Οράματα, οπτασίες, φαντάσματα
του Χρυσόστομου Κυριαζόγλου
Στο μεταξύ δεν έχουμε από κυβερνώντες ή αντιπολιτευόμενους πολλές δηλώσεις επί πεπραγμένων ή πραξομένων. Η κάθε μύτη που θέλει να την προσέξει ο κόσμος, λέει ότι έχει οράματα για την χώρα. Και το μεγάλο πλήθος των ψηφοφόρων με το από γεννήσεως δικαίωμα του πολίτη την ψηφίζουν, γιατί σκέφτονται πως τα οράματα αυτά συνταυτίζονται με τα δικά του. Με χρήση γενικών εννοιών που έχουν πια καταχραστεί, όπως για την χώρα, την πατρίδα, την Ελλάδα, τον Λαό μας κτό. βάζουνε στα μυαλά όσο γίνεται περισσσότερων ψηφοδοτών, ότι τα οράματά τους θα γίνουν πραγματικότητες.
Αργότερα αναρρωτιούνται οι πολίτες, τί έγινε και δεν πραγματοποιήθηκε κάποιο από τα οράματα, αλλά τα ερωτήματα που βάζουν τότε στους εαυτούς τους είναι συνήθως εσφαλμένα. Στην προεκλογική συζήτηση, αν υπάρχει συζήτηση επί θεμάτων και όχι με σκοπό την αλληλονουθεσία δια παραγωγής της πιο δυνατής φωνής, τότε τα οράματα εύκολα μεταπηδούν να γίνουν οπτασίες, πριν να μεταβληθούν σε φαντάσματα το βράδυ των εκλογών, με το κλείσιμο των καλπών.
Η υπέρβαση δημοκρατικών θεσμών οδηγεί αυτόματα σε περισσότερο και σκληρότερο ολοκληρωτισμό. Ο δρόμος για την δικτατορία του χρήματος είναι πλέον ολάνοιχτος. Κι ενώ το κεφάλαιο ενωμένο στα συμφέροντά του χτυπάει στόχους σ' όλον τον κόσμο, οι αντιστεκόμενοι παραμένουν διαιρεμένοι σε φατρίες, κόμματα, έθνη, λαούς κλπ ώστε να μην είναι σε θέση να αμυνθούν αποτελεσματικά. Κι' όταν η μια φατρία αποφασίσει να χτυπήσει κάπου, οι άλλες φατρίες υπερασπίζουν τους δικτάτορές τους. Άμοιρη Δημοκρατία, αυτή είναι η μόνη λειτουργία που σου απέμεινε. Αν δεν υπήρχε κι' αυτή, θα σε είχαν πλέον σκοτώσει από πολλού.
... και διηγώντας τα να κλαίς...
