Η τελευταία του ενέργεια της κυβερνήσεως του Ομπάμα, ήταν το ψήφισμα του Ο.Η.Ε. που βάλθηκε κατά της εποικιστικής επέκτασης του Ισραήλ έναντι της Παλαιστίνης.

Αυτό το ψήφισμα για πολλούς Έλληνες και Ελληνίδες ήταν όντως μία έκπληξη αλλά για όσους έχουν διαβάσει τον Μπρζεζίνσκι (σύμβουλος πολλών κυβερνήσεων, κυρίως των Δημοκρατικών και δη Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Προέδρου Κάρτερ) στο βιβλίο του "Η Επιλογή" και στο "Η Αμερική και ο Κόσμος" (κοινό βιβλίο με τον Σκόουκροφτ, πρώην Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του πατέρα Μπους) και στο βιβλίο του "Η Δεύτερη Ευκαιρία" αναφέρεται ξεχωριστά και αναλυτικότατα γιατί πρέπει να επιλυθεί το όλο θέμα με παραχώρηση από το Ισραήλ, τον Τζορτζ Φρήντμαν (ιδρυτής και CEO του Stratfor) συγκεκριμένα στο βιβλίο του "Η Επόμενη Δεκαετία" (όντας ο ίδιος Εβραίος, ο πατέρας του Σιωνιστής κατά τη δική του ομολογία στα βιβλία του), εν τούτοις αντιλαμβανόντουσαν ό,τι οι Η.Π.Α. πρέπει να απεμπλακούν από αυτό το ζήτημα μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστίνης και να ανακτήσει ένα μέρος του γοήτρου τις καθώς η όλη υπόθεση φθείρει τις Η.Π.Α. επικοινωνιακά στην παγκόσμια γνώμη και στην περιοχή, εμποδίζοντας να παίξει έναν αποδεκτό ρόλο του Λεβιάθαν-επιδιαιτητή στις εκεί περιοχές και στις μεταξύ αυτών συγκρούσεων άλλοτε υποκινούμενες, άλλοτε όχι.

Η Χίλαρρυ, υπήρξε Υπουργός Εξωτερικών στη κυβέρνηση Ομπάμα και η ίδια είναι Εβραία στη καταγωγή της, εν τούτοις δεν αντέδρασε κατά αυτής της απόφασης. Η προηγούμενη κυβέρνηση του Ομπάμα ήταν σε ευθεία ρήξη με την κυβέρνηση του Ισραήλ, του Νετανιάχου. Υπήρξε κόντρα και πίεσε πάρα πολύ ο Ομπάμα τον Νετανιάχου για να έρθει κοντά με τον Ερντογάν, κάτι που έγινε αλλά παροδικά και στη πορεία "πάγωσε" η σχέση τους. Όλως περιέργως υπήρξε και η ανάδυση ενός σκανδάλου του Νετανιάχου όσο δεν ήταν πρόθυμος και υπάκουος που τ' άφησαν να αιωρείται όσο δεν ακολουθούσε την γραμμή. Στην μεταξύ τους κόντρα Νετανιάχου και Ομπάμα ένα σημαντικός λόγος που 'ταν σε βαθμό ρήξης ήταν και είναι ό,τι ο Νετανιάχου λόγω της κόντρας του με τον Ερντογάν (το ιστορικό με το τούρκικο πλοίο και την ισραηλινή επίθεση που δέχτηκε και ό,τι τον απεκάλεσε ως Χίτλερ τον Νετανιάχου, ο Ερντογάν) δεν επιθυμούσε να περάσει ο ενεργειακός αγωγός μέσω Τουρκίας, κάτι το οποίο ήθελε η προηγούμενη κυβέρνηση για να δέσει με έναν ομφάλιο λώρο την Τουρκία και να μην ξεφύγει γεωστρατηγικά και γεωπολιτικά το γεωγραφικό σημείο του χάρτη που 'ναι μεγάλης σπουδαιότητας και να δεθεί με τον Ρωσικό αγωγό.

Ο Τραμπ έχει πολύ καλές σχέσεις με το Ισραήλ και εν πολλοίς μεγάλη συνεισφορά σ' αυτό έχει παίξει το πρόσωπο του γαμπρού του που 'ναι Εβραίος και σύζυγος του η Ιβάνκα Τραμπ (κόρη του Ντόναλντ Τραμπ) και λέγεται Τζάρεντ Κούσνερ. Αυτό το πρόσωπο λειτούργησε ως κοινός αντιπρόσωπος των δύο πλευρών του Νετανιάχου και του Τραμπ και από τις δύο πλευρές είναι το ίδιο αποδεκτός, επίσης.

Ο Τραμπ κόντρα στο κατεστημένο της Ουάσινγκτον που στήριζε την προηγούμενη κυβέρνηση, κόντρα στο ίδιο του το κόμμα το Ρεπουμπλικανικό κατάφερε να νικήσει τις εκλογές για την Προεδρία των Η.Π.Α. την επιλαχούσα του καθεστώτος ως συνέχεια του Ομπάμα την Χίλλαρυ Κλίντον (σύζυγος ενός πρώην Προέδρου των Η.Π.Α. και πρώην Υπουργός του Ομπάμα). Εν τούτοις δεν στέφθηκε με επιτυχία η εκλογή της από το καθεστώς και τώρα είναι απέναντι στον Τραμπ. Μπορεί ο Τραμπ να κατάφερε να ανέβει στην ηγετική θέση αλλά του λείπει ακόμη η εξουσία που την κατέχει το καθεστώς που 'χει δημιουργηθεί δεκαετίες επί διαδοχικών εντεταλμένων και υποχείριων κυβερνήσεων.

Ο Ομπάμα ήταν σφόδρα πολέμιος του Τραμπ και προσπάθησε να δημιουργήσει τετελεσμένα και μη αναστρέψιμα γεγονότα και το κερασάκι στην τούρτα ήταν αυτό το ψήφισμα που πήγε κόντρα στη θέληση του Τραμπ και του Νετανιάχου, επίσης. Πλέον ο Τραμπ και το Ισραήλ έχουν ένα κοινό παρανομαστή που 'χει δημιουργήσει έναν ομφάλιο λώρο που το καθεστώς επιθυμεί να τον κόψει και θα το καταφέρει αυτό εάν σταματήσει να 'χει ενεργό ρόλο διαμεσολαβητή ο γαμπρός του Τραμπ, ο Κούσνερ. Πώς θα βάλλουν ενάντια του Κούσνερ; Χρησιμοποιώντας την Ιβάνκα την σύζυγο του κατηγορώντας την ό,τι έχει μεγάλη επιρροή στον πατέρα της, ό,τι η επιχείρηση της δεν είναι αμερικάνικων συμφερόντων αλλά κινεζικών, ό,τι εποφθαλμιεί να διαδραματίσει έναν αναβαθμισμένο ρόλο συμβούλου και στη συνέχεια να πάρει το χρίσμα από τον πατέρα της για να ανέβει στις πολιτικές βαθμίδες διεκδικώντας ακόμη ακόμη και την Προεδρία των Η.Π.Α. στο μέλλον.

Όλες αυτές οι κατηγορίες του καθεστώτος που ακόμη εξουσιάζει και δεν επιθυμεί επ' ουδενί να συνεργαστεί στην εξουσία με τον Τραμπ, τουλάχιστον όχι με τους όρους να τους βάζει ο Πρόεδρος των Η.Π.Α. αλλά όπως το ίδιο επιθυμεί και έκανε όλα αυτά τα χρόνια επί προηγούμενων κυβερνήσεων, εξάλλου έχασαν την κυβέρνηση δεν θα παραδώσουν και την εξουσία. Είναι το καθεστώς που επιθυμεί την μεταξύ ρήξη του Τραμπ και του Ισραήλ χτυπώντας στον κοινό τους παρανομαστή που λέγεται, Ιβάνκα. Δεν εξετάζουμε για το αν έχει δίκιο το Ισραήλ απέναντι στην Παλαιστίνη, όπου είναι εμφανές ό,τι δεν έχει αλλά την πλήρη πραγματικότητα για το πώς έχει και πώς συγκρούονται τα συμφέροντα μεταξύ τους. Εξάλλου κανένα συμφέρον απ' αυτά δεν λειτουργεί με ευαισθησία για το τι είναι δίκαιο και τι όχι, μην τρέφεται ψευδαισθήσεις.

Υ.Γ. Ακόμη και οι Παλαιστίνιοι το συμφέρον τους κοίταξαν όπου ήρθαν σε συμφωνία συνεργασίας με την Τουρκία καθώς έχουν έναν κοινό εχθρό στη περιοχή που 'ναι το Ισραήλ. Έτσι λειτουργεί η πραγματικότητα με τα συμφέροντα και καλό είναι να δούμε κι εμείς τα δικά μας, ως χώρα και ως λαός.