Παράταιρες, παράξενες
και ύποπτες μειοψηφικές φωνές στη Λευκωσία …
Η τελευταία διεθνής διάσκεψη για
το Κυπριακό (διεθνής μόνο και κατ’ όνομα) που έλαβε χώρα στο Κραν Μοντάνα της
Ελβετίας, σε συνέχεια των δύο που προηγήθηκαν στο Μον Πελεράν, κατέδειξε για πολλοστή
φορά ξεκάθαρα ότι το πιο σημαντικό στοιχείο της τουρκικής πολιτικής, ήταν, είναι
και θα είναι η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και η αντικατάσταση της από
ένα κράτος με προεξάρχοντα στοιχεία συνομοσπονδιακού χαρακτήρα με όρους και
συμβάσεις εκτός διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου, απολύτως υποτελούς στις
διαθέσεις της δικής της επεκτατικής πολιτικής. Η Τουρκία τελικά σ’ ένα μόνο
στοχεύει: Να ελέγχει μέσω της Κύπρου, γεωστρατηγικά ολόκληρη την περιοχή της
Ανατολικής Μεσογείου!
Αυτό επιβεβαιώθηκε καταλυτικά και
στην Ελβετία, όπου οι Τούρκοι, αποβάλλοντας ουσιαστικά και το τελευταίο φύλλο
συκής, ξεκαθάρισαν ότι δεν πρόκειται να αποδεχθούν λύση του Κυπριακού που δεν θα
προβλέπει διατήρηση των εγγυήσεων και των παρεμβατικών τους δικαιωμάτων. Κατά
δήλωση Νίκου Κοτζιά, ο Τσαβούσογλου είπε/ομολόγησε στον ίδιο ότι η εμμονή της
Άγκυρας σε εξασφάλιση παρεμβατικών δικαιωμάτων αποσκοπεί αποκλειστικά στην
διασφάλιση στο διηνεκές δικαιώματος να επεμβαίνουν όποτε θέλουν στην Κύπρο!!! Ανεξάρτητα
από αυτά που δηλώνει ο Έλληνας Υπουργός Εξωτερικών, είναι προφανές πως δεν υπάρχει
έστω και ένας λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος στην Κύπρο και την Ελλάδα που να
αποδέχεται αυτούς τους ωμούς τουρκικούς εκβιασμούς. Να σημειωθεί ότι για την
κατάργηση των παρεμβατικών δικαιωμάτων της Άγκυρας γνωμάτευσε θετικά και ο ίδιος
ο Γ.Γ. του Ο.Η.Ε.
Πικρές διαπιστώσεις
Οι τελευταίες εξελίξεις
δικαιώνουν δυστυχώς όλους εκείνους που διαφωνούσαν με τη ακολουθούμενη
διαδικασία στις συνομιλίες και την πολιτική των γενναιόδωρων υποχωρήσεων/προσφορών,
χωρίς ποτέ να υπάρχει οιαδήποτε ένδειξη για ανάλογη ανταπόκριση της άλλης
πλευράς. Αποκορύφωμα όλων αυτών ήταν να οδηγηθούμε σε μια πενταμερή διάσκεψη
(έστω κι αν αρχικά αρνούμαστε κατηγορηματικά συμμετοχή σε μια τέτοια διάσκεψη),
που βαφτίστηκε διεθνής, η οποία ήταν φανερό εκ των προτέρων ότι θα οδηγείτο, ένεκα
της τουρκικής αδιαλλαξίας, εκεί ακριβώς που τελικά οδηγήθηκε.
Η λογική έλεγε, πρώτα διάλογος Αθήνας-Άγκυρας
και μετά διάσκεψη. Αυτή η σοφή παράμετρος δεν λήφθηκε δυστυχώς υπόψη και έτσι
σήμερα βρισκόμαστε ενώπιον νέων τουρκικών ακραίων προκλήσεων … Το μόνο θετικό (που
πιστώνεται αποκλειστικά στον Νίκο Κοτζιά), από αυτή τη διαδικασία είναι πως
επιτέλους η Τουρκία σύρθηκε για πρώτη φορά σε διάλογο και αναγκάστηκε να συζητήσει
τα θέματα της ασφάλειας και των εγγυήσεων, άσχετα αν η διεθνής κοινότητα φάνηκε
αδύναμη και εν πολλοίς αδιάφορη κρατώντας ουσιαστικά ουδέτερη στάση! Αυτό
διαφάνηκε και μέσα από τα όσα ακολούθησαν της πενταμερούς διάσκεψης, όπου
Ευρωπαίοι αξιωματούχοι και Γενικός Γραμματέας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, με
τις τοποθετήσεις τους, δείχνουν να κρατούν ίσες αποστάσεις, αποφεύγοντας να
καταλογίσουν ευθύνες για το αδιέξοδο, ακόμα και μετά τα τουρκικά τελεσίγραφα
που επέφεραν τη διακοπή των συνομιλιών. Η τακτική των ίσων αποστάσεων του Γ.Γ.
του Ο.Η.Ε. και της Ε.Ε. είναι χωρίς καμιά δόση υπερβολής, προβληματική, απαράδεκτη
και επιλήψιμη!
Η επόμενη μέρα
Σίγουρα το Κυπριακό πρέπει (και
οφείλουμε να επιμένουμε σε αυτό), να λυθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων,
σύμφωνα πάντα με τις αποφάσεις και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και τη
Γενικής Συνέλευσης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών στα πλαίσια του διεθνούς και
ευρωπαϊκού δικαίου. Ωστόσο επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων χωρίς
προηγουμένως αναθεώρηση της τουρκικής προκλητικής στάσης ισοδυναμεί με
αυτοκτονία. Αυτό που πρέπει εφεξής να κάνουμε είναι να αναδεικνύουμε και να
στηλιτεύουμε καθημερινά την τουρκική προκλητικότητα και επιθετικότητα. Κάτι που
θα δημιουργεί πραγματικό πολιτικό και οικονομικό κόστους στην Άγκυρα αναγκάζοντας
την να λογικευτεί και να συναινέσει στη δημιουργία ενός κανονικού κυπριακού
κράτους και όχι ενός κράτους προτεκτοράτου.
Είναι φανερό πως η έως τώρα
πολιτική μας αποδείχθηκε ανεπαρκής για να κάψει την τουρκική αδιαλλαξία/προκλητικότητα.
Με την πολιτική του «καλού παιδιού» που ακολουθήσαμε διευκολύναμε τους
σχεδιασμούς της Άγκυρας. Τώρα πια επιβάλλεται να βάλουμε στην εξίσωση και να
«παίξουμε» με τα συμφέροντα της Τουρκίας, όπως π.χ. το να παρακάθεται η Τουρκία
σε ευρωπαϊκές συνόδους και να αντλεί χρήματα από τα ταμεία της Ε.Ε. Νέα
στρατηγική λύσης είναι που χρειάζεται, η οποία να προκαλεί πραγματικό πολιτικό
και οικονομικό κόστος στην Τουρκία που σε βάθος χρόνου είναι δεδομένο πως θα
κάψει την αδιαλλαξία της.
Η προσπάθεια αυτή σίγουρα δεν θα
είναι καθόλου εύκολη. Διότι, κακά τα ψέματα, είναι εξαιρετικά δύσκολο το
ενδεχόμενο να πεισθούν οι ευρωπαίοι εταίροι μας, ότι δεν πρέπει να βλέπουν το
Κυπριακό μόνο στα πλαίσια των δικών τους στενών/στυγνών συμφερόντων. Η Ευρώπη
πρέπει και οφείλει να πάρει θέση καταδικάζοντας/στηλιτεύοντας τις εξωφρενικές
θέσεις που κατατίθενται από την Τουρκία στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Η Ευρώπη και ολόκληρη η διεθνής
κοινότητα οφείλουν να πάρουν ξεκάθαρη θέση και να λάβουν συγκεκριμένα πρακτικά
μέτρα που θα βάλουν τέλος στις τουρκικές προκλήσεις εντός της Κυπριακής Α.Ο.Ζ.
κατά παράβαση όλων των διεθνών συμφωνιών και συμβάσεων. Η παγκόσμια κοινότητα
και πρωτίστως η Ε.Ε. οφείλουν να στηρίζουν εμπράκτως την προσπάθεια της
Κυπριακής Δημοκρατίας για αξιοποίηση του φυσικού ορυκτού της πλούτου (το πιο
θετικό βήμα που έκανε η Λευκωσία τα τελευταία 43 χρόνια) προς όφελος όλων των
νόμιμων κατοίκων της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά και της ίδιας της Ευρώπης που
θα έχει στις τάξεις της μια χώρα με μεγάλα ενεργειακά αποθέματα. Αυτό επιβάλλει
η έννοια της αλληλεγγύης και της κοινής εξωτερικής πολιτικής των κρατών μελών
της Ε.Ε.
Ενωμένοι θα πρέπει να απαντούμε
στους τουρκικούς εκβιασμούς, αναδεικνύοντας διαρκώς την απόλυτη ευθύνη που έχει
τη Τουρκία η οποία ανέκαθεν είχε σταθερούς επεκτατικούς στόχους και
συγκεκριμένη στρατηγική. Αποτροπή των τουρκικών σχεδιασμών και στρατηγική λύσης
είναι που χρειάζεται και όχι διαφωνίες που κατά βάθος δεν υποκρύπτουν
διαφορετικές θέσεις και πολιτικές, αλλά επένδυση για τις προεδρικές εκλογές του
2018.
Παράταιρες, παράξενες και ύποπτες μειοψηφικές φωνές στη Λευκωσία …
Κάποιος, κάπου, κάποτε έγραψε ότι
είναι ευτύχημα που τη δεδομένη χρονική στιγμή βρέθηκε ο πιο κατάλληλος
άνθρωπος, στην πιο κατάλληλη θέση, στην πιο κατάλληλη ώρα. Κι αυτός δεν είναι
άλλος από τον Νίκο Κοτζιά, ο οποίος χειρίζεται και κατευθύνει με ιδιαίτερη
επιδεξιότητα και σοβαρότητα την ελληνική εξωτερική πολιτική. Όχι μόνο το
Κυπριακό. Η απόλυτη αποδοχή που απολαμβάνει στην Αθήνα ας παραδειγματίσει τις
λιγοστές παράταιρες/παράξενες/ύποπτες φωνές στη Λευκωσία που προσωπικά αδυνατώ
να αντιληφθώ που αποσκοπούν! Επιτέλους ας μας πουν ξεκάθαρα τί τελικά θέλουν
όλοι αυτοί από τον Υπουργό Εξωτερικών της Μητέρας Ελλάδας, του μοναδικού πραγματικού
στηρίγματος της Κύπρου στον αγώνα της για ελευθερία και επανένωση. Άραγε συμφωνούν
με την αξίωση της Άγκυρας για παραμονή τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο και
μετά τη λύση; Μήπως συμφωνούν με τα παρεμβατικά δικαιώματα που επιδιώκει να
εξασφαλίσει στο διηνεκές η Τουρκία; Για τους εποίκους ούτε λόγος να γίνεται.
Τους κάναμε γαργάρα εδώ και κάμποσο καιρό!
Υστερόγραφο: Ο κ. Κοτζιάς
χρησιμοποίησε σκληρή γλώσσα για τον ειδικό απεσταλμένο του Ο.Η.Ε. Έσπεν Μπαρθ Άιντε,
τον οποίο χαρακτήρισε «λομπίστα» και αποκάλυψε πως όταν ερχόταν στην Αθήνα για
συνομιλίες περνούσε πρώτα από την τουρκική πρεσβεία, συναντούσε και συνομιλούσε
με διαφόρους επιχειρηματίες αλλά και δημοσιογράφους στα βόρεια προάστια που
είχαν αντίθετες με τις δικές του θέσεις για το Κυπριακό. Ο Άιντε έπαιρνε
μεροληπτικές θέσεις, όμως είναι μεγάλο λάθος να ταυτίσει κανείς τον Ο.Η.Ε. με
τον κ. Άντε, υπογράμμισε ο Έλληνας ΥΠΕΞ. Καταλαβαίνετε φαντάζομαι .. εφιάλτες,
εφιάλτες, εφιάλτες …. Αμέτρητοι εφιάλτες!
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
