Από την Τριλογία ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ του
Χρυσόστομου Κυριαζόγλου
Τείχη
Α.
Καιροί με σημαδιακή
περικύκλωση των χώρων που ζούμε.
Τείχη παντού. Κάποτε
κρατούσαν έξω τους εχθρούς αλλά δεν μας εμπόδιζαν να βγαίνουμε για να
υποτάσσουμε άλλους. Σήμερα είναι νόμοι, διατάξεις, παράγραφοι, εντολές,
υπηρεσιακά και όμοια. Δεν κρατιώνται πια έξω οι εχθροί, αφού τους πουληθήκαμε.
Αλλά κρατιούνται έξω αυτοί που δεν έχουν τίποτα και θέλουν να μοιραστούν με
εμάς τα λίγα που μας έχουν απομείνει.
Οι καλοπαρφουμαρισμένοι
αποστρέφουν την όψη τους.
Οι αδύνατοι το
σκέφτονται ακόμα τί κάνει ο Θεός τους.
Β.
Στις Σαλαμίνες οι
στρατιώτες πολεμούσαν για την Ακρόπολη, τους
γέρους και τα
γυναικόπαιδα και τη γη των πατέρων.
Τα παλληκάρια των
χθεσινών καιρών ανεβαίνανε στα βουνά. Τα
σημερινά πάνε για
πάρτυ. Αρκεί νάχουνε κάποιον
στον οποίον να μπορούν
να αποδώσουνε την ευθύνη για την ήττα.
Κάνουνε σταυρούς στα
ψηφοδέλτια και μ’ αυτούς τελειώνουν το καθήκον τους για την πατρίδα. Μερικά
πολυφωνάζουνε στα καφενεία και στις ταβέρνες και βρίζονται,
Κι αν βρουν εχθρό,
αυτός θάναι ο συμπολίτης του άλλου κόμματος, που αν ανεβεί στην εξουσία θα
κάνει σ’ εκείνον το ρουσφέτι που ζητούν οι ίδιοι... Ή θάνε ο εχθρός ο οπαδός της άλλης ομάδας, του
άλλου
χρώματος, του
οτιδήποτε άλλου. Χτίζουν καινούργια, δικά τους τείχη
για τα δικά τους
κελλιά. Δεν θέλουν να ξέρουν την λέξη θυσία, γιατί πιστεύουν στην ουτοπία της
ελεύθερης επιλογής των διαστάσεων των κελλιών τους.
Αποφθεγματικά
Η μονοτονία των μονοδρόμων
μας
πουλιέται σαν την ελπίδα
της καθημερινής τροχιάς
του αστεριού της ανατολής.
Κάνουμε υπομονή,
συγχωρούμε, ορκιζόμαστε,
κρυβόμαστε τα βράδια
και τα πρωινά ελπίζουμε
να ξαναβγεί ο ήλιος.
