Τι φιλοσοφία υπάρχει στα ανεπτυγμένα κράτη? Πότε και πως μπορεί να έλθει και στην Ελλάδα?

Αντί προλόγου: Ο Καθηγητής Γεώργιος Ζουγανέλης θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα "διαφυγόντα" μυαλά της Ελλάδας. Διαπρέπει τα τελευταία χρόνια στην Ιαπωνία, επιλέγοντας ο ίδιος την φυγή του από την Ελλάδα. Στο Κρητικό κοινό εμφανίστηκε πρίν ένα χρόνο παρουσιάζοντας για πρώτη φορά τους χάρτες των υδρογονανθράκων της Ελλάδας σε τηλεοπτική εκπομπή απογοητευμένος  απο τους χειρισμούς της Ελληνικής κυβέρνησης που συνεχίζει να παραδίδει τον πλούτο της χώρας στους δανειστές. 

Ο καθηγητής Ζουγανέλης έφτιαξε πριν 30 χρόνια τον πρώτο Ελληνικό μαγνήτη στο Δημόκριτο και έχει την πρώτη πατέντα διεθνώς στα μεταϋλικά. Είναι πειραματικός φυσικός, ηλεκτρονικός μηχανικός και σχεδιαστής υλικών και ηλεκτρονικών. Έχει περασει απο πολλά πανεπιστήμια και σημαντικά εργαστήρια, όπως το Πανεπιστήμιο το Cambridge, το ΕΤL το μεγαλύτερο Εθνικό εργαστήριο της Ιαπωνίας και υπήρξε υπεύθυνος για τα Μεταϋλικά και τα Ηλεκτρονικά τους σε κορυφαία εταιρεία R&D με ιδιόκτητο εργαστήριο ερευνών (μέγεθος μεγαλύτερο απο το Δημόκριτο) πρίι του ζητηθεί να φτιάξει σαν Καθηγητής  και Διευθυντής του εργαστηρίου το Εργαστήριο Μεταϋλικών και Τρισδιάστατων Κεραμικών στο Venture Business Lab του Ναgoya Institute of Tecnhology, απο το οποίο αποχώρησε για κάτι πιο δημιουργικό διόμισυ χρόνια αργότερα.

Ο κ. Ζουγανέλης ωστόσο δεν γύρισε την πλάτη του στις εθνικές υποθέσεις της πατρίδας του. Αντιθέτως, από το Τόκυο παρεμβαίνει συχνά ή αρθρογραφεί για θέματα μείζονος εθνικού ενδιαφέροντος. Σε χρόνους ανύποπτους μίλησε για την ΑΟΖ και τις κινήσεις που θα πρεπε να έχουν γίνει ή για την υπόθεση της χημικής υδρόλυσης επικίνδυνων παραγόντων στα δυτικά της Κρήτης. Το τελευταίο θέμα μάλιστα, που αφορά όλους τους Κρητικούς (κι όχι μόνο) είναι ίσως ο πρώτος που σήμερα το αναλύει από μία άλλη σκοπιά: όχι ως εθνική τραγωδία ή πηγή αγωνίας και τρόμου αλλά ως ευκαιρία για ανάπτυξη και ανάδειξη τρόπων προστασίας που θα έδιναν νέα τεχνογνωσία στην Ελλάδα. Τα "αφιερώματα" έχουν την τιμή να φιλοξενούν σήμερα το άρθρο - μάθημα του Καθηγητή Γ. Ζουγανέλη, που πραγματικά ανοίγει μία άλλη προοπτική για το πως θα μπορούσε η Ελλάδα να αντιμετωπίσει την "χημική βόμβα" που πλέει στα δυτικά της Κρήτης.  Δεν το κάνει φυσικά γιατί υποτιμά το πρόβλημα αλλα το χρησιμοποιεί σαν ευκαιρία για να παρουσιάσει τα πράγματα απο μια άλλη οπτική γωνία.

Του Καθηγητή Δρ. Γ. Ζουγανέλη

Εϊναι ωραίο ένας λαός να μαθαίνει την τεχνολογία μέσα από τη σωστή χρήση της στην επίλυση παρόντων και μελλοντικών προβλημάτων. Στην Ελλάδα αυτό δεν συμβαίνει. Κάθε πρόβλημα που θα μπορούσε να αποτελεί μια ευκαιρία ανάπτυξης δεν επιλύεται με το σωστό τρόπο ούτε στο σωστό χρόνο. 

Ακούγεται πολύ συχνά ότι οι κατάλληλοι επιστήμονες και οι κατάλληλες τεχνολογικές υποδομές υπάρχουν στην Ελλάδα. Δεν είναι αλήθεια. Δυστυχώς δεν υπάρχουν. Αν υπήρχαν και ήταν σε σωστή διάταξη η χώρα θα ήταν σε καλύτερη κατάσταση από αυτή που βιώνει. 

Κάποια πράγματα υπάρχουν στην Ελλάδα αλλά είναι ατάκτως τοποθετημένα και προς λάθος κατεύθυνση. Με αυτή τη δομή δεν μπορεί να παραχθεί κανένα είδος έργου υπέρ του κοινωνικού συνόλου. Δεν μπορεί να υπάρξει πλήρης έλεγχος, καταγραφή, σχεδιασμός, πρόβλεψη και ανάπτυξη.

Ακόμη και αυτό που συμβαίνει με τα Χημικά της Συρίας είναι μια ευκαιρία ανάπτυξης. 

Αν η κυβέρνηση πίεζε τους συντονιστικούς οργανισμούς να γίνει η υδρόλυση στη Δυτική Μεσόγειο αντί πλησίον της Κρήτης ο τουρισμός στην Ελλάδα από τα κότερα θα μπορούσε να αυξηθεί. Για ενενήντα μέρες ο Ελληνικός τουρισμός και μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία της υδρόλυσης όλοι και όλα θα είναι σε καραντίνα.
Αν οι εφοπλιστές επένδυαν στην αφαλάτωση και στον εγγυημένο καθαρισμό από τα τοξικά κάθε είδους αυτών που ήδη υπάρχουν στη Μεσόγειο θα έκαναν κάτι χρήσιμο και για αυτούς, αφού θα μοίραζαν το πορτοφόλιο τους αλλά και για τη χώρα, αφού θα έπεφτε το κόστος του νερού που μοιράζεται στα νησιά. Ταυτόχρονα θα βοηθούσαν τη χώρα σε παν ενδεχόμενο ατυχήματος από την υδρόλυση των Χημικών. Τεράστιο κέρδος και εξαγώγιμο. Με μια κατάλληλη μετατροπή θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και τα πλοία τους.
Αν κάποιοι επιχειρηματίες κατασκεύαζαν καλού-κακού μάσκες χαμηλού κόστους για προστασία απο πιθανό ατύχημα κατά την υδρόλυση των Χημικών της Συρίας, θα μάθαιναν τη σχετική τεχνολογία για να προστατευτούν όλοι με μάσκες από τους κόκκους των ανέμων που φτάνουν στη Κρήτη από τη Βόρεια Αφρική. Τεράστιο κέρδος και χρήσιμο για όλους. Οι κόκκοι της ερήμου δεν είναι υγιές να αναπνέονται.
Αν τα ιχθυοτροφεία αύξαναν τις προδιαγραφές τοξικότητας που έχουν βάσει των κανονισμών που υπάρχουν και λάμβαναν εκ των προτέρων όλα τα μέτρα για κάθε ενδεχόμενο “συμβάντος” στη περιοχή της θάλασσας που είναι εγκατεστημένα, θα αύξαναν τον τζίρο τους στην ευρωπαική αγορά. Καλύτερη ποιότητα, μεγαλύτερο κέρδος, νέες αγορές.
Αν φτειαχνόντουσαν βιομετρητές τοξικότητας στην Ελλάδα δεν θα χρειαζόντουσαν αναλυτικές μετρήσεις από κανένα εργαστήριο AEI, που στο μέλλον – αν γίνει ατύχημα – θα μπορούσαν να αμφισβητηθούν. Ο κάθε πολίτης θα μπορούσε να μετράει κατά το μέγεθος τουλάχιστον μια μεγάλη τοξικότητα σε ότι τον ενδιαφέρει, όπου και όπως προκύψει. Άλλο ένα εξαγώγιμο είδος.
Αν εταιρείες πλαστικών κατασκεύαζαν ειδικά καλύμματα για την προστασία των αγρών από το τοξικό νέφος αλλά και άλλες καταστροφές.
Από τα λίγα αυτά που προανέφερα, γίνεται αντιληπτό πως δημιουργούνται θέσεις εργασίας και πως αξιοποιούνται τα Ελληνικά ΑΕΙ, με κέρδη και για τους επιχειρηματίες αλλά και ελάχιστο κίνδυνο για τις τράπεζες. 

Υπάρχουν δύο σημαντικές λεπτομέρειες που αφορούν ότι προανέφερα. Σε όλες τις παραπάνω επενδυτικές προτάσεις εκατομμυρίων ευρώ δεν πρέπει να χρησιμοποιούν κατά το μέγιστο εισαγόμενα μέρη και τα προιόντα θα πρέπει να παραμείνουν σαν τεχνογνωσία στις επιχειρήσεις που θα εμπλακούν. Αυτό σημαίνει ότι οι επιχειρηματίες θα είναι υποχρεωμένοι να κρατάνε, χωρίς να τους πιέζουν νόμοι, κάποιους υπαλλήλους για να μη χάσουν τη τεχνογνωσία.

Αυτή η φιλοσοφία υπάρχει στα ανεπτυγμένα κράτη. Κάποτε πρέπει να έλθει και στην Ελλάδα.

Aνάπτυξη σημαίνει βασικά παραγωγή και εξαγωγές. Σημαίνει και άλλα πράγματα που δεν χωρούν να εξηγηθούν σε αυτή τη μικρή επικοινωνία μαζί σας. Μια άλλη φορά.

Δεν μπορείτε να φαντασθείτε πόσες ευκαιρίες ανάπτυξης μπορεί να υπάρξουν αν υπήρχε θέληση, όρεξη για δουλειά και επιθυμία για συνεργασία. Χρειάζονται όμως και οι άνθρωποι όπως και η θέληση από όλους να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Είναι καιρός το πολιτικό σύστημα και το χτες να παραδώσει τα ηνία στο αύριο.

Υπάρχουν πολλά είδη καθηγητών…
Οι μεν και οι δήθεν… Να μάθετε να ξεχωρίζετε αυτούς που φέρνουν τα λεφτά απο τους χομπίστες.