ΚΟΥΛΟΥΒΑΧΑΤΑ…
 |
| Κ. ΜΠΙΛΙΡΗΣ |
Για να πας κάπου, θα πρέπει από κάπου να
ξεκινάς και κάπου να είσαι. Για να πιάσεις κάποιον που τρέχει, πρέπει να
τρέξεις γρηγορότερα. Για να πιάσεις κάποιον στον ύπνο, θα πρέπει κατ΄αρχάς να
μην κοιμάσαι εσύ. Για να πιάσεις κάποιον στα πράσα, πρέπει να διαθέτεις κήπο.
Για να πιάσεις την καλή επιβάλλεται ν΄αποφύγεις τη χειρότερη. (Εξομολογούμαι
πως δεν κατάλαβα ποτέ ποια και τι
ακριβώς είναι αυτή η καλή, που θέλουμε
να πιάσουμε). Για να τρίξεις τα δόντια σε κάποιον, θα χρειαστεί εσύ να έχεις
δόντια, και αυτός αυτιά για ν΄ακούσει το τρίξιμο. Μην προσπαθήσεις ν΄αναστήσεις κάποιον, αν δεν
ξέρεις από τι πέθανε, ή ποιος τον σκότωσε. Σπουδαία δύναμη η παρουσία. Μας το
βεβαιώνει και η γνωστή λαϊκή συμβουλή «το Πρόσωπο είναι σπαθί». Όμως
προτιμότερο να απουσιάζεις και να σε αποζητούν, παρά να είσαι μονίμως παρών και
να σε βαριούνται. Η τιμή του χρυσού ανεβαίνει με την απουσία του. Και ο ήλιος
γίνεται πιο επιθυμητός όταν τον κρύβουν τα χειμωνιάτικα σύννεφα.
Λένε πως κάθε πράγμα έχει τα «υπέρ» και τα
«κατά». Μωρέ έχει και τα «υπό», τα «αντί», τα «περί», τα «προ», τα «μετά»…. Ασφαλώς, κάθε πράμα στον
καιρό του, διδάσκει η γνωστή παροιμία. Αυτό δεν σημαίνει πως υπάρχει καιρός για
όλα τα πράγματα. Καλόν είναι να δημιουργούνται ισορροπίες και αντιστοιχίες.
Όταν όμως δεν μπορούμε να αυξήσουμε το γεννητικό όργανο κάποιου άνδρα, δεν θα
προσπαθήσουμε να στενέψουμε το γεννητικό όργανο της γυναίκας του. Και
συνεχίζουμε να υποδεικνύουμε.
Για να ικανοποιήσεις μια αδυναμία σου, πρέπει
να ξοδέψεις κάτι από τη δύναμή σου.
Για να αρέσεις πρέπει να συμφωνείς. Για να
ωφελήσεις, πρέπει να τολμάς να διαφωνείς. Κυρίως με τον εαυτό σου. Μερικοί
βρίσκουν αφορμή και αναστατώνουν. Φέρνουν τα πάνω, κάτω. Όμως όποιος φέρνει τα
πάνω, κάτω δεν φέρνει οπωσδήποτε και τα κάτω, πάνω. Μου ήρθε στο νου μια γνωστή
και πολυχρησιμοποιημένη προτροπή. «Απλώστε τα πόδια σας έως εκεί που φθάνει το πάπλωμα». Μην το
τραβάτε να μακρύνει εφόσον θέλετε να έχετε πάπλωμα. Αποφύγετε όμως το
ξεπάγιασμα, εφόσον θέλετε να έχετε πόδια.
Θυμήθηκα και μια γιαπωνέζικη συμβουλή. «Μάθε να
ζεις, μάθε και να πεθαίνεις. Πρώτα όμως μάθε τι θέλουν από σένα οι άλλοι». Η
φιλομάθεια είναι χώρος που κατακτιέται. Όμως αντί να υπερηφανεύεσαι για όσα
πολλά ξέρεις, μάθε να ντρέπεσαι για όσο περισσότερα αγνοείς.
Μη σπρώξεις τη ζωή μπροστά, αν αγνοείς τι
θ΄αφήσει πίσω της. Και πρόσεξε. Αν ξεπεράσεις μια δυσκολία, δεν συνεπάγεται ότι
την εξαφάνισες. Καμιά πληγή δε σβήνει, χωρίς ν΄αφήσει ουλή.
Ο άνθρωπος ζει όχι μόνο για να ελπίζει, αλλά
και να θυμάται. Ζήσε το σήμερα για να μπορείς αύριο να το επικαλείσαι. Να
τρυγάς και να γεύεσαι ωραίες αναμνήσεις. Φρόντισε πάντως να θυμούνται και οι
άλλοι κάτι καλό από σένα.
Όταν έχεις κάτι να θυμάσαι από τη ζωή σου,
διαθέτεις παρελθόν. Όταν θυμούνται κάτι καλό από σένα οι άλλοι, έχει μέλλον η
ζωή. Έστω κι αν δεν χαρακτηρισθείς δημιουργικός, αποδεικνύεσαι έντιμος.
Η εντιμότητα είναι μεγάλη αρετή. Μόνο που για
ν΄αποδειχθείς έντιμος, πρέπει να σου δοθεί ευκαιρία να αποποιηθείς την
ανεντιμότητα. Ή να δημιουργήσεις εσύ μια ευκαιρία για ν΄αποδείξεις την
εντιμότητά σου.
Καλή η φροντίδα της εμφάνισης, αλλά να μην
αντικαταστήσουμε το φυσικό με το τεχνητό. Είναι κουτό να αφαιρείς ένα γερό
δόντι από κόκαλο για να βάλλεις στη θέση του ένα μαλαματένιο. Το χρυσό που θα
έχεις στο στόμα σου θα είναι ξένο.
Μην ξεγελιέστε από την εξωτερική όψη των
πραγμάτων. Το ωραίο δεν είναι πάντα καλό. Όμως το καλό είναι πάντα ωραίο.
Μην παρασύρεσθε και από το κόστος ενός
αντικειμένου. Ούτε το ακριβό είναι πάντα ωφέλιμο.
Η κυρία Κάπα Γκούπα συμβουλεύει: Ληστέψτε. Πρώτη ληστεία το πρωί και πεντέξι
ως το βράδυ.
Οι
τράπεζες έχουν λεφτά. Πάρτε τα εσείς, πριν τα πάρει ένας άλλος. Γιατί να τα
φαει αυτός με τις γκόμενες; Φάτε τα εσείς με τη γυναίκα σας. Στο κάτω-κάτω,
γιατί να τα φαει αυτός για το κέφι του;
Φάτε
τα εσείς για την επανάσταση. (Βλέπε... ΠΟΛΑ ΡΟΥΠΑ!!!)
Όμως εγώ θα έλεγα. Όπως και νάχει το πράγμα, να
είστε υπέρ των τραπεζών. Όχι υπέρ των κακοποιών. Ο λόγος; Μεταξύ δύο ληστών, ο
μη χείρων βέλτιστος.
Πάμε και λίγο στα έντομα. Το σκαθάρι είναι
κατ΄εξοχήν κοπροφάγο. Αναρωτιέμαι γιατί το λέμε σκαθάρι και όχι σκατάρι. Και θα
κλείσω με ένα μικρό διάλογο.
-Πεινάω σαν πούστης
-Και ποιος σου είπε πως εγώ πεινάω;
-Είσαι φαγωμένος;
-Όχι. Πούστης.
Υ.Γ. Φοβάμαι πως άν δει τον παραπάνω "διάλογο" ο Βουλευτής κ. Γιακουμάτος θα κατσουφιάσει και ίσως παρεξηγηθεί. Ε..τι να πω... συγνώμη... Καλό σας Σαββατοκύριακο..
