«ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΥΜΝΟΥ»
ΤΟΥ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΠΑΠΑΔΑΝΤΩΝΑΚΗ
Θεέ μου, πόσο διαφορετική είναι η ομορφιά στη Φύση και στην
Τέχνη! Σε μια γυναίκα, η σάρκα πρέπει να είναι σαν μάρμαρο. Σε ένα άγαλμα το
μάρμαρο πρέπει να είναι σαν σάρκα.(Βίκτωρ Ουγκώ)
"Στον Βαρθολομαίο Παπαδαντωνάκη όλα τα βρίσκω όμορφα: το πρόσωπο, το ντύσιμο, την ψυχή τις σκέψεις... Γι' ατό και όλες του οι Δημιουργίες είναι τόσο όμορφες! Έχει αρχές,πεποιθήσεις και ορίζοντες. Γι' αυτό εύκολα διακρίνονται ο βαθύς πνευματικός προσανατολισμός του, η πίστη του σε θεμελιώδεις αξίες. Η Ζωγραφική και η χαρακτική για τον Βαρθολομαίο είναι ευλογία. Ένα Θείο χάρισμα που του έδωσε πραγματικό νόημα στην ζωή του. Ακόμα και σήμερα, μετά από τόσα πολλά χρόνια Δημιουργίας και προσφοράς, αυτό που τον κάνει δυνατό είναι τα έργα του που μπορούν και δίνουν χαρά στους ανθρώπους. Ειδικά στις δύσκολες ημέρες που ζούμε, δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα για έναν καλλιτέχνη, από το να κάνει τους ανθρώπους που βλέπουν τα έργα του να νιώθουν όμορφα και να χαμογελούν. "
Δημήτρης Ζάχος
«ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ ΤΟΥ ΓΥΜΝΟΥ»
ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΟ ΛΕΥΚΩΜΑ
ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ
ΠΑΠΑΔΑΝΤΩΝΑΚΗΣ
Αφιερώνεται
σε όλους όσους μπορούν να κοιτούν
την ομορφιά
κατάματα χωρίς προκαταλήψεις και που δέχονται
τις νέες οπτικές της τεχνολογικής εποχής μας.
The book is dedicated to all who can look at beauty
straight in the eye without prejudices and accept
the new optics of our modern technological age.
Το
ανθρώπινο σώμα. Το γυμνό. Για μένα το γυναικείο γυμνό.
Θέμα πολυσυζητημένο και για πολλούς ανήθικο,
άρα απορριπτέο. Όμως είναι το ωραιότερο δημιούργημα πάνω στη γη και κύριο
στοιχείο του φυσικού ανθρώπινου έρωτα. που ύμνησαν οι ποιητές και απαθανάτισαν
οι καλλιτέχνες. Η εικόνα του παρουσιάζεται παραμορφωμένη από τις αιώνιες
κοινωνικές και θρησκευτικές καταβολές μαζί με τις υποκειμενικές προκαταλήψεις
για τις αισθητικές αξίες.
Υπάρχει βέβαια και η δικαιολογημένη αρνητική
αντίδραση από την κακομεταχείριση και έντονη προβολή στη διαφήμιση για τις ανάγκες
της εμπορικής κατανάλωσης αλλά και η χρήση του ως σεξουαλικού αντικειμένου για
την ικανοποίηση ενστίκτων.
Οι πρωτόπλαστοι πράγματι ντράπηκαν
ανακαλύπτοντας τη γυμνότητά τους και έσπευσαν να την καλύψουν. Μα είναι τελείως
διαφορετική η δημόσια γυμνική προβολή στην κοινωνική συμπεριφορά από τον
θαυμασμό της γυμνής ανθρώπινης μορφής. Ο
φόβος δε της διολίσθησης στο χυδαίο πάντα να υπάρχει, αλλά δεν είναι δίκαιο να
προσαφθεί στο γυμνό η ετικέττα του άσεμνου και να καταδικασθεί στην αφάνεια ή
την κρύφια απόλαυση.
Έτσι ο καλλιτέχνης που θέλει να ασχοληθεί
με το γυμνό βρίσκεται εμπρός στο δίλημμα αν θα πρέπει να αφήσει την κοινωνία να
οριοθετεί τους ορίζοντες των θεμάτων του και της έμπνευσής του ή να μείνει
ελεύθερος να διαμορφώνει τη δική του αλήθεια.
Σ’ αυτό λοιπόν το αμφιλεγόμενο γυμνό στρέφω
ελεύθερη και καθαρή ματιά. Νιώθω τη γοητεία και την ποίηση που αποπνέει.
Θαυμάζω την αρμονία του και παρατηρώ τα παιγνίδια που το φως με τη σκιά παίζουν
επάνω του.
Όλα τούτα με σπρώχνουν στο χώρο της νέας
έκφρασης. Με τη βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας αρθρώνω το νέο λόγο και με
υλικό τη φωτογραφία στην οποία έχω επί μακρόν ενασχοληθεί, προχωρώ σε δημιουργικές
μεταλλάξεις φτιάχνοντας το δικό μου όραμα, μια άλλη ποίηση, και διατυπώνω τις
δικές μου προτάσεις.
Δεν έχω πρόθεση να σοκάρω και ούτε έχω
σίγουρη τη δικαίωση. Απλά, μένω πιστός σε αυτά που πιστεύω , νιώθω και αγαπώ.
Βαρθολομαίος Παπαδαντωνάκης
