Όταν οι Αμερικανοί δημιούργησαν βάσεις σε διάφορα μικρά νησιά του Ειρηνικού Ωκεανού κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, βρήκαν εκεί μικρές φυλές ιθαγενών απομονωμένων από τον υπόλοιπο κόσμο. Οι ιθαγενείς έβλεπαν τις προετοιμασίες στο διάδρομο προσγείωσης πριν προσγειωθεί ένα αεροπλάνο. Οι Αμερικανοί άναβαν τα φώτα του διαδρόμου, έβαζαν το ανεμούριο και κρατούσαν τα σημαιάκια για να κατευθύνουν το αεροπλάνο που προσγειωνόταν και έφερνε τα εφόδια. Από τα εφόδια αυτά έδιναν και μερικά στους ιθαγενείς.

Όταν έφυγαν οι Αμερικανοί μετά το τέλος του πολέμου, οι ιθαγενείς άναβαν τα φώτα, έβαζαν το ανεμούριο και κρατούσαν τα σημαιάκια για να έλθει το αεροπλάνο με τα εφόδια, αλλά αυτό δεν ερχόταν και οι ιθαγενείς δεν καταλάβαιναν τι ήταν λάθος.

Από τη συμπεριφορά αυτή των ιθαγενών, όταν δηλαδή οι αποφάσεις που λαμβάνονται δεν προσμετρούν κάποιον κρίσιμο παράγοντα, καθοριστικό για τα αποτελέσματα των πράξεων σου, στην επιστήμη λήψεως αποφάσεων, δόθηκε στο φαινόμενο αυτό η ονομασία «Cargo Cult Science». Το ίδιο συμβαίνει σήμερα και με το προσφυγικό ζήτημα, που είχε ξεκινήσει από πριν με το συνεχώς διογκούμενο μεταναστευτικό.

Οι Ευρωπαίοι μεταξύ των οποίων πρωτίστως εμείς δεν αντιληφθήκαμε εγκαίρως τους πραγματικούς κινδύνους των μαζικών αυτών μετακινήσεων. Πολλές χώρες μάλιστα ενίσχυσαν με τις πολιτικές τους την εκμετάλλευση των ανθρωπιστικών αξιών που χρησιμοποίησαν ως προκάλυμμα τα θρησκευτικά κέντρα ελέγχου και διακίνησης των προσφύγων/μεταναστών. Κάποιες ίσως να πίστευαν ότι θα βρουν φθηνά εργατικά χέρια από τους πρόσφυγες και δεν αντιλήφθηκαν έγκαιρα τον πραγματικό κίνδυνο της θρησκευτικής ιδιαιτερότητας του Ισλάμ, όπως διαμορφώνεται από τους φανατικούς και τα θρησκευτικά κέντρα προσηλυτισμού.

Σύντομα οι φωνές των μουσουλμάνων σε όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες θα μετασχηματισθούν από απλές διαμαρτυρίες σήμερα σε παράλογες διεκδικήσεις, σε απαιτήσεις ισλαμοποίησης και εφαρμογής της σαρίας σε ολόκληρες αστικές και κυρίως περιαστικές περιοχές, σε διαδηλώσεις, οδοφράγματα αποκλεισμούς περιοχών, και πολύ πιθανόν σε αντάρτικο πόλης. Κάποια τέτοια προμηνύματα πήραμε από τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Γαλλία.

Είναι αναγκαίο πλέον να δούμε το προσφυγικό στη πραγματική του διάσταση σε όλη την Ευρώπη, να το αναδείξουμε σε πρώτο θέμα στην ευρωπαϊκή ατζέντα και να δρομολογήσουμε τις απαιτούμενες ενέργειες για «Αποκατάσταση» και όχι απλή διαχείριση.

Αυτή η αποκατάσταση θα πρέπει:

Η «Στρατηγική της Aποκατάστασης» πρέπει να αρχίσει άμεσα, με πρώτο και καλύτερο μέτρο την έναρξη πολιτικής διευθέτησης τους συριακού προβλήματος, με χρονικό ορίζοντα μέχρι το καλοκαίρι.