Βία-βία-βία παντού...

Μην καλλιεργείτε τη βία

Γιατί οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη βία; Γιατί τους κάνει να νιώθουν «ανώτεροι». Να διαχωρίζονται σε ισχυρούς και μη. Για τον λόγο αυτό πάντα πίστευα πως και ο οίκτος έχει συγγένεια με τη βία, γιατί προέρχεται από το ίδιο ακριβώς αίσθημα άντλησης «ανωτερότητας».

Η χρήση της βίας προς τον μικρότερο, τον ανυπεράσπιστο, τον αδύναμο, η χρήση της βίας από τους πολλούς προς τον έναν, είναι ό,τι πιο σαθρό και ποταπό συναίσθημα συναντούμε γύρω μας, δυστυχώς συχνά. Είναι σαθρό και ποταπό γιατί πηγάζει από εσωτερικά κενά, κομπλεξισμούς, ανασφάλειες, που προσπαθεί κάποιος βίαια να κρύψει. Αν το δεις από άλλη σκοπιά είναι και τραγικό. Η ανάγκη της επιβεβαίωσης μέσω της βίας είναι στην πραγματικότητα μια δειλή, αναξιοπρεπής κατάσταση..

Και την ευθύνη ακέραια φέρει το «περιβάλλον» . Το περιβάλλον που καλλιεργεί τη βία, που ταυτίζει τη μυϊκή ισχύ με τη δύναμη και την τσογλανιά με τη μαγκιά. Παιδιά που ποτέ κανείς δεν τους είπε – ούτε γονείς ούτε δάσκαλοι – με τρόπο πειστικό, ότι η πραγματική δύναμη βρίσκεται στον σεβασμό και ότι η πραγματική μαγκιά αποδεικνύεται καθημερινά ως αξιοπρέπεια, ως στάση ζωής.

Μαρία Μπουτζέτη, Υποψήφια Διδάκτωρ στην Πολιτική Επικοινωνία και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης

Ας διαβάσουμε και ένα σπουδαίο άρθρο του ΓΙΑΝΝΗ ΜΕΤΑΞΑ* για τη ΒΙΑ που δημοσιεύτηκε στο Βήμα της Κυριακής:

ΒΙΑ

Βία παντού, στα σπίτια, στα γραφεία, στα «μαγαζιά», στα θέατρα, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στα γήπεδα, στους δρόμους. Και στις... λέξεις. Και σε όλες τις περιπτώσεις κάτι κοινό υφέρπει: η αφαίρεση της ζωής στο όνομα του απόλυτου.
Ετσι κάποιοι - άτομα, ομάδες, λαοί ή και θεοί - φονεύουν. Οταν δεν τους αναγνωρίζεται το «δικαίωμα» να επιβάλουν στους άλλους τον δικό τους τρόπο σκέψης και ζωής. Δεν γεννήθηκε όμως ο ατομικός ή συλλογικός εγκληματίας ως ένας βιολογικός ψυχασθενής. Παράχθηκε μέσα σε μια κοινωνία όπου τη βία τη ΔΙΔΑΧΘΗΚΕ. Με χίλιους, μύριους τρόπους.

· Του μάθανε πως μόνο ο δικός του θεός είναι ο αληθινός. Και ότι η δημόσια απόδειξη της πίστης του αυτής βρίσκεται στην εξουδετέρωση του αλλόθρησκου.

· Του μάθανε πως η δική του φυλή, η ράτσα «του», είναι η πρώτη, η ανόθευτη. Και ότι η δημόσια απόδειξη της πίστης του σε αυτήν την «αξία» μπορεί να φθάσει μέχρι τη γενοκτονία, την εθνοκάθαρση.

· Του μάθανε πως η δική του πατρίδα είναι η ενδοξότερη. Και ότι η δημόσια απόδειξη αυτής της υπεροχής μπορεί να είναι και ο πόλεμος ενάντια σε οποιονδήποτε άλλον.

· Του μάθανε πως αφού γεννήθηκε «βόρειος», δεν είναι «νότιος». Και ότι η δημόσια απόδειξη αυτής της γεωπολιτικής ιεράρχησης βρίσκεται στην, έστω και διακριτική, περιφρόνηση του «αποκάτω».

· Του μάθανε να είναι «πρώτος!» στο σχολείο. Και ακαταμάχητος πρωταθλητής. Και πώς μπορεί δημόσια αυτήν την πρωτιά να διεκδικεί με κάθε τρόπο. Ακόμα και χημικό ή και με την πιο αδίστακτη ανταγωνιστική συμπεριφορά.

· Και τι δεν του μάθανε!

· Κάποιες λέξεις μονάχα παραλείψανε: τα «ίσως», τα «ενδεχομένως», τα «άσε να το ξαναδούμε», όλα τα «μήπως». Ολες αυτές τις επιφυλάξεις που δεν δοξάζουν ευθύγραμμες προσταγές. Αλλά δίνουν θέση στις καμπύλες εκδοχές. Σε αυτά τα άλλα, ήπια σχήματα της σκέψης.

Ο κ. Γιάννης Μεταξάς, ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών, είναι τακτικό μέλος της Académie Européenne Interdisciplinaire des Sciences.