιφάτο για να δημιούργησεις μια εθνοφυλετικη 'Δημοκρατια' των Ελίτ. Δεν αρκει να αντικαθίσταται η Σαρία απο το Ρωμαϊκό Δίκαιο, η η αραβική γραφή απο τη λατινικη, η οι κελεμπιες απο τα φράγκικα...η, για να μιλήσουμε με σύγχρονους όρους, τα κουτούκια της Ανατολιτικης μουσικής απο τα clubακια του Βοσπορου.
Η Δημοκρατία ειναι ενα σύμπλεγμα κοινωνικών και πανανθρώπινων Αξιων που μια να λείπει απο αυτο την καθιστά ανάπηρη. Πλουραλισμός, Αμοιβαιοτητα, Αξιοκρατια ειναι τα τρία αξιακα θεμέλια της Δημοκρατίας.
Μια τεταρτη Αξία θα μπορούσε να θεωρηθεί η απομυθοποίηση της Εξουσίας. Στις Δημοκρατίες, στις πολιτείες των 'δήμων' δηλαδή, των θεσμών που πηγάζουν απο τις παλλαϊκες κατακτήσεις, οι ηγέτες λατρευονται στη συνείδηση του Πολίτη και οχι σε μαυσωλείο!
