Εγκαινιάστηκε η έκθεση Εικαστικές Τέχνες και Αντίσταση 1950 - 1974

Εγκαινιάστηκε η έκθεση «Εικαστικές Τέχνες και Αντίσταση 1950 - 1974» (ΦΩΤΟ)

Μετά την έκθεση «Εικαστικές τέχνες και Αντίσταση 1936 - 1949», που διοργάνωσε το Επιμελητήριο Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος σε Αθήνα και Πάτρα την περασμένη χρονιά, το ΕΕΤΕ προχώρησε στη δεύτερη φάση της μελέτης που περιλαμβάνει την περίοδο από το 1950 μέχρι και το 1974.

Η έκθεση «Εικαστικές Τέχνες και Αντίσταση 1950 - 1974» με έργα 151 καλλιτεχνών, εγκαινιάστηκε σήμερα Τρίτη 24 Γενάρη και θα λειτουργεί μέχρι τις 12 Μάρτη στην Πινακοθήκη του Δήμου Αθηναίων (Λεωνίδου και Μυλλέρου και Γερμανικού και Μυλλέρου, πλατεία Αυδή, Μεταξουργείο). Την έκθεση διοργανώνει το ΕΕΤΕ σε συνεργασία με τον Οργανισμό Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του δήμου Αθηναίων.

Στην εκδήλωση των εγκαινίων της έκθεσης μίλησαν ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, η πρόεδρος του ΕΕΤΕ, Εύα Μελά, καθώς και ο Ντένης Ζαχαρόπουλος, ιστορικός τέχνης και καλλιτεχνικός διευθυντής της πινακοθήκης του Δήμου Αθηναίων.

Παραβρέθηκε ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας.

Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα:

1. Εικαστικών καλλιτεχνών της περιόδου 1950-1974 που να έχουν ζήσει

οι ίδιοι στα γεγονότα και έχουν φιλοτεχνήσει εκείνη την εποχή έργο με βάση τα γεγονότα αυτά (πολιτικές διώξεις, εκτελέσεις, φυλακές, εξορία, πολιτική προσφυγιά, κ.ά.).

Ο ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΑΧΟΣ ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

2. Εικαστικών καλλιτεχνών αυτής της περιόδου (1950-1974) που να έχουν ζήσει οι ίδιοι στα γεγονότα, αλλά για λόγους φυλακίσεων, εξοριών κλπ, δεν κατάφεραν να έχουν εικαστικό έργο μέσα σε αυτή την περίοδο αλλά αργότερα.

3. Εικαστικών καλλιτεχνών που για κάποιο λόγο δεν ήταν στην Ελλάδα την συγκεκριμένη περίοδο (που ζούσαν στην πολιτική προσφυγιά, εξορία ή και αυτοεξορία), αλλά έχουν δημιουργήσει έργο μέσα σε αυτήν την περίοδο, που να αφορά τα γεγονότα 1950-1974.

Τα έργα που παρουσιάζονται φιλοτεχνήθηκαν κατά την περίοδο 1950-1977.

Η Τέχνη δεν μπορεί να είναι θεατής

Στην ομιλία της κατά τα εγκαίνια της έκθεσης, η πρόεδρος του ΕΕΤΕ, Εύα Μελά, τόνισε, μεταξύ άλλων:

«Σήμερα το θέμα της Αντίστασης είναι πάντα επίκαιρο. Από το 2008, η χώρα ζει την καπιταλιστική κρίση πιο έντονα, με ολέθριες επιπτώσεις για τα φτωχά λαϊκά στρώματα, για τους εργαζόμενους. Ο πόλεμος και το προσφυγικό είναι η συνέχεια της ραγδαίας φτωχοποίησης που συντελείται, την ίδια ώρα που ό,τι κατακτήθηκε με αγώνες και αίμα από τον περασμένο αιώνα μέχρι σήμερα, χάνεται. Το νερό, το ρεύμα, η υγεία, η παιδεία, η στέγη, η εργασία, η τέχνη, όλα τα κοινωνικά αγαθά μετατρέπονται σε εμπόρευμα.

Βλέπουμε καθημερινά, και με τα πρόσφατα γεγονότα στο Ικόνιο αλλά και αλλού ότι ο φασισμός σηκώνει κεφάλι.. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε καμία ιδεολογική ανοχή απέναντι στις προκλήσεις των φασιστοειδών και της εγκληματικής τους Οργάνωσης της ΧΑ.

Η απαίτηση των καιρών είναι η ανασύνταξη του λαϊκού κινήματος και σε αυτή την ανασύνταξη η Τέχνη δεν μπορεί να είναι θεατής. Η Τέχνη είναι όπλο που δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, αλλά, μπορεί να συμβάλλει στη διαμόρφωση των συνειδήσεων ώστε να παλέψουν για ένα καλύτερο αύριο, για μια κοινωνία χωρίς οικονομικούς ανταγωνισμούς, χωρίς πολέμους, προσφυγιά, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο».

Η Εύα Μελά σημείωσε ότι το ΕΕΤΕ απευθύνθηκε σε συλλογές και Μουσεία καθώς και σε ιδιώτες, για έργα καλλιτεχνών που πια δεν βρίσκονται στη ζωή, καθώς και με ανοικτή πρόσκληση στα μέλη του.

Στο υλικό που παρουσιάζουμε υπάρχουν ντοκουμέντα από την καλλιτεχνική αντιστασιακή δράση τόσο στη διάρκεια της Χούντας όσο και παλιότερα. Χαρακτικά –προκηρύξεις, σκίτσα που δημοσιεύτηκαν στον τύπο παράνομο και νόμιμο, έγγραφα. Ντοκουμέντα από τον τύπο σχετικά με τις διώξεις καλλιτεχνών, σχετικά με τη λογοκρισία στην τέχνη, καθώς και ντοκουμέντα από εκείνους που αρνήθηκαν το «βοήθημα» της Χούντας των συνταγματαρχών, όπως του Κλέαρχου Λουκόπουλου, του Αλέκου Κοντόπουλου και του Γιώργη Βαρλάμου και άλλων...

Ντοκουμέντα επίσης σχετικά με τον Γιάννη Καϊλη, το φοιτητή της ΑΣΚΤ που έχασε τη ζωή του στη διάρκεια της Χούντας μέσα σε ανεξιχνίαστες συνθήκες, καθώς και έργα από καλλιτέχνες που βρέθηκαν στις σοσιαλιστικές χώρες στην αναγκαστική προσφυγιά, ή στους μαρτυρικούς τόπους της εξορίας...

Δυστυχώς λείπουν από την έκθεση έργα που έγιναν την περίοδο που αναφερόμαστε, τα οποία δεν στάθηκε δυνατόν να βρεθούν μιας και ανήκουν πλέον σε ιδιώτες (όπως σημαντικά σχετικά έργα του Δημήτρη Μυταρά ή έργα του Γιώργου Ιωάννου, του εξόριστου ζωγράφου Τάκη Τζανετέα, του Δημήτρη Κατσικογιάννη κ.α.) που παρά τις προσπάθειες δεν βρήκαμε.

Παράλληλα με την έκθεση θα λειτουργεί στο χώρο «εργαστήριο Ιστορίας της Τέχνης», όπου σε μια βάση δεδομένων κατατίθενται ό,τι στοιχεία έχουμε γύρω από τους καλλιτέχνες στην περίοδο 1936-1974.