Του  Στρατηγού 'ε.α. Κωνσταντίνου Λουκόπουλου
Αν και είναι «ιστορικές» οι χθεσινές δηλώσεις του Τούρκου Προέδρου, Recep Tayyip Erdoğan, με τις οποίες αμφισβητείται ουσιαστικά η Συνθήκη της Λωζάνης και τίθεται θέμα συνόρων, καθόσον για πρώτη φορά τίθεται δημοσίως και χωρίς περιστροφές από Τούρκο Πρόεδρο ή πρωθυπουργό τέτοιο θέμα, από πλευράς μου ειλικρινά «εκπλήσσομαι» με τον… αιφνιδιασμό που υπέστησαν ΜΜΕ και φυσικά πολλοί συμπολίτες μας. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπήρχε επίγνωση των διαστάσεων του τουρκικού αναθεωρητισμού!
Αρέσει δεν αρέσει, κλείνουμε τα μάτια ή όχι, η Τουρκία από την επομένη κιόλας της Συνθήκης της Λωζάνης (Ιούλιος 1923) άρχισε να εφαρμόζει ένα κεκαλυμμένο μακροχρόνιο στρατηγικό σχέδιο για μία de facto, και γιατί όχι κάποτε de jure, αναθεώρησή της, όπως είχε επισημανθεί πρόσφατα από εμάς στο liberal.gr με σχετικό άρθρο την 22 Φεβρουαρίου. Παραθέσαμε μάλιστα δύο αποκαλυπτικά αποσπάσματα από το βιβλίο του τέως πρωθυπουργού της Τουρκίας, Ahmet Davutoğlu (για πολλά χρόνια Σύμβουλος Διεθνών Σχέσεων του Erdoğan), «Το Στρατηγικό Βάθος» που υποδηλώνουν εμφατικά τον διαχρονικό αναθεωρητισμό της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδος, είτε αυτή είναι κεμαλική, είτε νέο-οθωμανική:

• «Κανένα από τα σύνορα της Τουρκίας δεν είναι φυσιολογικό και σχεδόν όλα είναι πλασματικά. Βέβαια πρέπει να τα σεβόμαστε ως κράτη έθνη, ωστόσο ταυτόχρονα πρέπει να καταλάβουμε ότι υπάρχουν και οι φυσικές συνέχειες».
• «H συγκέντρωση των νησιών του Αιγαίου στα χέρια της Ελλάδος δημιουργεί το πιο σημαντικό αρνητικό στοιχείο στην πολιτική της Τουρκίας για τον εγγύς θαλάσσιο χώρο της. Η βασική πηγή του προβλήματος στο Αιγαίο είναι η αθεράπευτη αντίφαση μεταξύ του παρόντος καθεστώτος και της σημερινής γεωπολιτικής πραγματικότητας».

Ο Τούρκος Πρόεδρος χθες δεν έκανε τίποτε άλλο παρά με το μονίμως «θυμωμένο» του ύφος, σε μία κλασική ενέργεια Δημόσιας Διπλωματίας (Public Diplomacy), απευθυνόμενος πρωτίστως σε κυβερνήσεις, στον διεθνή παράγοντα και στην κοινή γνώμη, να επισημοποιήσει πλέον με δυνατή φωνή τα παραπάνω, όταν μέχρι τώρα οι Τούρκοι αξιωματούχοι απλά τα… «σιγοψιθύριζαν»! Ταυτόχρονα, απευθυνόμενος στο εσωτερικό του ακροατήριο, προσπάθησε να απομυθοποιήσει ιστορικά την αποτελεσματικότητα των κεμαλιστών.
Κρίνεται σκόπιμο να υπογραμμιστεί ότι οι συγκεκριμένες δηλώσεις Erdoğan, οι οποίες ήταν πολύ καλά μελετημένες και δομημένες και ουδόλως αποτελούν παραλήρημα –όπως ατυχώς, κατά τη γνώμη μου, από κάποιους χαρακτηρίστηκαν–, ήλθαν μόλις μία εβδομάδα μετά τη συνάντηση στη Νέα Υόρκη με τον Έλληνα πρωθυπουργό και μάλιστα με την ιδιαίτερη σημειολογία, λόγω της γνωστής απουσίας της ελληνικής σημαίας. Εκτός από «τους τίτλους» των θεμάτων τόσο το Πρωθυπουργικό Γραφείο, όσο και το Υπουργείο Εξωτερικών μας έχουν κρατήσει μέχρι και σήμερα στο σκοτάδι. Γιατί άραγε; Τι μεθοδεύεται για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις; Πού βαδίζει το Κυπριακό με την παντελή απουσία της Ελληνικής Κυβέρνησης; Δεν είναι τυχαίος ο χρόνος που επέλεξε ο Τούρκος Πρόεδρος να προβεί σε τόσο σημαντικές δηλώσεις, δεδομένου ότι το Κυπριακό βρίσκεται πάλι σε μία κρίσιμη φάση, με την ελληνική πλευρά να δέχεται ασφυκτικές πιέσεις για μία λύση… οποιαδήποτε λύση που στην ουσία θα διασφαλίζει τα τουρκικά συμφέροντα στη Μεγαλόνησο. Είναι μία έμμεση αλλά σαφής διασύνδεση.
Χωρίς ίχνος κινδυνολογίας αλλά με ρεαλιστική προσέγγιση αισθάνομαι υποχρεωμένος να θέσω εκ νέου το ερώτημα που θέσαμε την 9 Μαρτίου πάλι εδώ στο liberal.gr «Έρχονται μεγαλύτερες ήττες στα ελληνοτουρκικά;» Με σημαντικά λάθη προηγουμένων κυβερνήσεων, λόγω απουσίας μακρόπνοης και συγκροτημένης στρατηγικής, έρχεται σήμερα να αντιμετωπίσει τα λεγόμενα ελληνοτουρκικά προβλήματα, που πηγάζουν από τον διαρκή αναθεωρητισμό της Άγκυρας, μία κυβέρνηση εξαιρετικά ανεπαρκής, που αναδύει προχειρότητα και ελαφρότητα σε όλο το φάσμα των κυβερνητικών δραστηριοτήτων, ουδόλως αντιλαμβανόμενη την πραγματικότητα, ενώ το μόνο για το οποίο ουσιαστικά ενδιαφέρεται είναι η καθεστωτική της εδραίωση.
Μετά από 18 μήνες στην πρωθυπουργία, θα έπρεπε ο κ. Τσίπρας να έχει κατανοήσει τόσο τις απαιτήσεις του διεθνούς περιβάλλοντος, όσο και το πολύπλοκο πλέγμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και να γνωρίζει πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζει την τουρκική προκλητικότητα. Η κατευναστική πολιτική και οι τακτικισμοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το μόνο που έχουν πετύχει είναι να βάζουν «τα σκουπίδια κάτω από το χαλί» και αυτά να γίνονται πλέον βουνό. Με λεκτικά τεχνάσματα και εξυπνακισμούς προσπαθούν να αποκρύψουν την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι η Τουρκία θεωρεί την παρούσα χρονική συγκυρία ευνοϊκή για να προωθήσει την επεκτατική και ηγεμονική πολιτική της και «να κλείσει τα ελληνοτουρκικά» και το Κυπριακό, κάτι που διαψεύδει περίτρανα όλα αυτά που με περίσσια αισιοδοξία δηλώνει αριστερά και δεξιά συχνά-πυκνά ο υπουργός Εξωτερικών, κ. Κοτζιάς, ακολουθώντας τη στρατηγική «κάνοντας και…βλέποντας». Η Άγκυρα αναζητεί μία «εθνική νίκη» και, μιας και δεν φαίνεται ορατή στα ανατολικά, μάλλον την ψάχνει στα δυτικά της.
Με την ανησυχητική εξέλιξη που συνεχώς παίρνουν οι ελληνοτουρκικές σχέσεις, πέρα από τη γενικότερη ιλαροτραγική κυβερνητική ανικανότητα και με την Αντιπολίτευση να ζει σε μία ψευδή μακαριότητα θεωρώ ότι ήταν τελικά, όσο και αν σας φανεί παράξενο, «δώρο» οι δηλώσεις Erdoğan στην ελληνική πλευρά, προκειμένου πολιτικός κόσμος και λαός να «ξυπνήσουν» και να κατανοηθεί επιτέλους τι σημαίνει τουρκικός αναθεωρητισμός, καθώς επίσης να καταρριφθούν και άλλοι μύθοι που μας κρατούν «εν υπνώσει», όπως μύθος που καλλιεργήθηκε (όχι όμως μόνον από την παρούσα κυβέρνηση) περί καλών πολιτικών και κακών στρατηγών.
Ίσως να βρισκόμαστε σε ένα σημείο που να είναι δυσχερής η εθνική ανάταξη! Οι εθνικοί συντελεστές ισχύος, ιδιαίτερα ο σημαντικότερος από αυτούς, η στρατιωτική ισχύς, βρίσκονται σε απαράδεκτα επίπεδα, λόγω της οικονομικής κρίσεως αλλά και άλλων καταστροφικών πολιτικών. Στο πλαίσιο ενός νέου πατριωτισμού (ο όρος έχει πρωτοχρησιμοποιηθεί από τον Αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως, Κυριάκο Μητσοτάκη) είναι αδήριτη ανάγκη να χαραχθεί από μηδενική βάση μία νέα συγκροτημένη και μακροπρόθεσμη στρατηγική χωρίς φοβικά σύνδρομα αλλά και ανόητους λεονταρισμούς, με προσδιορισμένα αυτά που ονομάζομαι εθνικά συμφέροντα και με πρωταρχικό πλέον στόχο την εθνική μας επιβίωση. Όποιος δεν αντιλαμβάνεται την τραγική κατάσταση στην οποία περιέρχεται η Ελλάδα μάλλον ζει με ψευδαισθήσεις.
Υ.Γ.: Μέχρι τις βραδινές ώρες της Πέμπτης που γραφόταν το κείμενο αυτό συνεχιζόταν η εκκωφαντική σιωπής της ελληνικής κυβέρνησης.