Για να γυρίσει ο
ήλιος θέλει δουλειά πολλή!
Ένας συνηθισμένος διάλογος στο
καφενείο: «Πες μου σε παρακαλώ ποιός είναι κατάλληλος για να κυβερνήσει σήμερα
τον τόπο!» Ο φίλος του κάνει προς στιγμή να το σκέφτεται, η απάντηση ωστόσο δεν
άργησε να έρθει και ήταν μονολεκτική: «Ο Παπαδόπουλος». Περισσότερα σχόλια
νομίζω δεν χρειάζονται. Είναι σίγουρο πως όλοι αντιληφθήκατε ποιον εννοούσε.
Ακολούθησε ο γνωστός για την περίπτωση ελληνικός (του καφενέ) διάλογος. Σε
πνεύμα απόλυτης Βαβυλωνίας.
Οι κυβερνήσεις ασφαλώς δεν
βγαίνουν μέσα τα καφενεία, αλλά οι κουβέντες του καφενέ έχουν πάντα τη δική
τους ιδιαίτερη βαρύτητα. Μόνο ένας Παπαδόπουλος μπορεί κατά πολλούς να σώσει
την Ελλάδα λοιπόν! Ωστόσο, επειδή κάποια πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά απ΄ όσο
στην πραγματικότητα φαίνονται, θεωρώ πως είναι εξαιρετικά τραγικό, ένα μικρό
έστω κομμάτι του λαού να αναζητά σωτήρες παρόμοιους με εκείνους που έφεραν στον
τόπο εθνικές καταστροφές/συμφορές.
Ο δικτάτορας Γιώργος Παπαδόπουλος
είναι αυτός, που ενώ από την μια διαλαλούσε μονότονα και φούσκωνε τα μυαλά μας με
την ιδέα της ΕΝΩΣΗΣ, από την άλλη έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να αποδυναμώσει
αμυντικά την Κύπρο. Ο δικτάτορας Παπαδόπουλος (κατά τα άλλα εθνοσωτήρας) είναι
αυτός που υπέκυψε στις ιταμές τουρκικές προκλήσεις και απέσυρε με συνοπτικές
διαδικασίες ύστερα από τουρκικό τελεσίγραφο την Ελληνική Μεραρχία από την
Κύπρο. Την Μεραρχία που μετέφερε στην Μεγαλόνησο ο Γεώργιος Παπανδρέου
(συγκρούσθηκε ακόμα και με τον Μακάριο στον οποίον κάποιοι αποδίδουν σοβαρές
ευθύνες για την αλλοπρόσαλλη στάση του), ο οποίος με την διορατικότητα, την
μεθοδικότητα και την πατριωτική του συνέπια, έφτασε μια ανάσα από την
πραγματοποίηση της ΈΝΩΣΗΣ της Κύπρου με την Ελλάδα.
Η απόσυρση της Ελληνικής Μεραρχίας
αποτέλεσε την απαρχή της κατάρρευσης της αμυντικής ισχύος της Μεγαλονήσου,
αφήνοντας την έρμαιο στις ορέξεις της Άγκυρας. Κι αν η καταστροφή της Κύπρου
δεν αποτελεί για πολλούς κριτήριο αξιοσύνης ενός ηγέτη (αν είναι ποτέ δυνατόν),
θα τους παραπέμψω στα περίφημα πανηγύρια και τα αυτόματα διαζύγια, προκειμένου
ο δικτάτορας Παπαδόπουλος να έρθει εις γάμου κοινωνία με την αγαπημένη του
Δέσποινα! Και φυσικά στις διώξεις των αντιφρονούντων που έστελνε στα ξερονήσια
και στα κρατητήρια.
Ας το πάρουμε απόφαση λοιπόν. Η
σωτηρία του τόπου μας δεν είναι δυνατόν να βασιστεί στα φαντάσματα του
παρελθόντος. Η ανόρθωση του τόπου πρέπει να στηριχθεί στις υγιείς πολιτικές
δυνάμεις (λιγοστές αλλά υπάρχουν ευτυχώς) και στους έντιμους πολίτες (λιγοστοί
κι αυτοί μα υπάρχουν ακόμα) αυτού του τόπου. Απαιτείται επειγόντως σύνεση και
ειλικρινής προσπάθεια από τον καθένα μας, για να δούμε επιτέλους τον ήλιο να
ανατέλλει και να σκορπά απλόχερα την ευλογία του στον επίγειο παράδεισο που
λέγεται Ελλάδα.
Καιρός να σοβαρευτούμε λοιπόν.
Καιρός να ψαχτούμε όλοι καλύτερα, καιρός να αποκηρύξουμε τα πάθη του
παρελθόντος, καιρός να σηκώσουμε πάνω τα μανίκια και να δουλέψουμε όλοι μαζί,
μήπως και καταφέρουμε τελικά να δούμε καλύτερες μέρες για τον τόπο μας. Ελλάδα
και Κύπρος διαθέτουν αστείρευτο πλούτο και αστείρευτες δυνάμεις. Μην κάνουμε
πως δεν το ξέρουμε….
Υστερόγραφο: Η χούντα του
παρανοϊκού Ιωαννίδη που διαδέχθηκε τον Παπαδόπουλο ολοκλήρωσε το έγκλημα. Η
στρατιωτική μηχανή της μητέρας πατρίδας (ισχυρότερη και αρτιότερη της τουρκικής
τότε) έμεινε ακινητοποιημένη στα στρατόπεδα της, την ώρα που οι αρχηγοί των
όπλων διαβουλεύονταν με τον Αβέρωφ για την επάνοδο Καραμανλή! Και στην Κύπρο οι
τούρκοι δολοφονούσαν εν ψυχρώ, βίαζαν και λεηλατούσαν τα πάντα στο πέρασμα
τους! Ενώ οι αρχηγοί των όπλων εξαργύρωσαν την προσφορά τους προς τους Καραμανλή
και Αβέρωφ με την ανακήρυξη τους σε επίτιμους αρχηγούς … Αυτοί είμαστε δυστυχώς
και πρέπει επειγόντως να αλλάξουμε! Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή!
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
