Δεν ήταν μόνο ένας
απλός ποδοσφαιρικός αγώνας ΚΥΠΡΟΣ-ΕΛΛΑΔΑ…
Κάθε φορά που Ελλάδα και Κύπρος
αναμετρούνται, έστω και μέσα από τις τέσσερις γραμμές ενός ποδοσφαιρικού
γηπέδου, τίθεται ενώπιον μου ένα τεράστιο δίλημμα. Αυτό ακριβώς το συναίσθημα
ένοιωσα και το περασμένο Σάββατο, όταν οι ποδοσφαιρικές μας ομάδες βρέθηκαν
αντιμέτωπες στο Γ.Σ.Π. της Λευκωσίας, στα πλαίσια των προκριματικών ποδοσφαιρικών
αγώνων του Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου 2018. Η ήττα της Βοσνίας Ερζεγοβίνης από το Βέλγιο
στον αγώνα που προηγήθηκε, έκανε τη νίκη της Ελλάδας επιτακτική ανάγκη,
προκειμένου να διατηρήσει τις ελπίδες πρόκρισης της στα τελικά του Μουντιάλ του
2008. Με την Κύπρο να μην έχει (πλην του γοήτρου φυσικά) κανένα βαθμολογικό
ενδιαφέρον για το παιχνίδι.
Κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις κατέβηκαν
λοιπόν οι δύο ομάδες στο γήπεδο. Η αναγκαιότητα της νίκης για την Ελλάδα και η
αδιάφορη βαθμολογική σημασία του αγώνα για την Κύπρο με έκαναν να επιθυμώ νίκη και
μόνο νίκη για την Ελλάδα, με την ελπίδα πως αυτή θα της χαρίσει τελικά και την
πολυπόθητη πρόκριση. Το ίδιο ακριβώς συναίσθημα είμαι σίγουρος πως ένοιωθαν κι
όλοι οι Έλληνες Κύπριοι. Προς επίρρωση τούτου αναφέρομαι στο τηλεφώνημα φίλου μέσα
από το γήπεδο, όταν ο Κώστας Μήτρογλου έφερνε στα ίσα το παιγνίδι: είμαι πολύ
μπερδεμένος μου είπε. Δεν ξέρω ποιόν να χειροκροτήσω. Έτσι χειροκροτώ όποιον
βάζει γκολ! Η ήττα από την Ελλάδα δεν μας χάλασε μου είπε… αντιθέτως τη
χαρήκαμε! Είναι πραγματικό παγκόσμιο φαινόμενο να μπαίνει γκολ και να
χειροκροτεί όλο το γήπεδο!
Αλλά αυτή είναι η μια μόνο όψης
του νομίσματος. Διότι υπάρχουν κι άλλες σημαντικές παράμετροι που αξίζουν
αναφοράς. Αυτός είναι αν θέλετε και ο λόγος που το σημερινό μου σημείωμα,
περιστρέφεται γύρω από ένα αθλητικό γεγονός. Διότι ένας ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ
Κύπρου - Ελλάδας δεν είναι ποτέ, μόνο, ένας απλός ποδοσφαιρικός αγώνας… Σημαίνει
πολύ περισσότερα πράγματα. Σημειώνω λοιπόν και τα ακόλουθα:
Πρώτον: Την ανάκρουση του κοινού
Εθνικού Ύμνου πριν της έναρξη του αγώνα που σιγοτραγουδούσαν και οι 22
ποδοσφαιριστές που παρατάχθηκαν στο κέντρο του γηπέδου πριν την έναρξη του
αγώνα και μαζί τους τραγουδούσαν με τη ψυχή τους σε στάση προσοχής όλοι όσοι
βρέθηκαν στο στάδιο Γ.Σ.Π. της Κυπριακής Πρωτεύουσας.
Δεύτερον: Τον απόλυτο σεβασμό που
επέδειξαν όλοι οι φίλαθλοι στην Ελληνική Σημαία και στους 100 περίπου Ελλαδίτες
φιλάθλους που βρέθηκαν στο γήπεδο. Στα χέρια των Ελλήνων Κυπρίων και ε όλους
τους χώρους του Γ.Σ.Π. κυριαρχούσε η γαλανόλευκη πλαισιωμένη με τη σημαία του
Κυπριακού κράτους. Κι αυτό ήταν απολύτως ευδιάκριτο. Μόνο ο εκφωνητής του “SKY”
που έκανε την περιγραφή του αγώνα φαίνεται να μη το έβλεπε!
Τρίτον: Ο άσχετος εκφωνητή του
“SKY” που έκανε την τηλεοπτική περιγραφή του αγώνα (σαν κι αυτόν υπάρχουν
χιλιάδες άσχετοι πολλές φορές και προκατειλημμένοι στην Ελλάδα) αναφερόταν
συνεχώς στους 100 Έλληνες φιλάθλους που βρέθηκαν στο γήπεδο, αγνοώντας ότι στο
γήπεδο βρίσκονταν μόνο Έλληνες! Και τον Εθνικό μας Ύμνο κατά τη διάρκεια του
αγώνα, δεν τον τραγουδούσαν, όπως επανειλημμένως έλεγε και επαναλάμβανε στην
περιγραφή του, οι 100 αυτοί φίλαθλοι, αλλά όλο το γήπεδο!!! Όλη η Κύπρος για
την ακρίβεια!
Τέταρτον: «Είναι ένας αγώνας
μεταξύ Ελλήνων… θα παίξουν Έλληνες με Έλληνες», δήλωσαν χαρακτηριστικά πριν από
τον αγώνα οι ποδοσφαιριστές της κυπριακής ομάδας. Και έτσι είναι ακριβώς. Αυτοί
οι ποδοσφαιριστές, οι ποδοσφαιριστές της επίλεκτης ποδοσφαιρικής ομάδας της
Κύπρου, που έπαιξαν προχθές εναντίον της Εθνικής Ελλάδος, οι περισσότεροι
πιτσιρικάδες το 2004, βγήκαν στους δρόμους τυλιγμένοι με τις ελληνικές σημαίες
και πανηγύριζαν για τη τεράστια επιτυχία της Μάνας Ελλάδας. Μαζί τους φυσικά
στους δρόμους ανεμίζοντας ελληνικές σημαίες βγήκε ολόκληρο το νησί!
Και επειδή επαναλαμβάνω, ένας
ποδοσφαιρικός αγώνας μεταξύ Κύπρου - Ελλάδος,
δεν είναι ποτέ του μόνο ένας απλός ποδοσφαιρικός αγώνας αλλά κάτι πολύ
πιο σημαντικό, κάτι πολύ πιο σπουδαίο, κλείνοντας αυτό το μικρό σημείωμα μου, φέρνω
ξανά για πολλοστή φορά στη μνήμη μας το μεγάλο πόθο της εθνικής ολοκλήρωσης και
τους αμέτρητους αγώνες, ειρηνικούς και αιματηρούς που έδωσε η Κύπρος για ΕΝΩΣΗ και
μόνο ΕΝΩΣΗ με την Ελλάδα. Σε αντίθεση με την Ελλάδα, που όσο κι αν έψαξα στις
σελίδες της Ιστορίας, δεν βρήκα ποτέ μου, ούτε μια περίπτωση που η Ελλάδα να
διεκδίκησε καθ’ οιονδήποτε τρόπο την Κύπρο … Ουραγός των εξελίξεων ήταν
δυστυχώς πάντα για την Κύπρο η Ελλάς!! Πλην κάποιων αναφορών του παμμέγιστου (εκ
μητρός Κυπρίου) Ιωάννη Καποδίστρια και αργότερα κάποιων στρατιωτικών ενεργειών
του παππού Γεωργίου Παπανδρέου, ενέργειες που ακύρωσε μέσα σε μια νύχτα ο
δικτάτορας Παπαδόπουλους αποσύροντας την Ελληνική Μεραρχία από την Μεγαλόνησο.
Για όλα τα παραπάνω, λίγα
πράγματα γνωρίζουν, δυστυχώς, οι Ελλαδίτες αδελφοί. Τις πιο πολλές μάλιστα φορές,
όσα γνωρίζουν, είναι απίστευτα διαστρεβλωμένα! Η ένοχη μεταπολίτευση φρόντισε,
και φροντίζει ακόμα, με ιδιαίτερη επιμέλεια, να κρατήσει τον ελλαδικό λαό στο
σκοτάδι. Έτσι βόλευε και βολεύει ακόμα το σάπιο πολιτικό κατεστημένο. Έτσι
βόλευε και βολεύει αυτούς που έστησαν πολιτικές καριέρες στο ψέμα και στο αίμα
των Ηρώων της γενιάς του ΄74. Έπρεπε πάση θυσία να σκεπαστεί με το βαρύ πέπλο
της σιωπής, ακόμα και να χρεωθεί στην Κύπρο η μεγάλη προδοσία του ΄74 ….
Και κάτι τελευταίο: Η Κύπρος
έκανε και με το παραπάνω το ποδοσφαιρικό καθήκον της έναντι της Ελλάδας. Και
δεν αναφέρομαι στην ήττα στο Γ.Σ.Π. της Λευκωσίας, αλλά στην νίκη της επί της
Βοσνίας Ερζεγοβίνη στο ίδιο γήπεδο. Η ήττα αυτή είναι που στοίχησε στην Βοσνία
της απώλεια της δεύτερης θέσης στον όμιλο μας, και όχι μόνο η νίκη της Ελλάδας
επί της Κύπρου …
Γιώργο Τζαβέλα είσαι απαράδεκτος!
Πιέρο Σωτηρίου είσαι ένας Άρχοντας!
Υστερόγραφο 1: Το Γ.Σ.Π. είναι
ένα νέο σύγχρονο στάδιο που ανεγέρθηκε και άρχισε τη λειτουργία του στις 6
Οκτωβρίου 1999. Το στάδιο αυτό ονομάζεται Νέο Γ.Σ.Π. και ανήκει στον
Γ.Σ.Π. (Γυμναστικός Σύλλογος «Τα Παγκύπρια»).Το παλιό στάδιο Γ.Σ.Π. σταμάτησε
τη λειτουργία του το 1999. Το 2016 αποφασίστηκε η κατεδάφιση του.
Υστερόγραφο 2: Είναι καιρός οι αθλητικογράφοι
της Ελλάδας (κυρίως στη τηλεόραση και δη την κρατική) να μην περιφρονούν τα
αθλητικά δρώμενα στην Μεγαλόνησο. Αξίζουν του σεβασμού τους για πολλούς και
διαφορετικούς λόγους, κυρίως εθνικούς. Κάποιων Ελλαδιτών αθλητικογράφων η
συμπεριφορά είναι παντελώς απαράδεκτη!
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
