ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Ζητήσαμε από τον συνεργάτη μας Κώστα Μπιλίρη να γράψει και κανένα "κουτσομπολίστικο" κείμενο για να δούμε και την αντίδραση των αναγνωστών μας. Το κείμενο ήρθε και το παραδίδουμε στην κρίση των αναγνωστών μας.
Για να δούμε τι θα ...εισπράξουμε....
Φωτιά
και λάβρα, ή λάβροι και φωτιά
του Κώστα Μπιλίρη
«Του
πήρε ο Θεός τη γυναίκα, του πήρε και τα μυαλά» είπε γι΄αυτόν, μια γνωστή του
γειτόνισσα. Οι γειτόνισσες, είτε γνωστές είναι
είτε άγνωστες, τα λένε κάτι τέτοια. Τα μυαλά βεβαίως του κυρίου Σωκράτη,
αν θέλουμε να ακριβολογήσουμε, του τα πήρε νεαρόν και καλλίγραμμον τεφαρίκιον.
Έτυχε να το γνωρίσει και να νταλκαδιαστεί μέχρι
και το τελευταίο κύτταρο τού οργανισμού του.
Αλλά
ας δούμε τα γεγονότα με τη σειρά τους. Ο κύριος Σωκράτης, διατηρούσε κατάστημα
σε κεντρικό δρόμο αθηναϊκής συνοικίας. Δίπλα στο κατάστημα, διατηρούσε ένα
διαμερισματάκι. Και μέσα στο διαμερισματάκι, διατηρούσε εικοσιτριάχρονη
φιλεναδίτσα. Την οποία και διατηρούσε και συντηρούσε. Ε χήρος ήταν, χαροκαμένος
ήταν, πονεμένος ήταν, βόλευε τη θλίψη του.
Η
Ματίνα, αυτό είναι το όνομα τής τρυφερής περίπτωσης τού πενηντάχρονου έμπορα,
διατηρούσε και αυτή ορισμένα πράγματα. Πρώτον, επίγνωση της ηλικίας της και της
ομορφιάς της. Δεύτερον επίγνωση της αδυναμίας που της έτρεφε ο Σωκράτης. Τρίτον
επίγνωση των δικαιωμάτων της και τέταρτον αναμνήσεις. Μάλιστα. Διατηρούσε
αναμνήσεις, όχι και πολύ μακρινές. Κανενός εξαμήνου δηλαδή. Και για να μην τις
ξεχνάει, τις έφερνε συχνά-πυκνά στο διαμερισματάκι που πλήρωνε ο έμπορας και
φυσικά όταν εκείνος έλλειπε.
Οι
αναμνήσεις της Ματίνας είχαν ύψος ένα κι ενενήντα. Επρόκειτο δηλαδή για παίδαρο
κατά τη νέα αστική διάλεκτο. Κάποτε είχε προσπαθήσει να παίξει και μπάσκετ,
αλλά βολεύτηκε καλύτερα παίζοντας στο τερραίν του έρωτα. Και να που μια μέρα,
σπάει ο διάβολος το ποδάρι του-του διαβόλου οι πτώσεις είναι γνωστές-και
πέφτουν οι δυο εραστές φάτσα ο ένας πάνω στον άλλο, μέσα στο διαμέρισμα.
-Τι θέλει αυτός εδώ, απόρησε
ο έμπορας.
-Αυτός είναι ξάδερφός μου,
δικαιολογήθηκε η Ματίνα.
-Και γιατί είναι μισόγυμνος;
-Δεν είναι μισόγυμνος. Είναι
μισοντυμένος, τον διέκοψε η Ματίνα, που της αρέσει πάντα να διορθώνει. Έ να.
Έβγαλε τα ρούχα του να του τα σιδερώσω.
Και
να δείτε που ο Σωκράτης το πίστεψε! Και να δείτε που κάτσανε οι δυο τους και
ρουφήξανε τα ουζάκια που τους ετοίμασε η Ματίνα! Και να δείτε που τον συμπάθησε
κιόλας! Και να δείτε που τον κάλεσε σπίτι του, στο άλλο δηλαδή που έμενε μαζί
με τα παιδιά του! Και να δείτε που του προξένεψε την κόρη του. Και να δείτε ρε
παιδιά που ο παίδαρος δεν είχε καμιά
αντίρρηση. Η αναίδια πάει μαζί με τον τυχοδιωκτισμό.
Είχε
όμως αντίρρηση η Ματίνα. Και τη βραδιά που θα γίνονταν οι αρραβώνες, πήρε τα
ρούχα του υποτιθέμενου ξαδέρφου να τα σιδερώσει. Έκανε όμως ένα μικρό λαθάκι η
κατεργάρα. Αντί να τα καταβρέξει με νερό, τα φλόμωσε στη βενζίνη. Και αντί να ανάψει το τσιγάρο της, έβαλε φωτιά στο
κοστούμι του παίδαρου. Και καθώς οι φλόγες φούντωσαν και έγιναν ορατές στη
γειτονιά, και καθώς η αλήθεια μαθεύτηκε στα πέριξ, ο έμπορας, η Ματίνα και ο
ξάδερφος ανεφώνησαν ομαδικά «ζήτω που καήκαμε».
Άλλη
μια φορά λοιπόν η φωτιά έδωσε λύση. «Εφώτισε με τη φλόγα της τις σκοτεινές πτυχές κάποιων αμαρτωλών
σχέσεων» έγραψε μια εφημερίδα.
Λένε
πως η φωτιά όχι μόνο αποτεφρώνει, αλλά και απολυμαίνει. Μήπως μερικές φορές
κρίνεται απολύτως απαραίτητη;
Υστερόγραφο. Το
γεγονός το διαβάσαμε στις εφημερίδες. Εμείς απλώς το καταγράψαμε, αυξάνοντας
λιγάκι τις φλόγες του, με τον πυρσό της φαντασίας. Πάντως όλοι του οι
πρωταγωνιστές έδρασαν και αντέδρασαν ελληνικά.
