Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα
δια χειρός Πέμυς Γκανά
Καλώς ήλθες ... 2016(;)!
Καλημέρες, καλημέρες, καλημέρες!
Τι κάνετε;
Πως είστε;
Όλα καλά;
Κουραμπιέδες;
Μελομακάρονα;
Δίπλες;
Βασιλόπιτες;
Τίποτα δεν έμεινε.
Τίποτα δεν περίσσεψε, ούτε
καν η άχνη απ τους κουραμπιέδες.
Τα τσακίσαμε βλέπω όλα ...
Σιγά μην τα αφήναμε ...
Το μόνο που αφήσαμε είναι η δίαιτα.
Ναι, ναι αυτή που είχαμε υποσχεθεί πως θα κάνουμε ...
Α! και ο απλήρωτος ΕΜΦΙΑ ...
Η Ελλάδα ως γνωστόν (και) στα τραπέζια στενάζει ...
Τι γαλοπούλες, γεμιστές με δαμάσκηνα και κάστανα, τι πατατοσαλάτες, τι χοροί και πανηγύρια.
Και δως του σπόντες και στραβοκοιτάγματα οι θείες που περιφέροντας τις κρεπαρισμένες κεφαλές τους γεμάτες γκλίτερ, κάνουν κρίσεις και επικρίσεις για το ντύσιμό σου, το βάψιμο σου, τα κιλά σου, τα παιδιά σου, την δουλειά σου, τα γραπτά σου ...
Αλλά είπαμε χαμόγελα παντού, και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία !
Γκλόμπαλ πις πάνω απ όλα!
Αμ! το άλλο με τα θεματικά πάρκα;
Σε κάθε γειτονιά, σε κάθε συνοικία, τσουπ, ένα σπίτι του άγιου Βασίλη, ένα χωριό του άγιου Βασίλη, τα ελαφάκια του ιδίου αγίου, ένα παγοδρόμιο – γιατί μαντάμ μόνο οι βόρειοι έχουν δικαίωμα στο πατινάζ;
Να και η παραμυθοχώρα, η νεραϊδοχώρα, οι καλικάντζαροι, το εργοστάσιο της σοκολάτας ...
Τα πήραμε σβάρνα όλα και φέτος, τίποτα δεν αφήσαμε ...
Όχι, που θα έμπαινε ο νέος χρόνος με στερήσεις.
Να μας πάει στραβά και αυτή η χρονιά, λες και δεν βαρεθήκαμε τόσους χρόνους ύφεσης και στερήσεων ...
Να πάει στράφι και το 16;
Άκου τώρα ...
2016 ...
Πότε άλλαξε ο αιώνας και πέρασαν και δεκαπέντε χρόνια ούτε που το χα καταλάβει ...
Μόνο προχθές το εμπέδωσα για τα καλά βλέποντας το νέο star wars ... η διαφορά απ τ προηγούμενα είναι πραγματικά τεράστια.
Και δεν λέω απ αυτά της δεκαετίας του 70 ...
Άλαλα που λέτε τα χείλη των διαγαλαξιακών!
Μα τον Νταρθ Βέιντερ!
Συναντηθήκαμε και με την φίλη μου την Αθηνά το μεσημέρι της παραμονής του νέου έτους.
Πίναμε τον καφέ μας - λάττε με κανέλα, σε γνωστό εμπορικό κέντρο και χαζεύαμε τον κόσμο που βιαστικός περνούσε μπρος μας, φορτωμένοι όλοι, αγχωμένοι (γιατί άραγε;) με τσάντες και τσαντάκια, δώρα όλα της τελευταίας στιγμής ...
Αναρωτιόμασταν μάλιστα ψιθυριστά αν η κρίση ¨χτύπησε¨ μόνο εμάς τις δυο γιατί - δόξα το Θεό-κρίνοντας απ αυτό που βλέπω, μια χαρά σας κόβω όλους εσάς!
-Τι είχες ζητήσει πέρυσι απ τον άγιο Βασίλη; με ρώτησε η φίλη μου καταβροχθίζοντας τον τρίτο κουραμπιέ με επικάλυψη μαύρης σοκολάτας πορτοκάλι αρωματισμένης λέει, με σαφράν (άκουσον άκουσον).
-Χοντρό πορτοφόλι και αδύνατο σώμα ...
-Και;
-Τι και; Δεν βλέπεις; Τα μπέρδεψε ...
-Χα, μου λέει η Αθηνά, παλιό!!!
-Παμπάλαιο, απαντώ και γελάμε δυνατά, μαζί.
-Λοιπόν, με ρωτά, το σκέφτηκες θα καταταγείς;
-Βεβαίως, με περιμένουν με στρωμένο κόκκινο χαλί, θα γίνω στρατηγός στην θέση του πτέραρχου!
-Α! εγώ πάλι θα πάω στα τεθωρακισμένα!!!
-Ναι;
-Ναι, έχω βλέπεις πέντε - έξι συναδέρφους, δυο - τρεις γειτόνους και κάποιους απ τα σόγια και λέω να τους επισκεφτώ με το άρμα μου, πάραυτα!!!
-Να ναι καλά ο πρόεδρος Πάνος με τις ιδέες του!
-Τις εμπνευσμένες. Όχι που θα έχουν μόνο οι άντρες ιστορίες να μας ζαλίζουν απ το στρατιωτικό τους.
Ξεκουρδιστήκαμε και πάλι λες και είχαμε λύσει όλα μας τα θέματα!
Φιληθήκαμε σταυρωτά, ανταλλάξαμε ευχές και την κάναμε γυρνώντας στα σπίτια μας.
Ούτως ή άλλως μαζί θα περνούσαμε και το βράδυ μας.
Με τους φίλους όλους τους αγαπημένους, με τα μικρά μας και τα κάλαντα τους, με τεράστια μπολ ποπ κορν και τις παλιές ασπρόμαυρες ταινίες που λατρεύουμε να βλέπουμε.
Αγκαλιασμένοι, όλοι μαζί, ελπίζοντας πως ο νέος χρόνος θα φύγει παίρνοντας μαζί του όλα τα στραβά και τα ανάποδα και θα μας φέρει τα απλόχερα τα δώρα του.
Θα μας φέρει υγεία, καλοσύνη, συμπόνοια, ηρεμία, ευτυχία, ευμάρεια, προσωπικές επιτυχίες ...
Και σαν αλλάξει ο χρόνος κουρασμένοι, μα πάνω απ όλα χαρούμενοι και ικανοποιημένοι θα κουβαλήσουμε τα κοιμισμένα παιδιά και θα επιστρέψουμε στα σπίτια μας.
Αισιόδοξοι.
Έτοιμοι να κοιτάξουμε τον νέο χρόνο κατάματα !
Χρόνια πολλά σας εύχομαι, από καρδιάς.
Να είναι ο νέος χρόνος ευγενικός μαζί σας, να έχετε ευτυχία, τύχη μα πάνω απ όλα υγεία, και όλοι μαζί αντάμα να προχωρήσουμε !
ΥΓ.1. Μην αφήσετε κανέναν να σας πείσει πως αξίζετε κάτι λιγότερο απ αυτό που πιστεύετε πως είστε.
Μ΄ ακούτε;
Κανέναν .
