Το Κυπριακό δεν είναι
θέμα χαμένων ευκαιριών …
Ουδέποτε, από την επομένη μέρα της
τουρκικής εισβολής και της έκτοτε de-facto διχοτόμησης (με όλες τις οδυνηρές συνέπειες που αυτή επισώρευσε),
αλλά και πρωθύστερα (τα πρώτα διαιρετικά σημάδια στο «σώμα» της Κύπρου χαράχτηκαν
επί του εδάφους με την τουρκοανταρσία-πραξικόπημα παραμονές Χριστουγέννων του
1963), τέθηκε ενώπιον των Ελλήνων Κυπρίων, μια κατά το δυνατόν δίκαια και
λειτουργική λύση του Κυπριακού και να την απέρριψαν. Όσοι αμφισβητούν αυτήν την
μεγάλη αλήθεια, καλά κάνουν να σταματήσουν να παραπληροφορούν γιατί εκτίθενται
ανεπανόρθωτα.
Δυστυχώς οι περισσότεροι
διαμορφωτές της ελληνικής κοινής γνώμης, δεν έχουν εντρυφήσει ποτέ σε βάθος στη
σύγχρονη κυπριακή ιστορία (αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής) για να διαπιστώσουν
τα πραγματικά αίτια που κρατούν την Κύπρο de-facto διχοτομημένη, αιχμάλωτη της Τουρκίας και δέσμια ξένων
συμφερόντων. Τολμούν όμως να εκφράζουν άποψη, με αποτέλεσμα οι περισσότεροι, θελημένα
ή αθέλητα να προσφέρουν πολύ κακές υπηρεσίες, που δυσκολεύουν αφάνταστα, την
ούτως ή άλλως, εξαιρετικά δύσκολη θέση μας. Δεν αναφέρομαι καθόλου στα ξένα
Μ.Μ.Ε. διότι αυτά συνήθως, πλην ελαχίστων φυσικά εξαιρέσεων, έχουν αναγάγει την
μαύρη προπαγάνδα σε σήμα κατατεθέν τους.
Για να έχουμε μια ολοκληρωμένη άποψη
για όλες τις προσπάθειες επαναπροσέγγισης των δύο πλευρών στην Κύπρο και όλες
τις πρωτοβουλίες που αναλήφθηκαν για την επίλυση του Κυπριακού, παρατίθενται εν
συντομία οι σημαντικότερες που έλαβαν χώρα από το 1974 και μετά, γνωστές όλες
με τα ονόματα των εκάστοτε Γ.Γ. του Ο.Η.Ε. και με το περιτύλιγμα πάντα των
«καλών υπηρεσιών των Η.Ε. (Ηνωμένων Εθνών): (α) «Βολιδοσκοπήσεις Βάλντχαϊμ»,
(β) «Δείκτες Κουεγιάρ», (γ) «Δέσμη Ιδεών Γκάλι» και (δ) «Σχέδιο Ανάν» (το μόνο
σχέδιο λύσης, ένα πραγματικό συνταγματικό τερατούργημα, που τέθηκε σε
δημοψήφισμα και απορρίφθηκε από την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων Κυπρίων
(76%), ενώ οι Τούρκοι Κύπριοι, λέγε έποικοι το υπερψήφισαν!).
Στόχος αυτών των προσπαθειών,
ήταν πάντα, φανερά ή συγκεκαλυμμένα, η παγίδευση των Ελλήνων Κυπρίων στη
«μάντρα» που επέλεγαν, για τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα, η Τουρκία, η
Βρετανία και οι Η.Π.Α. Αφού, όλες ανεξαιρέτως οι πρωτοβουλίες τους, δεν
λάμβαναν ποτέ υπόψη τους τη «διεθνή πτυχή» του Κυπριακού, το οποίο από πρόβλημα
τουρκικής εισβολής και συνεχιζόμενης στρατιωτικής κατοχής, το παρουσίαζαν πάντα
ως ένα πρόβλημα «διακοινοτικών σχέσεων και διαφορών»! Εκ των πραγμάτων γίνεται
φανερό πως ένα μόνο πράγμα τους ενδιαφέρει: Η εξαφάνιση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η δημιουργία ενός τρικέφαλου
διζωνικού δικοινοτικού ομόσπονδου «κράτους», δηλαδή, η δημιουργία ενός πραγματικού
«κράτους» τέρατος (όπως προέβλεπε και το «Σχέδιο Αναν»)!
Κατά συνέπεια, δεν ήταν ποτέ, και ασφαλώς
δεν είναι ούτε και σήμερα, θέμα δικής μας αδιαλλαξίας και προπάντων, δεν ήταν
ποτέ, και δεν είναι ούτε και σήμερα, θέμα ευθύνης συγκεκριμένων πολιτικών
προσώπων, η αιτία της μη λύση του Κυπριακού. Η μη λύση του Κυπριακού οφείλεται αποκλειστικά
στις συγκεκριμένες επεκτατικές πολιτικές της κατοχικής Τουρκίας, η οποία προκλητικά
και εξακολουθητικά προσπαθεί να μετατραπεί σε συγκυρίαρχο μέλος του όποιου
κράτους προκύψει μέσα από την όποια συμφωνία στην Κύπρο. Είναι γι΄ αυτόν το
λόγο που η Άγκυρα επιμένει στις αναχρονιστικές εγγυήσεις, δήθεν για την
ασφάλεια των Τούρκων Κυπρίων, οι οποίοι εν τω μεταξύ, πλην ελαχίστων και κυρίως
των εποίκων (που είναι και η πλειοψηφία στα κατεχόμενα), δεν επιθυμούν κανενός
είδους χειραφέτηση! Ελλάδα και Αγγλία δήλωσαν, ήδη, πως δεν επιθυμούν να είναι
εγγυητές του όποιου κράτους προκύψει …
Όλα τα παραπάνω δείχνουν ξεκάθαρα
ότι δεν φταίει ο εθνικισμός των Κυπρίων, ούτε φυσικά κάποιοι ξεροκέφαλοι ηγέτες
του, ούτε φυσικά η ιστορία του Κυπριακού είναι μια σειρά χαμένων ευκαιριών (όπως
γράφουν κάποιοι αδιάβαστοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί αναλυτές, μεταξύ τους
και ο Ηλίας Κανέλλης «Ελευθερία» 21-11-2016). Η ευθύνη της μη λύσης οφείλεται αποκλειστικά
και μόνο στην επεκτατική πολιτική της Άγκυρας, αλλά και στην τεράστια αδικία
την οποία υπέστη η συντριπτική πλειοψηφία του λαού της Κύπρου (δηλαδή οι Έλληνες
Κύπριοι), τα απαράγραπτα και αναφαίρετα δικαιώματα των οποίων εξισώθηκαν με αυτά
της τουρκοκυπριακής μειονότητας! Πουθενά στον κόσμο, δεν υπάρχει παρόμοιο φαινόμενο,
όπου μια μειονότητα (η τουρκική του 18%) να έχει ανακηρυχτεί σε ισότιμη
κοινότητα με την πλειοψηφία του λαού (την ελληνική του 82%) με δικαίωμα αρνησικυρίας
(βέτο) σε όλες τις σημαντικές αποφάσεις της κεντρικής εξουσίας.
Η νεοσύστατη Κυπριακή Βουλή του
1960, αντιμετώπισε εξαρχής προβλήματα ομαλής λειτουργίας, που πήγαζαν από τις σοβαρές
αδυναμίες του δοτού Συντάγματος. Ένα Σύνταγμα, που εκπονήθηκε από μια μικτή
συνταγματική επιτροπή, το οποίο εμπεριείχε απαράδεκτα διαιρετικά στοιχεία που
αποτέλεσαν τροχοπέδη στην ομαλή πορεία και εξέλιξη του κράτους. Τέτοιες
πρόνοιες είναι, ανάμεσα σε άλλες, το δικαίωμα αρνησικυρίας του Τούρκου Αντιπροέδρου
της Δημοκρατίας, η εκλογή από τις δύο κοινότητες χωριστών Δήμων στις πέντε κυριότερες
πόλεις και η χωριστή πλειοψηφία Ελλήνων Κυπρίων και Τούρκων Κυπρίων βουλευτών
για την τροποποίηση του εκλογικού νόμου και για τη θέσπιση νομοθεσίας περί
Δήμων ή περί Φόρων και Τελών. Με τον τρόπο αυτό, μια μικρή μειοψηφία Τούρκων Κυπρίων
βουλευτών είχε το δικαίωμα να ανατρέπει τη θέληση της πλειοψηφίας. Κάτι που
έπραξαν επανειλημμένως. Το 1961 μάλιστα οι
Τούρκοι Κύπριοι βουλευτές, υπό τις οδηγίες του ραδιούργου γενίτσαρου Ραούφ
Ντενκτάς, κάνοντας χρήση του δικαιώματος αυτού, καταψήφισαν το νομοσχέδιο για
παράταση της ισχύος του φορολογικού νόμου και στη συνέχεια το νομοσχέδιο περί
Φόρου Εισοδήματος, με αποτέλεσμα να μείνει η Δημοκρατία χωρίς σχετική νομοθεσία
για τέσσερα χρόνια!
Όλα αυτά και άλλα πολλά απρόσδεκτα
ανάγκασαν τον Πρόεδρο Μακάριο να υποβάλει τα γνωστά 13 σημεία αναθεώρησης του Συντάγματος.
Ο Μακάριος δεν τροποποίησε το Σύνταγμα όπως ψευδώς διαδίδεται από πολλούς. Ο
Μακάριος υπέβαλε προτάσεις αναθεώρησης του Συντάγματος, προκειμένου να καταστεί
λειτουργικό (μερικές από τις προτάσεις του ήσαν ευνοϊκές και για του Τούρκους
Κυπρίους), αφού προηγουμένως εξασφάλισε και τη συγκατάθεση της Μ. Βρετανίας!
Τι έχουμε λοιπόν μπροστά μας
σήμερα; Είναι προφανές ότι στο προσκήνιο βρίσκεται μια πρωτοβουλία για λύση
μέσα σε συγκεκριμένο πλαίσιο (Διζωνική Δικοινωτική Ομοσπονδία) και ασφυκτικά
χρονοδιάγραμμα. Η Τουρκία και οι
παραδοσιακοί σύμμαχοι της φαίνεται να βιάζονται να δώσουν μια λύση, που
καταφανέστατα σχετίζεται αποκλειστικά και μόνο με την εκμετάλλευση προς όφελος
των πολύ μεγάλων ενεργειακών παικτών και φυσικά και της Τουρκίας, των μεγάλων
κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που εσχάτως διαπιστώθηκε και επισήμως ότι
βρίσκονται στον υποθαλάσσιο χώρο της Κυπριακής Α.Ο.Ζ. Οι αγωγοί μεταφοράς φυσικού αερίου πρέπει να περάσουν οπωσδήποτε μέσα
από το έδαφος της αχαλίνωτα επεκτατικής Τουρκιάς! Για να έχει η Τουρκία
φθηνή ενέργεια και να κλείνει όποτε γουστάρει τις στρόφιγγες! Τα περί δίκαιης
λύσης που επικαλούνται, εκ των πραγμάτων ανατρέπονται μέσα από τις πρόνοιες τις
διζωνικότητας. Είναι προφανές ότι ένα κράτος, με τρεις βουλές, τρεις
κυβερνήσεις, τρεις δημόσιες υπηρεσίες, διαμοιρασμό της κυριαρχίας και άλλα
πολλά διαιρετικά στοιχεία, δεν μπορεί να είναι λειτουργικό ….
Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων
εν τω μεταξύ, η δική μας πλευρά τηρεί μέχρι παρεξηγήσεως συνετή και συνεπή στάση, που έχει εξαργυρωθεί με
οδυνηρότατες υποχωρήσεις, χωρίς, ωστόσο, να υπάρχει η παραμικρή κίνηση
καλής θέλησης της άλλης πλευράς. Οι διαπραγματεύσεις πήγαιναν καλά όσο η δική
μας πλευρά έδινε απλόχερα. Μόλις χρειάστηκε ένα μικρό βήμα της άλλης πλευράς,
εισέβαλε η Άγκυρα και τις καταπόντισε! Καλά κάνουμε λοιπόν να προσγειωθούμε. Πριν
μας προσγειώσουν αυτοί ανώμαλα!
Αντί λοιπόν να μιλάμε για τελευταία
ευκαιρίες που χάθηκε, θα ήταν καλύτερα να επιμένουμε σε εφαρμογή των ψηφισμάτων
των Διεθνών Οργανισμών και των στοιχειωδών κανόνων διεθνούς δικαίου, καθώς και στην
εφαρμογή, χωρίς καμία παρέκκλιση, του ευρωπαϊκού κεκτημένου, του ευαγγελίου
δηλαδή της Ευρώπης, στην οποία και ανήκουμε. Το Κυπριακό δεν είναι λοιπόν θέμα
χαμένων ευκαιριών. Λάθη σίγουρα κάναμε πολλά, ωστόσο το Κυπριακό δεν λύθηκε
επειδή οι Τούρκοι τα ήθελαν πάντα όλα δικά τους.
Υστερόγραφο: Τελικά οι Ελλαδίτες τί
επιτέλους θέλουν από τους Κυπρίους; Από την μια τους κατηγορούν ότι δεν ήθελαν
την ΕΝΩΣΗ (το πιο μεγάλο ψέμα)! Και από την άλλη όσους πίστεψαν, αγωνίστηκαν
και θυσιάστηκαν για τούτο τον ιερό σκοπό, τους αποκαλούν εθνικιστές!!
Εθνικιστές εκείνοι που πολέμησαν εναντίον του αγγλικού ιμπεριαλισμού και
σοβινισμού!! Έλεος αδελφοί, έλεος!!!
Η Κύπρος αποτελεί τη μοναδική
περίπτωση παγκοσμίως, όπου δεν έγινε αποδεκτό το ενυπόγραφο αίτημα του 95,6%
του λαού της για αυτοδιάθεση-ΕΝΩΣΗ στο δημοψήφισμα της 15ης
Ιανουαρίου 1950! Κάτι που αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του καταστατικού χάρτη
των Η.Ε. οποίος κατά τρόπο σαφή και ρητό αναφέρεται και προβλέπει το αδιαπραγμάτευτο
δικαίωμα των Λαών για αυτοδιάθεση! Η αυτοδιάθεση των λαών υπογεγραμμένη με το
αίμα μισού και πλέον εκατομμυρίου Ελλήνων (μεταξύ τους και πολλοί Κύπριοι) στη
μάχη κατά του φασισμού στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο! Πόσο νωρίς μας ξέχασαν! Αλλά
και εμείς θέλαμε εμφύλιο!
Ευτυχώς που στην ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας βρίσκεται
ο Νίκος Κοτζιάς! Ευτυχώς! Διάβασε την ομιλία του σε εκδήλωση του «Πράττω» στην
Θεσσαλονίκη και θα καταλάβετε!!!
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
