(Φωτ.: Το ερώτημα πλέον είναι εάν οι Δημοκρατίες μας είναι ικανές να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά αυτήν τη σοβαρή ασύμμετρη απειλή για την ασφάλεια τους με το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας τους. Εμείς είμαστε αποφασισμένοι μέχρι να κατανικηθεί η ισλαμιστική τρομοκρατία να αποδεχθούμε κάποια περιορισμένα σε χρόνο έκτακτα μέτρα που ίσως και να μας ενοχλήσουν;)

Του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου*

Δυστυχώς ο τρόμος έχει πλέον εξαπλωθεί σε όλη την Ευρώπη. Αυτό επεδίωξαν και αυτό πέτυχαν οι ισλαμιστές τρομοκράτες που αιματοκύλισαν χθες τις Βρυξέλλες, όπως είχαν κάνει και οι όμοιοι τους στο Παρίσι την 13 Νοεμβρίου 2015. Με δύο τυφλές βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας (όπως μας πληροφόρησαν οι ίδιες οι βελγικές αρχές), απλές στην σύλληψη και στην εκτέλεση, προκάλεσαν μαζικές απώλειες και δημιούργησαν τον επιδιωκόμενο τεράστιο επικοινωνιακό αντίκτυπο. «Είμαστε εδώ και όποτε θέλουμε σας κτυπάμε, δεν είστε πλέον ασφαλείς, ούτε οι κρατικές σας αρχές μπορούν να σας προστατέψουν». Αυτό ακριβώς ούρλιαξαν μέσα από τον απόκοσμο θρησκευτικό τους φανατισμό!

Η τρομοκρατία δεν είναι πια… ante portas, αλλά έχει ήδη εισέλθει στις χώρες μας. Αιφνιδιαστήκαμε για μία ακόμα φορά, γιατί, όταν αυτή ήλθε και κτύπησε το Παρίσι, απλά δεν ηττήθηκε δεν έφυγε…αλλά έμεινε! Ας το ομολογήσουμε, αισθανόμαστε πλέον ανασφαλείς και, μας αρέσει δεν μας αρέσει, είμαστε πλέον σε πόλεμο, ασύμμετρο μεν, αλλά πόλεμο. Μία ανάλογη κατάσταση που βιώνει εδώ και δεκαετίες το Ισραήλ.

Το ερώτημα πλέον είναι εάν οι Δημοκρατίες μας είναι ικανές να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά αυτήν τη σοβαρή ασύμμετρη απειλή για την ασφάλεια τους με το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας τους. Εμείς είμαστε αποφασισμένοι μέχρι να κατανικηθεί η ισλαμιστική τρομοκρατία να αποδεχθούμε κάποια περιορισμένα σε χρόνο έκτακτα μέτρα που ίσως και να μας ενοχλήσουν; Το θέμα τίθεται μόνο ως προβληματισμός, αλλά σε κάθε περίπτωση ας ομολογήσουμε ευθαρσώς ότι με κάτι σαχλαμαρίτσες του τύπου «θα αντιμετωπίσουμε την τρομοκρατία με… περισσότερη δημοκρατία» ή «δεν θα υψώσουμε φρούρια» το μόνο που επιτυγχάνουμε είναι να ζούμε στη φαντασίωση και να γινόμαστε πιο τρωτοί.

Η Ευρώπη και η δημοκρατική Δύση μπορεί βέβαια να μην είναι ανοχύρωτη, αλλά είναι αναμφίβολα ευάλωτη. Έχουμε μία άνευρη και πλαδαρή Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία δυστυχώς κάθε άλλο παρά… Ένωση είναι, ενώ το κύρος των ηγετών της βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα. Με άνευρο και πλαδαρό τρόπο αντιμετωπίζει όλα τα θεωρούμενα κοινά προβλήματα. Και για τους λόγους αυτούς αποτυγχάνει σε πολλούς τομείς, όπως μάλιστα πρόσφατα στο προσφυγικό ζήτημα, όπου «εθελοντικά» παραμένει όμηρος της Τουρκίας και πληρώνει σε αυτήν… λύτρα για να μην την ζορίζει. Πολλά λόγια, ακόμα περισσότερα κείμενα αλλά στην ουσία τίποτα. Ας κατανοήσουν οι λεγόμενες ευρωπαϊκές ηγεσίες ότι ακόμα και τώρα στο «και πέντε» θα πρέπει έμπρακτα να δείξουν ότι είναι αποφασισμένες να νικήσουν σε αυτόν τον πόλεμο. Και, για να μην παρεξηγηθούμε από κάποιους, εννοούμε τον πολιτικό, ιδεολογικό, αστυνομικό αλλά και στρατιωτικό πόλεμο που θα πρέπει συντονισμένα και ισορροπημένα να διεξαχθεί για να απαλείψει αυτήν την απειλή, που είναι πια μέσα στις χώρες μας και προέρχεται από το ακραίο Ισλάμ. Αργήσαμε, αλλά ας κατανοήσουμε αυτήν την αναγκαιότητα, το οφείλουμε στον κοινό μας πολιτισμό.

Σε ο,τι αφορά στην πολύπαθη και καταπονημένη χώρα μας, που σαστισμένη προσπαθεί να αντιμετωπίσει την προσφυγική κρίση και τους μεγάλους όγκους των παράνομων μεταναστών (επιτέλους η θολοπροοδευτική αριστερά υιοθέτησε τον όρο) οι δευτερογενείς συνέπειες της νέας κατάστασης ασφαλείας θα την «ταρακουνήσουν» περισσότερο από τις άλλες. Άντε τώρα οι κυβερνήσεις των… «εταίρων» μας να πείσουν τους πολίτες τους να δεχθούν στις χώρες τους πρόσφυγες για εγκατάσταση, όταν αυτό είναι σε εθελοντική βάση ενώ και ο φόβος για ουσιαστική κατάργηση της Schengen είναι πιο ορατός από κάθε άλλη φορά.

Και μιας και ο αναγνώστης μπορεί να αναρωτηθεί, εμείς στην Ελλάδα κινδυνεύουμε… θα απαντήσω, ναι χωρίς καμία αμφιβολία. Μπορεί όχι στο ίδιο επίπεδο με άλλες χώρες της δυτικής Ευρώπης, αλλά οπωσδήποτε διατρέχουμε και εμείς κίνδυνο. Οι υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας βρίσκονται σε εγρήγορση και επιφυλακή και υπάρχουν αρκετές περιπτώσεις που παράνομα εισελθόντα πρόσωπα στη χώρα είχαν επιβαρυντικά στοιχεία για διασύνδεση με τον ISIS. Απαιτείται όμως και εγρήγορση των ιδίων των πολιτών.

Κλείνοντας δεν μπορώ να μην επισημάνω το γεγονός ότι, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις, δεν σχολιάσθηκε η… «προφητική» δήλωση του Τούρκου Προέδρου, Recep Tayyip Erdoğan, ο οποίος την προηγούμενη Παρασκευή στο Canakale είχε μιλήσει για επίθεση στις Βρυξέλλες, συνδέοντας την ισλαμιστική τρομοκρατία με αυτή που ασκείται από τους Κούρδους αυτονομιστές με τις διαδοχικές τρομοκρατικές επιθέσεις στην Άγκυρα και στην Κωνσταντινούπολη. «Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο η βόμβα που εξερράγη στην Άγκυρα να μην μπορεί να εκραγεί στις Βρυξέλλες ή σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή πόλη». Η δε σημερινή του «καταδίκη» όπως και η καταδίκη που είχε εκφράσει ο Τούρκος πρωθυπουργός, Ahmet Davoutoglou, μετά το Παρίσι είχαν την κεντρική ιδέα… «τους καταδικάζουμε αλλά…φταίτε» και εσείς. Αυτό είναι απύθμενο θράσος, όταν όλοι γνωρίζουν τα «παιχνιδάκια και το αλισβερίσι» που έκαναν ανεπίσημα ή ακόμα και ημιεπίσημα οι Τούρκοι με τον ISIS και ότι ανεξέλεγκτα η Τουρκία χρησιμοποιήθηκε ως πύλη εισόδου στη Συρία από τους νεαρούς μουσουλμάνους των ευρωπαϊκών χωρών που ριζοσπαστικοποιήθηκαν και στρατολογήθηκαν από τους τζιχαντιστές.

Κων/νος Λουκόπουλος Στρατηγός ε.α.

Πρώην Course Director-Instructor/Chief PfP Staff Element στην εταιρεία NATO School