ΕΜΠΡΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ..

1940: Ας θυμηθούμε…(γράφει ο Δημήτρης Ζάχος)

Επέτειος του ΟΧΙ σήμερα. Η εθνική μας γιορτή, της 28^ης Οκτωβρίου του 1940 που όλους μας κάνει υπερήφανους, όταν στα σοβαρά σκεφτούμε τι ακριβώς κατόρθωσαν να πετύχουν οι Έλληνες εκείνης της εποχής. Ας θυμηθούμε λοιπόν πως μια μικρή χώρα – μια κουτσουλιά έλεγε ο παππούς μου-αντιστάθηκε και νίκησε ακατανίκητες πολεμικές μηχανές οι οποίες είχαν καθυποτάξει σχεδόν ολόκληρη την Ευρώπη.

Εκείνοι οι Έλληνες λοιπόν κουρελήδες, ξυπόλητοι, ξενηστικωμένοι με οπλισμό από λιανοντούφεκα, απ ‘ τα σεντούκια των προγόνων, της κλεφτουριάς και των Βαλκανικών πολέμων, είπανε ΟΧΙ. Ενωμένοι όμως, όλοι τους σαν μια αλυσίδα λες και γνώριζαν πως ότι και να ερχόταν καλό ή κακό θα ήταν αποτέλεσμα δικής τους και μόνο δράσεως. Και να λοιπόν οι «σπόροι», οι μαυριδεροί, οι ασήμαντοι, οι κακομοίρηδες, οι γύφτοι, οι καρπαζοεισπράκτορες των μεγάλων δυνάμεων ,οι ταπεινοί, οι καταφρονεμένοι, οι διαιρεμένοι σε βασιλικούς και μεταξικούς, βενιζελικούς, αριστερούς και κουμουνιστές, οι αγράμματοι, οι… τίποτα, μεταμορφώθηκαν. Έγιναν γίγαντες και πήραν φαλάγγι τις ορδές του Μουσολίνι.

Ανάγκασαν όλο τον κόσμο να στρέψει το βλέμμα του στην μικρή «κουτσουλιά» της γεωγραφίας, στην πατρίδα ΕΚΕΙΝΩΝ που την λέγανε ΕΛΛΑΔΑ και να καταλάβουν πως καμιά φορά μέσα απ΄τα σκουπίδια μπορεί να βγουν διαμάντια. Τότε ήταν που ο Τσόρτσιλ είπε «στο εξής πρέπει να λέμε όχι ότι οι Έλληνες πολέμησαν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες πολεμάνε σαν Έλληνες»

Η συνέχεια είναι γνωστή σε όλους και δεν θέλω να αναφερθώ σήμερα σ’ αυτή. Θέλω όμως να τονίσω πως είναι πολύ σημαντικό να είμαστε και να πορευόμαστε σαν Έθνος ενωμένοι. Άλλωστε ας μη λησμονούμε ότι και σήμερα ζούμε επικίνδυνες καταστάσεις. Ας προσπαθήσουμε να βρεθούμε κοντά ο ένας στον άλλον, πλάι-πλάι με πίστη στο Θεό μας. Πιασμένοι από το χέρι με αλληλοϋποστηριζόμενες σκέψεις, «πολίτες μετέχοντες μετά κρίσεως και αρχής».

Μια αλυσίδα από σκεπτόμενους ανθρώπους ποτέ δεν σπάει. Είναι φραγή για κάθε τι που επιθυμεί τον αφανισμό τους! Και να μη ξεχάσουμε ποτέ πως αποτελούμε αλυσίδα, απόηχο και αγωγό της φωτιάς που έκλεψε από τους θεούς ο Προμηθέας. Σε μας εναπόκειται σήμερα να πάρουμε αυτή τη δάδα για να την περάσουμε αύριο στο μέλλον, αναγεννημένη από τη δική μας δόνηση, εξωραϊσμένη από το δικό μας ατομικό φως. Γιατί εκτός από απόηχο πρέπει να αποτελούμε και μια καινούργια συλλαβή, ένα βήμα ακόμη, μια νέα καμπή. Χρόνια μας πολλά.

Υ.Γ. Τα εικαστικά είναι από την έκθεση του ΕΕΤΕ "ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΡΑ" στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων κτίριο Α, Γερμανικού και Μυλλέρου Μεταξουργείο έως 30 Νοεμβρίου 2014.