ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗΣ: Ένας πολυδιάστατος καλλιτέχνης
Πραγματικός,
ανόθευτος Λαϊκός-συνθέτης και ερμηνευτής
Η πολλαπλότητα των μέσων έκφρασης του Ιωάννη
Βαμβακάρη –Συνθέτει, Ζωγραφίζει, τραγουδά γράφει, θαρρώ, ταυτόχρονα σε
διαφορετικά μουσικά ιδιώματα- και η ενότητα του ύφους του έργου του αποτελούν
στοιχεία μοναδικά στη μουσική των τελευταίων πενήντα χρόνων.
. Προβάλλει τα οράματά του ακόμα και στην πιο ακραία τους
μορφή για να φανερώσει έτσι το βαθύτερο νόημα της τέχνης. Ασυμβίβαστος και
πρωτοπόρος, άνθρωπος απλός, εχθρός της σοβαροφάνειας και των παγιωμένων
αντιλήψεων, λάτρης του ωραίου και της συνεχούς αμφισβήτησης και με όπλο του την
ελληνική αλλά και την οικουμενική παιδεία, συνδέει τη λόγια με τη λαϊκή
μουσική, δημιουργώντας καινούργιους ήχους,
«νέα» τραγούδια που έχουν τις ρίζες του τόσο στην Ανατολή όσο και στη
Δύση. Έτσι νομίζω. Η «Δωρική» φωνή του αγκαλιάζει μαγικά όσους τον παρακολουθούν γιατί
έχει το «δικό της» βάρος τη «δική της»
Λαϊκότητα. Ο Ιωάννης
Βαμβακάρης θα πρέπει να πάρει θέση ως συνθέτης και τραγουδιστής ανάμεσα στις
μεγάλες μορφές του ρεμπέτικου και Λαϊκού
μας τραγουδιού.
Στην Ελλάδα, όμως, αποτελεί διαχρονικό σημείο αναφοράς για τον επιπλέον
λόγο ότι στην τραγική μας μοίρα,
συμπυκνώνονται στο μέγιστο βαθμό τα πάθη της μουσικής μας -κι όχι μόνο- ζωής.
Θεωρώ πολλούς υπεύθυνους για τον παραγκωνισμό αξιόλογων καλλιτεχνών και του
έργου τους. Την ευθύνη κατά την ταπεινή
μου άποψη, φέρουν η ανευθυνότητα των επίσημων πολιτιστικών φορέων και οι
«κλίκες» των κρατούντων στη μουσική ζωή
του τόπου. Ωστόσο οι συνθήκες που ευθύνονταν για τον
παραγκωνισμό τόσων καλλιτεχνών είναι
διαχρονικές. Ας μην ξεχνάμε ότι το
1960 είχε χαρακτηριστεί ως έτος (περίπου) μηδέν για την ελληνική μουσική.
Είναι η χρονιά του περίφημου Μανιφέστου που υπέγραψαν
οι Μίκης Θεοδωράκης, Αργύρης Κουνάδης, Γιάννης Ξενάκης, Γιάννης Α. Παπαϊωάννου,
Δημήτρης Χωραφάς και Φοίβος Ανωγειανάκης στο οποίο αναφέρονται τα ίδια σχεδόν προβλήματα που αντιμετωπίζουμε και
σήμερα. Ποια είναι η κατάσταση της μουσικής παιδείας στα σχολεία; Έχουμε άραγε κρατικά Ωδεία, εκτός από το ένα
της Θεσσαλονίκης; Έχουμε Μουσική Ακαδημία, εκτός από την προεκλογική υπόσχεση
του 2007, την οποία –όπως εν τέλει «στα χαρτιά» διαμορφώθηκε- όχι μόνο οι
επαγγελματίες του χώρου, αλλά ακόμα κι ο ίδιος ο Θόδωρος Αντωνίου, ο υπεύθυνος
της ομάδας εργασίας για τη δημιουργία της, την απαρνήθηκε; Πόσα από τα αιτήματα του
περίφημου μανιφέστου του 1960 έχουν πραγματοποιηθεί σήμερα; Πόσοι Έλληνες έχουν
την ανάλογη παιδεία, ώστε να εκτιμήσουν
και να απολαύσουν; Έχουμε άραγε τόσο
σπουδαία και απαιτητική μουσική –και καλλιτεχνική- παιδεία, ώστε να
καλλιεργούμε τέτοιους ερασιτέχνες, οι οποίοι να χαίρονται τη μουσική που
παίζουν οι ίδιοι και να απολαμβάνουν, ως ενεργητικοί και συνειδητοποιημένοι
ακροατές, τη μουσική που δημιουργούν οι επαγγελματίες ή οι πιο ταλαντούχοι εκ
των ερασιτεχνών; Στην
εποχή της κρίσης και των μνημονίων έχουμε
φτάσει πλέον στο έτος ένα, μήπως όσον αφορά τη γενικότερη μουσική παιδεία
βρισκόμαστε ακόμα στο έτος (περίπου) μηδέν; Δεν περιμένω απάντηση και δεν θα
συνεχίσω να γράφω για όσα όλους μας πληγώνουν.
 |
| ΒΑΣΟΥΛΑ -ΙΩΑΝΝΗΣ |
Θα γράψω
όμως λίγες λέξεις ακόμα για τον σεμνό
καλλιτέχνη Ιωάννη Βαμβακάρη. Τρυφερός και καλός. Γίνετε
ακόμα πιο τρυφερός και πιο καλός
όταν ζωγραφίζει, όταν τραγουδά, όταν βρίσκεται με φίλους.Κι αυτή η ευγένεια της ψυχής, μπορεί να γίνει τραγούδι τρυφερό, καλό ευγενικό.
Δεν είναι πλατάνι ή βαλανιδιά.
Είναι μια πλαγιά πολύχρωμα λουλούδια που λάμπουν καθώς τα χτυπά ο ήλιος. Και θα
λάμπουν για πάντα και πιο πολύ όσο θα υπάρχει και θα λάμπει στον κόσμο αυτός ο
μοναδικός ήλιος: Η καρδιά του ανθρώπου!
Δημήτρης Ζάχος
Υ.Γ. Σημαντική
στιγμή στη σπουδαία καριέρα του είναι όταν συνάντησε τη γυναίκα της ζωής του
ΒΑΣΩ ΝΤΕΡΝΤΕΡΙΑΝ. Σύντροφός του στην ζωή και στο τραγούδι. Αξιολάτρευτη και καταπληκτική τραγουδίστρια.
Η φωνή της , οικεία, φιλική, μας κερδίζει απ' το πρώτο της άκουσμα, σύμφωνα με
ένα πλατύτατο κοινωνικό συναίσθημα που περιλαμβάνει και το δικό μας. Δεν
επιζητεί ποτέ να εκπλήξει... Ερωτική, τρυφερή, ευαίσθητη, γαλήνια, ονειροπόλος και μαζί, μαχητική και πεισματάρα. Έτσι είναι Βάσω. Με την ψυχή
δεμένη στο ταξίδι. Και με το τραγούδι, αίμα στις φλέβες της.-
Τα "αφιερώματα" με πολύ χαρά παρουσιάζουν λίγα έργα του Ζωγράφου ΙΩΑΝΝΗ ΒΑΜΒΑΚΑΡΗ με την υπόσχεση ότι προσεχώς θα γράψουν περισσότερα για την ζωγραφική του πολυτάλαντου καλλιτέχνη
