Πολιτισμός είναι ... ο άνθρωπος και η ανθρωπιά!!!
Γράφει:
Η Άννα Τιρικανίδου
Γιατί να μου κάνουν εντύπωση οι άναρθρες κραυγές της ημέρας;Και τους Έλληνες Μικρασιάτες και Πόντιους πρόσφυγες οι Ελλαδίτες τους αποκαλούσαν "τουρκόσπορους", αβασάνιστα. Πάντως, ο άξεστος Έλληνας, που απειλεί με κατάληψη του σχολείου, το οποίο είναι δημόσιο κτήριο, μου προκαλεί αηδία και θλίψη. Βέβαια, από την άλλη, δε μπορώ να μη σκέφτομαι ότι διαχρονικά στη χώρα μας οι καταληψίες απολαμβάνουν ασυλία, γι' αυτό κι αποθρασύνονται, κάθε μέρα και περισσότερο. Ευτύχησα, ως διευθύντρια Ελληνικού σχολείου, να απονείμω τη σημαία σε πρόσφυγες. Αισθάνθηκα μεγάλη τιμή και χαρά, γιατί ήξερα την ώρα που παρέδιδα τη σημαία, τι εμπόδια είχε να υπερκεράσει η Αλβανίδα μαθήτρια, ενάντια σε πληθώρα αποκλειστικά αρνητικών προγνωστικών. Αυτό που θα έπρεπε να μας νοιάζει πραγματικά, είναι να γίνει ιατρικός έλεγχος των προσφυγόπουλων, που αν μείνουν στην Ελλάδα, θα ενταχθούν στα σχολεία, όσο κι αν φωνάζουν κι απειλούν κάποιοι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου ένα περιστατικό, που συνέβη στο σχολείο, πριν τρία χρόνια. Χρειάστηκε να καλέσω τη μητέρα ενός μαθητή, αλβανικής καταγωγής, γιατί ο γιος της είχε αρχίσει ξαφνικά, να παρουσιάζει προβλήματα συμπεριφοράς. Επρόκειτο για ευγενικό παλικάρι και καλό μαθητή. Η μητέρα προσήλθε στο σχολείο, αμέσως, μόλις της τηλεφώνησα, κι αφού της εξήγησα το πρόβλημα λεπτομερώς, μου ζήτησε με πολλή ευγένεια, να καλέσω το γιο της στο γραφείο μου. Όταν ήλθε ο γιος, ακολούθησε ένας σύντομος διάλογος μεταξύ τους, στη γλώσσα τους. Μετά από δύο περίπου λεπτά, η μητέρα μου ζήτησε συγγνώμη, γιατί ο διάλογος διεξήχθη σε άλλη γλώσσα από την ελληνική. Ο γιος καθ' όλη τη διάρκεια είχε σκυμμένο το κεφάλι και φαινόταν, να υποφέρει ειλικρινώς. Πριν προλάβω να πω ότι δεν ενοχλήθηκα, η μητέρα κοίταξε τον γιο στα μάτια με νόημα κι εκείνος με μια αστραπιαία κίνηση, άρπαξε το χέρι μου, το φίλησε και μου ζήτησε συγγνώμη, γιατί διατάραξε το μάθημα, ενοχλώντας τους συμμαθητές του τμήματός του, τους καθηγητές του κι εμένα. Υποσχέθηκε, να μην το ξανακάνει κι, όπως αποδείχτηκε στο μέλλον, τήρησε την υπόσχεσή του. Αιφνιδιάστηκα τόσο πολύ από το συμβάν, που έμεινα να κοιτώ αμήχανα, μια τη μητέρα και μια το γιο. Όταν καλώ Έλληνες γονείς στο σχολείο, για να τους εξηγήσω ότι η κόρη ή ο γιος τους δε σέβονται τη λειτουργία του σχολείου και εμποδίζουν συστηματικά τη διεξαγωγή του μαθήματος, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, αντιδρούν πολύ άσχημα, από το να αρνηθούν εντελώς το γεγονός και να επιχειρήσουν να βγάλουν εμένα και τους καθηγητές τρελούς, μέχρι να με προσβάλουν, ενίοτε με χυδαίο τρόπο, και να με απειλήσουν, με αναφορά στην υπηρεσία μου. Όσες φορές τους κάλεσα, να συνδράμουν κάποια προσπάθειά μου για την επίλυση κάποιου προβλήματος, που απαιτούσε τη φυσική τους παρουσία, προκειμένου να διαμαρτυρηθούμε από κοινού, σε κάποια υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας, απουσίασαν προκλητικά. Απελπιστική η μοναξιά μου, να παλεύω, σαν γραφική φιγούρα, ενάντια στο θηρίο. Κι ενώ διαπιστώνουμε όλοι έλλειμμα παιδείας, με την έννοια της κοινωνικής μόρφωσης και της καλλιέργειας, στην πράξη δεν παρατηρείται καμία αλλαγή, προς το καλύτερο. 2016 κι ακόμα απειλούμε τον τροχονόμο, που μας δίνει κλήση, για παράνομη στάθμευση, ότι θα τον στείλουμε στον Έβρο, με δυσμενή μετάθεση. Ευτυχώς, υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις, ένας κούκος, όμως, δεν έφερε ποτέ την άνοιξη, "αυτή την άνοιξη που όλοι προσμένουμε κι αυτή προσπερνά", που έγραφε ο Γκάτσος. "Δυστυχώς, επτωχεύσαμε", που θα 'λεγε κι ο Τρικούπης. Κανένας άνθρωπος δεν είναι καλός ή κακός εξ ορισμού. Η εθνική καταγωγή δεν σημαίνει ότι κάποιος είναι ανώτερος ή κατώτερος. Έχει ο πολιτισμός και η ποίηση εθνική προέλευση;Πολιτισμός είναι ... ο άνθρωπος και η ανθρωπιά!
