ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ!!!
Η εκπαιδευτικός Άννα Τιρικανίδου ξεσπά...
25η Μαρτίου 2016 κι ακόμα μια χρονιά τρώμε τις σάρκες μας, με περισσό πάθος και χάρη
25η Μαρτίου 2016 κι ακόμα μια χρονιά τρώμε τις σάρκες μας, με περισσό πάθος και χάρη. Κάθε χρόνο βρίσκουμε κι ένα δυο καινούρια θέματα, να προσθέσουμε σε αυτά της ημερομηνίας, που έγινε η έναρξη της επανάστασης, του κρυφού σχολειού, του μπακαλιάρου μετά της σκορδαλέας, που είναι για την πλέμπα, κι όχι για τους καθωσπρέπει. Αλλά ας τα πάρουμε ένα ένα ... στο φετινό μήνυμα του Υπουργού Παιδείας πληροφορηθήκαμε ότι με την επανάσταση του 1821 δημιουργήθηκε ελληνικό έθνος, με άλλα λόγια μετράμε 195 χρόνια ιστορίας, ως έθνος. Άντε τώρα, να εξηγήσεις του κυρ Φίλη ότι άλλο πράγμα είναι το "κράτος" κι άλλο το "έθνος" κι ότι η ανάγκη δημιουργίας εθνικών κρατών την περίοδο της επανάστασης, προέκυψε, συν τοις άλλοις, κι από την ανάγκη, να υπάρχουν εθνικοί πυλώνες απέναντι στους μεγάλους σχηματισμούς, τύπου Ιερά Συμμαχία, Οθωμανική Αυτοκρατορία, κ.α. Κι αυτή η έναρξη της επανάστασης έγινε άρα γε στις 12, στις 16, στις 25 Μάρτη ή μήπως έγινε το Φεβρουάριο εν τέλει; Γι' άλλη μια χρονιά, διυλίζουμε τον κώνωπα και συζητάμε για το αυτονόητο. Η επανάσταση για τους γνωρίζοντες, στοιχειωδώς, ελληνική ιστορία, ξεκίνησε νωρίτερα, από τις παραδουνάβιες ηγεμονίες της Μολδοβλαχίας και η επιλογή της 25ης Μαρτίου υπήρξε μια πολιτική απόφαση, για να συνδεθεί ο ξεσηκωμός του γένους με την ημέρα του "Ευαγγελισμού", που εξ ορισμού κουβαλάει μέσα της μια θετική σημειολογία, λόγω του χαρμόσυνου σωτηριολογικού μηνύματος. Σε συνθήκες πολέμου πάντα μετράει η θετική ψυχολογία, αυτός που πολεμάει, εκπροσωπώντας μια χούφτα φτωχών που μάχονται, με μόνο όπλο τη δίψα για την ελευθερία και την προσωπική του τρέλα, έχει ανάγκη όλες εκείνες τις κινητήριες δυνάμεις, που θα τον ωθήσουν, με τρόπο, μαγικό σχεδόν, να κάνει την υπέρβαση, να ξεπεράσει τα αρνητικά αριθμητικά δεδομένα, και να γράψει μια λαμπρή σελίδα στην ιστορία του. Δείξτε μου ένα λαό, που δεν έχει ανακατέψει το μύθο και την αλήθεια στην ιστορική του διαδρομή. Οι κορυφαίοι του ευρωπαϊκού ρομαντισμού εμπνεύστηκαν από αυτόν ακριβώς τον ελληνικό μύθο και μας παρέδωσαν αριστουργήματα. Ας αφήσουμε την Αγία Λαύρα και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, ν' αναπαυθούν εν ειρήνη, το λοιπόν."Κρυφό σχολειό" δεν υπήρξε, κραυγάζουν και φέτος οι προοδευτικοί, κομίζοντας γλαύκα εις Αθήνας και διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους, με χάρη. Άντε, τώρα να εξηγήσεις και σ' αυτούς ότι προφανώς δεν υπήρξε επίσημη απαγόρευση λειτουργίας σχολείων από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, αλλά άλλοι λόγοι, όπως το παιδομάζωμα, η αρπαγή των όμορφων κοριτσιών για τα διάφορα χαρέμια, οι οικονομικοί παράγοντες, όπως η πρόσθετη φορολογία, η υλική υποστήριξη του σχολείου, κ.α., υπαγόρευσαν τη λειτουργία ιδιόμορφων σχολείων, με δάσκαλο το μορφωμένο μοναχό ή παπά, που κατείχε ικανοποιητικά, τουλάχιστον, την ελληνική γλώσσα και μπορούσε, να διδάξει ανάγνωση και γραφή. Βέβαια, διαβάζοντας το μήνυμα του υπουργού, καταλαβαίνει ο αναγνώστης ότι την επανάσταση την έκαναν οι χιλιάδες των δασκάλων της προεπαναστατικής περιόδου .... τα όποια σχόλια περιττεύουν. Φέτος, την προσοχή μας και τον πατριωτισμό μας, μονοπώλησε η παραστάτρια, Αιγυπτιακής καταγωγής, που παρήλασε, φορώντας την ισλαμική μαντίλα. Ανεπίτρεπτο, ανθελληνικό, υποτιμητικό για τις γυναίκες, σκοταδισμός, μεσαίωνας, και πόσα άλλα. Εγώ είδα μια αριστούχο μαθήτρια, που παρήλασε, παραστάτης πλάι στην ελληνική σημαία και την τίμησε με το δικό της τρόπο, στέλνοντας μήνυμα αδελφοσύνης και ειρήνης. Αναρωτηθήκατε ποτέ, πόσο δύσκολο είναι, να συγκεντρώσει ένας ξένος μαθητής βαθμολογία 19,7 στο ελληνικό σχολείο; Στο σημείο αυτό, να συγχαρώ τους συναδέλφους, που δε "μαγείρεψαν" τις βαθμολογίες, υποκύπτοντας στις έξωθεν πιέσεις, που είναι σίγουρο ότι θα τους ασκήθηκαν, προκειμένου, να αποκλειστεί από τη σημαία το κορίτσι από την Αίγυπτο. Γι' εσάς, που δε γνωρίζετε τη σχολική πραγματικότητα, ας μου επιτραπεί, να πω ότι οι έφηβοι συνυπάρχουν πολύ όμορφα στα ελληνικά σχολεία, δεν κουβαλούν τις ιδεοληψίες των ενήλικων. Ξέρω, θα αρχίσετε πάλι εκείνα τα απολαυστικά σχόλια για το "Dress Code", που τα διαβάζω και κοντεύει να μου σταθεί ο μπακαλιάρος στο λαιμό, σχωράτε με, που δεν είμαι γκουρμέ τύπος και τον απήλαυσα και φέτος. Βρε, για ποιο "Dress Code", μου μιλάτε, όταν πρέπει να παρελάσουν παιδιά, από πάμφτωχες οικογένειες, που αν τους πεις, ν' αγοράσουν στα παιδιά τους κάποια στολή ή κάποιο συγκεκριμένο ρούχο, που θα φορέσουν μόνο για δύο ώρες, θα τους έλθει μαύρη απελπισία και θα θελήσουν να πεθάνουν από τη ντροπή τους, γιατί δεν είναι σε θέση να προσφέρουν τα ''απαραίτητα'' στα τέκνα τους. Λέτε να είναι εύκολο, γι' εμάς τους εκπαιδευτικούς, να εξαιρέσουμε, έτσι απλά, κάποιον από τη σημαία, γιατί είναι φτωχός;
Κι εμένα, μ' ενοχλεί να είναι υποχρεωμένη μια γυναίκα, να φοράει μαντίλα ... από αυτό, όμως, μέχρι να την εξαιρέσω από τη δυνατότητα, να βγει μπροστά και να διεκδικήσει ισότιμα τη ζωή, που κάποιοι, ίσως, και να της στέρησαν, είναι πολλά χιλιόμετρα ο δρόμος. Αν εκδιώξουμε κι εμείς ένα κορίτσι, που η θρησκεία και ο πολιτισμός της την αποκλείουν από κάποια πράγματα, πράττουμε, ακριβώς, αυτό για το οποία άδικα το εγκαλούμε. Σοκαριστήκαμε τόσο πολύ από τη μαντίλα, λες και είναι ξένη στην παράδοσή μας. Θυμάμαι όλες εκείνες τις υπέροχες γραίες της ελληνικής επαρχίας, που γεννήθηκαν και πέθαναν με το τσεμπέρι τους, που βρέξει χιονίσει, άστραφτε πάντα από καθαριότητα. Είχαν τόση δύναμη και λαϊκή σοφία οι γυναίκες αυτές, κι ας έμοιαζαν να κουβαλούν όλη την ανημποριά του κόσμου τούτου. Στο κάτω κάτω ο ορισμός των σημαιοφόρων και των παραστατών γίνεται, βάσει νόμου, με την επίδοση, κι όχι με ''ελληνόμετρο". Έχω να σας διηγηθώ ουκ ολίγες περιπτώσεις Ελληναράδων, που από χθες ξερνούν χολή στο διαδίκτυο από τους αναπαυτικούς καναπέδες τους, οι οποίοι μου είχαν πει το αλησμόνητο: "κ. Διευθύντρια, δε θα μπορέσει να παρελάσει το παιδί, έχουμε κλείσει να πάμε τριήμερο στο Πήλιο, δε γίνεται να το ακυρώσουμε, καταλαβαίνετε". Για να μην αναφερθώ σε υψηλόβαθμους στρατιωτικούς, που ασκούσαν την επιρροή τους, για να εξαιρεθούν παιδιά φίλων από τις γραφικές παρελάσεις και να πάνε στο σπίτι να δουν τους δικούς τους. Ένας από τους ορισμούς του Έλληνα, είναι η μετοχή στην ελληνική παιδεία, απλώνοντας το χέρι, μπορεί και να κερδίσουμε άλλη μία θιασώτρια, χλευάζοντας, καλλιεργούμε το μίσος, με το οποίο θεωρούμε δεδομένο, ότι έχει μεγαλώσει το κορίτσι, επειδή είναι μουσουλμάνα. Στα χρόνια των σπουδών στο εξωτερικό, αξιώθηκα να γνωρίσω πολλούς μουσουλμάνους, φιλοξενήθηκα στα σπίτια τους, έφαγα στο τραπέζι τους, τους φιλοξένησα στο δικό μου σπίτι, έφαγα στο δικό μου τραπέζι, κουβέντιασα, γέλασα, έμαθα τις παραδόσεις τους, τους ''κοινώνησα'' τις δικές μου,σε πολλά συμφώνησα και σε άλλα διαφώνησα. Κανένας μας δεν είναι καλός ή κακός άνθρωπος εξ ορισμού. Αυτοί που επικαλούνται για τον όποιο αποκλεισμό, εκτός από την ''ελληνικότητα'' και το ''χριστιανισμό'', ζουν σε βαθύτερη πλάνη. Αρκεί μια ματιά στην "Προς Γαλάτας Επιστολή", τα λέει ξεκάθαρα ο Παύλος. Η αγάπη του Χριστού δεν υπόκειται σε θλιβερούς γλωσσικούς, εθνικούς, θρησκευτικούς και κοινωνικούς διαχωρισμούς. Σαν σήμερα, κλείνουν δύο χρόνια που μας άφησε χρόνους η γιαγιούλα μου, η Άννα. Μας άφησε ανήμερα του "Ευαγγελισμού", όσοι τη γνώριζαν, ξέρουν πόσο αγαπούσε αυτή τη μέρα. Θέλεις η Παναγιά, που τη σεβόταν και την πίστευε με αγάπη, θέλεις το μήνυμα της πολυπόθητης ελευθερίας, θέλεις η Άνοιξη με τα πανέμορφα λουλούδια, ... μου έλεγε πάντα με στοργή και τρυφερότητα αλλά και με μια αυτοκυριαρχία και σιγουριά, που μ' έκανε, να ξεπερνώ και το παραμικρό ίχνος φόβου: "Βρε, εγγόνα, τι κακό να μας συμβεί, ήλθε πάλι η Άνοιξη, τα λουλούδια θ' ανθίσουν και φέτος, εμείς θα τα φυτέψουμε με αγάπη, άσε ν' ανθίσει και το δικό σου χαμόγελο". Οι άνθρωποι που είχαν ζήσει κατοχή, αποτάσσονταν με βδελυγμία το χειμώνα, για προφανείς λόγους. Την έχω ικανή να έχει στήσει εκεί πάνω γλέντι με μπακαλιάρο κι άφθονο κρασί. Στο τραπέζι τους χωρούσαν πάντα όλοι, κι ας έμοιαζαν αταίριαστοι μεταξύ τους. Χρόνια πολλά, ελεύθερα κι αγαπητικά.
Άννα Τιρικανίδου
emoticon heart
emoticon heart
