Χαχανίζοντας
Επισημαίνει ο Κώστας Μπιλίρης
Συνήθως αρχίζω μονολογώντας, γογγύζοντας και
αναζητώντας κακές στιγμές, που θα μου δώσουν θέμα για ανάπτυξη. Όμως σήμερα θα
προτάξω ένα μικρό διάλογο, που αναπτύχθηκε ανάμεσα σε ένα θηριοτρόφο και έναν
επισκέπτη ζωολογικού κήπου.
Θηρ-Άσε μην το ενοχλείς άλλο.
Επι- Μα γιατί είναι θυμωμένο;
Θηρ- Καταλαβαίνει πως το
κοροϊδεύεις.
Επι-Ισα-ίσα! Εγώ του χαμογελώ.
Θηρ- Ε αυτό είναι που το
ερεθίζει. Φταίει το χαμόγελό σου.
Επι- Το χαμόγελό μου; Τι έχει;
Θηρ- Είναι ψεύτικο. Αρκετά ζώα
καταλαβαίνουν, αν το χαμόγελο των ανθρώπων είναι αληθινό.
Αντέγραψα
φίλοι αυτόν το μικρό διάλογο, από ένα ξένο περιοδικό και τον προσφέρω να τον
μελετήσουν μερικές χσκογελούσες τηλεπαρουσιάστριες των ελληνικών καναλιών.
Αφού
λοιπόν υπάρχουν ζώα που καταλαβαίνουν, ενοχλούνται, ερεθίζονται και θυμώνουν με
τα ψεύτικα χαμόγελα, πώς πρέπει άραγε να αντιδρούν οι άνθρωποι τηλεθεατές, που
υποτίθεται είναι και ζώα νοήμονα; Και για να μη δημιουργηθούν παρεξηγήσεις,
ξεκαθαρίζω αμέσως θέσεις και προθέσεις μου.
Ο
γράφων το παρόν ανήκει σ΄αυτούς που αποδέχονται το χαμόγελο, σαν ένα από τα
καλλίτερα και αποδοτικότερα μέσα, στην καλλιέργεια σχέσεων και επαφών.
Το
χαμόγελο, δεν είναι μικρή και τυχαία υπόθεση. Δεν είναι ρόλος. Δεν είναι
υπόδειξη. Δεν είναι συμμόρφωση και εκτέλεση ενός παραγγέλματος. Είναι
εκβλάστηση από κατάσταση ψυχής. Είναι ανταπόκριση και υποχρέωση. Είναι η
χειραψία του εσωτερικού μας κόσμου. Στο χαμόγελο αποτυπώνεται το αντιφέγγισμα
των σκέψεών μας. Πίσω από το χαμόγελό μας, υπάρχει η θεώρησή μας για τη ζωή. Με
τον τρόπο που γελάμε δίνουμε τις αποδείξεις του είναι μας και του ήθους μας. Το
χαμόγελο διώχνει σκοτάδια, διαλύει κακές εντυπώσεις, λειώνει πάγους, θερμαίνει
ψυχρότητες, γκρεμίζει σύνορα, χτίζει γεφύρια. Γεφύρια ευκολοπέραστα με σταθερές
καμάρες, ανάμεσα στις τηλεπαρουσιάστριες και τους θεατές.
Αλλά
ποιο χαμόγελο; Αυτό που καλύπτει τις προϋποθέσεις που ανέφερα πριν από λίγο και
όχι εκείνο το ψεύτικο, το χαζό, το πλασματικό το επαγγελματικό, που μας θυμίζει
και ολίγον την αρχαία παροιμία «γελά ο
μωρός….κ.λ.π ».
Τι
νομίζετε δηλαδή μερικές από σας; Επειδή διαθέτετε ένα φιλήδονο στοματάκι,
επειδή έχετε ένα κομψό και ωραίο μουτράκι, επειδή μπορείτε να πλασάρετε δυο
εντυπωσιακές οδοντοστοιχίες, επαρκώς βουρτσισμένες με κρέμα σκοπιμότητας,
νομίζετε πως θα καταφέρετε να κερδίσετε
τους θεατές, ανοίγοντας το στόμα σας υπό τύπον μειδιάματος;
Όχι.
Γιατί τα ψεύτικα χαμόγελα είναι σαν τα άσφαιρα πυρά. Είναι σαν τα νερόβραστα
όσπρια. Βάλτε κουκιά νερόβραστα μπροστά σας και καθίστε να φάτε. Ε, δεν πάνε
κάτω.
Φανερώστε
λοιπόν με το χαμόγελό σας την ωραία διάθεση, που πρέπει να καλλιεργήσετε
απέναντί μας. Αλλιώς δικαιούμαστε να φωνάξουμε το γνωστό «μου γελάς αλλά δε με
γελάς».
Έχετε
προσέξει φίλοι μου και το τι γέλιο πέφτει στη τηλεόραση ; Έχετε παρατηρήσει το τι
χαχανητό, κυκλοφορεί μεσώ των τηλεοπτικών διαφημίσεων ; Γελάει ο μωρός, έστω κι
αν δεν υπάρχει κάτι γελοίο, δίδασκε το αρχαίο ρητό. Κάπως έτσι μου φαίνεται πως συμβαίνει στο γέλιο το φτιαγμένο, το προκατασκευασμένο, το αποτυπωμένο σε
χαζοχαρούμενα πρόσωπα, επιλεγμένα για τα όμορφα χαρακτηριστικά τους,. Που τα
μεταβάλλει σε γελοία, ή τα αποδυναμώνει και δεν πείθουν κανένα σοβαρό θεατή με
την ψεύτικη έκφρασή τους.
Ουδείς
αρνείται την επένδυση του χαμόγελου στην προβολή των καταναλωτικών αγαθών. Το
γέλιο είναι σίγουρα ‘’ το λουλούδι της ψυχής που ανθίζει στα χείλη’’. Όμως δεν
γίνεται να χασκογελάς μονίμως. Δε νοείται φυσικό να γελάς για όλα και μπροστά
σε όλους. Αναμφίβολα το γέλιο, είναι ένα χαρακτηριστικό στοιχείο, ένα προνόμιο,
που διαθέτει στη γη, μόνο ο άνθρωπος. Αλλά δεν θεωρείται ανθρώπινο να γελάει
κανείς συνεχώς.
Βεβαίως
οι αρμόδιοι της ρεκλάμας, του δίνουν και καταλαβαίνει. Ανοίγεις την τηλεόρασή
σου, πέφτεις συνήθως πάνω σε δέσμη διαφημίσεων και βλέπεις όλα τα άτομα που
διαφημίζουν, φωτομοντέλα και μη να χασκογελούν. Διαπιστώνεις πως όλα τα
διαφημιζόμενα προϊόντα , παράγουν το χαμόγελο της ευδαιμονίας.
Τι
ευθυμία, τι ευωχία , τι ψυχική ευφορία: Πόσο ευτυχισμένοι δείχνουν όλοι τους!
Πόσο ακιζόμενοι και γαργαλιζόμενοι εμφανίζονται! Γελούν άπαντες πλημμυρισμένοι
από ευτυχία. Αγοράζουν κάτι; Γελούν. Γεύονται κάτι; Γελούν. Μασάνε μια τσίχλα;
Χαράς ευαγγέλια. Τρωνε μια σοκολάτα; Γελούν. Γλύφουν ένα παγωτό; Χαχανίζουν.
Μερικές την ώρα που τρωνε το παγωτό τους, μας δείχνουν και τα ολόγυμνα στήθη
τους. Αλήθεια – μιας και τόφερε η κουβέντα- τι εννοεί άραγε μια διαφήμιση
παγωτών με γυμνόστηθες; Πως μπορεί το γάλα να μην είναι αγελαδινό;
Τι
ευτυχία λοιπόν, τι ονειρώδη πραγματικότητα, τι παραδεισένια ξενοιασιά και
μακαριότητα , μας αποκαλύπτει η τηλεοπτική διαφήμιση! Οι άνθρωποι βλέπουν την
ευτυχία να τρέχει από τα παντζάκια τους. Πίνουν τον καφέ τους, η ένα κάποιο
αναψυκτικό και γελούν. Βλέπουν ένα εξωτικό ποτό και αρχίζουν τα ομαδικά μειδιάματα.
Κατεβάζουν ένα ποτήρι μπύρα και βγάζουν δυο κιλά χαμόγελα. Χορεύουν; Γελούν.
Χωνεύουν; Γελούν. Τρέχουν, κολυμπούν, κατεβαίνουν σε σπηλιές; Γελούν. Βάζουν τα
λερωμένα στο πλυντήριο και ξεραίνονται στα γέλια. Σεξουαλίζονται; Κακαρίζουν.
Η
εργαζόμενη γελάει επειδή βρήκε τη σερβιέτα που της επιτρέπει να είναι όλη μέρα
στεγνή. Η αργόσχολη γελάει επειδή προμηθεύτηκε την κρέμα που όλη μέρα κρατάει
την επιδερμίδα της υγρή. Η άσχετη γελάει επειδή την πληροφόρησαν πως κάπου
υπάρχει ένα ανεξίτηλο μανό για τα νύχια.
Τα
παιδιά γελούν επειδή η μαμά τους παρασκευάζει ωραία μακαρονάδα, που συνήθως τη
θέλουν διπλή. Η οικοδέσποινα γελάει επειδή βρήκε το τέλειο απορρυπαντικό. Ο
σύζυγός της, επειδή βρήκε πολύ γουστόζικο το νέο του εσώρουχο. Τα βλέπεις αυτά
και αναρωτιέσαι. Εγώ, που ζω;
Γέλιο
φίλε μου, με το τσουβάλι. Φαίνεται πως τις τηλεοπτικές διαφημίσεις μας, έβλεπαν
οι Αλβανοί (να ήταν και οι μόνοι...) και μας κουβαλήθηκαν. Σου λεει, για να γελούν αυτοί συνεχώς, καλά τη
βγάζουν.
