Ο Πέτρος Ζουμπουλάκης στα αφιερώματα -συνομιλεί με τον Δημοσιογράφο Δημήτρη Ζάχο με την ευκαιρία της νέας έκθεσής του στο Χώρο Τέχνης ΣΤΟart ΚΟΡΑΗ

Ο Πέτρος Ζουμπουλάκης στα «αφιερώματα»!

Ο βραβευμένος καλλιτέχνης απ’ την Ακαδημία Αθηνών συνομιλεί με τον Δημοσιογράφο Δημήτρη Ζάχο με την ευκαιρία της νέας έκθεσής του στο Χώρο Τέχνης «ΣΤΟart ΚΟΡΑΗ». Το κύριο θέμα της έκθεσης είναι το πορτραίτο.

Με πολύ χαρά σας παρουσιάζουμε απόσπάσματα απ' αυτή τη συνέντευξη.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΑΧΟΣ-ΠΕΤΡΟΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ

«Η Αθήνα η πρωτεύουσά μας τροφοδότησε όλο μου το έργο μέχρι τώρα. Αυτή είναι η μόνιμη πηγή της έμπνευσής μου. …Η δουλειά μου άλλοτε περιγραφική, ίσως και λίγο φωτογραφική, κάποτε πιο αφαιρετική. Ζωγραφίζουμε τελικά και κάνουμε το κέφι μας. Μακάρι αυτό το κέφι να το μεταδώσουμε κιόλας. Επιμένω ζωγραφικά. Αγαπώ αυτό που βλέπω και θέλω να το απεικονίσω. Αν μπορέσω να το πετύχω μάλιστα, ακόμα καλύτερα.

Η χαρά και η αγαλλίαση του ζωγράφου είναι ακριβώς αυτή: αυτό που βλέπει ή αυτό που νομίζει ότι βλέπει ή αυτό που φαντάζεται, το απεικονίζει με το νου του. Το έργο πολλές φορές ρυμουλκεί το ζωγράφο στη δική του πορεία. Άλλες πάλι φορές ο ζωγράφος ελέγχει την κατάσταση. Άλλοτε συμβαίνουν και τα δύο.

Η τέχνη είναι ένας σκληρός στίβος, ζούγκλα, ανθρωποφάγος. Το ταλέντο μόνο δεν αρκεί , χρειάζεται δουλειά, ενθάρρυνση και ευκαιρίες. Ο νέος καλλιτέχνης πρέπει να είναι επίμονος, εργατικός και δυναμικός, να πολλαπλασιάζει τόσο τις προσπάθειες του όσο και τις θυσίες. Ανέκαθεν οι καλλιτέχνες συνήθιζαν να προσεταιρίζονται τους μαικήνες και ισχυρούς, ώστε να εξασφαλίσουν τόσο την προσωπική τους προβολή όσο και την προβολή του έργου τους, της δουλειάς τους. Σήμερα το φαινόμενο αυτό βρίσκεται σε μεγάλη έξαρση. Ωστόσο δικαιολογείται από την εποχή, και το πλαίσιο μιας κοινωνικής, αξιολογικής κρίσης που βιώνουμε. Από εκεί ξεκινάνε όλα και φτάνουμε στην οικονομική κρίση. Νοσηρότητα και διαφθορά. Ο καλλιτέχνης ζηλεύει από ανασφάλεια. Θα τον παρομοίαζα με ένα ευαίσθητο μηχάνημα που έχει ένα συγκινησιακό παλμογράφο. Όταν ο παλμογράφος αντιληφθεί από βλέμματα, υπαινιγμούς, συμπεριφορές ότι δεν εκτιμάται το έργο του πληγώνεται βαθιά και καταλήγει να μην εκτιμά ο ίδιος ο καλλιτέχνης τη δουλειά του.

Δεν μου αρέσει να συμβουλεύω τους νέους. Η δουλειά σε καλυτερεύει όχι η συμβουλή. Θα τους προέτρεπα ωστόσο στο να έχουν καλές δημόσιες σχέσεις∙ εκεί βασίζεται και η προβολή πέρα από την προσωπική δουλειά

….. Να μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια καταναλωτική κοινωνία. Εδώ προτιμάμε ό,τι ακούγεται και όχι το ταλέντο. Υπάρχουν δημιουργοί που σε άλλες εποχές ήταν ψηλά και χάθηκαν και δημιουργοί που αντίθετα στον αιώνα τους δούλεψαν στη σκιά, τη λύπη και τη δίνη και οι μετέπειτα εποχές τους δικαίωσαν βγάζοντάς τους από την αφάνεια.»

Την Τρίτη 14 Νοεμβρίου και ώρα 19.00, θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια της έκθεσής μου, στο Χώρο Τέχνης «ΣΤΟart ΚΟΡΑΗ».

Θέμα της έκθεσης είναι το πορτραίτο. Και μπορούμε να δώσουμε δύο τίτλους :

1) «Τα πρόσωπα ζητάνε το ζωγράφο τους» (Πιραντέλλο)

2) «Πρόσωπα στο βάθος του χρόνου»

Ο Πέτρος Ζουμπουλάκης, κάτω από τους παραπάνω τίτλους, παρουσιάζει μια σύνοψη ζωγραφικών πορτρέτων όλης της καλλιτεχνικής του περιόδου.

Τα πορτρέτα του, άλλοτε εικόνα φευγαλέα, σκιτσογραφική με λανθάνουσα παρατηρητικότητα και άλλοτε με επιμονή στην ακριβή καταγραφή των φυσιογνωμικών ιδιαιτεροτήτων.

Ποικιλία, πολυμορφία εκφραστικών μέσων με απροσδόκητες τεχνικές και ματιέρες, πράγμα που προκαλεί αιφνίδιες αλλαγές στο ύφος. Άλλοτε ημιτελή και ηθελημένα πρόχειρα και άλλοτε επιμελημένα και τεχνικά άψογα.

Στις αυτοπροσωπογραφίες του παρατηρούμε τις ανεπαίσθητες αλλοιώσεις της φυσιογνωμίας του, καθώς κυλάει ο χρόνος και οι εποχές.

Πολλοί του αποδίδουν ψυχογραφικές και ψυχολογικές ικανότητες.