Ιερά Μονή Γενεσίου της
Θεοτόκου Αντινίτσης*
Κων/νου
Ηλ. Μήτσιου
Μέσα στη σημερινή συντέλεση της μοντερνοποίησης της
Εκκλησίας, ο Μοναχισμός επιμένει να μιλάει την προφητική γλώσσα της σωτηρίας,
που είναι γλώσσα ασκητική, γλώσσα εσχατολογικής αγωνίας, γλώσσα αιωνιότητας.
Ανέκαθεν τα μοναστήρια μας υπήρξαν ορμητήρια ιερών
αγώνων, λιμάνια παρηγοριάς, ησυχαστήρια ειρήνης, προπύργια εθνικής αντίστασης,
θυσιαστήρια ολοκαυτωμάτων, αλλά και τόποι προσφοράς στον πονεμένο, στον
ανήμπορο, στον ενδεή και έκαναν έντονη την παρουσία τους με την προσευχή, την
αγιότητα, τη δραστηριότητα και προσφορά στη λατρεία, στα γράμματα, στην τέχνη,
στην ψυχική ανέλιξη των χριστιανών.
Ιδιαίτερα σήμερα που ο κόσμος, η πατρίδα μας, η κοινωνία,
η οικογένεια, τα παιδιά μας καταρρέουν, κατεδαφίζονται και εξαφανίζονται
παραδόσεις και αξίες, νοθεύεται η πίστη μας και η ιστορία μας, ο αγραυλών,
καλός ποιμένας π. Αμβρόσιος, Ηγούμενος της Ι. Μονής Αντινίτσης, χρησιμοποίησε
τη δύναμη της αγάπης, γιατί διαπίστωσε εγκαίρως ότι η μοίρα του ανθρώπου
αποφασίζεται μέσα στις ανθρώπινες καρδιές, εκεί όπου υπάρχει η προσκομιδή της
αυτοπροσφοράς.
Εκκλησιαστήκαμε, π. Αμβρόσιε, και εμείς στον ιερό Ναό του
πνεύματός σου, μαζί με τους συμοναστές σου, τα πνευματικά σου παιδιά, τα οποία
απολαμβάνουν την ενημέρωση και διδαχή, υπό την ευλογία και προσωπική επίβλεψη
του πανάξιου Ποιμενάρχη μας κ.κ. Νικολάου, ο οποίος ανέδειξε πλειάδα κληρικών
που αναλίσκονται «έρωτι θεϊκώ πτερούμενοι», και την αδιάλειπτη παρουσία της
θαυματουργού εικόνας της Παναγίας της περιπύστου Ι. Μονής της Αντινίτσης,
βορείως της Λαμίας.
Η Παναγία μάς διαβεβαιώνει με τα πολλά θαύματά της, ότι
θα σκέπει, θα φρουρεί τους ανθρώπους της πόλης μας και τους κατοίκους της
περιοχής του Δομοκού στους χαλεπούς καιρούς που διάγουμε, με τη βεβαιότητα ότι
«ουδείς ο σωζόμενος ει μη διά της Θεοτόκου».
Αξίζει, επομένως, να επισκεπτόμαστε την Ι. Μονή
Αντινίτσης και να παίρνουμε ευλογία για την ενίσχυση στον ανάντη δρόμο της ζωής
μας.
kostasmitsios@yahoo.gr
*Τό Μοναστήρι της Παναγίας της Αντίνιτσας βρίσκεται στίς πλαγιές του όρους Όθρυς. Κατά τήν επικρατούσα άποψη τό προσωνύμιό της έχει σχέση μέ τήν αρχαία πόλη Αντινοίτισσα πού ίδρυσε στήν Όθρυ ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας Αδριανός τόν Β΄ μ.Χ. αιώνα. Τό Μοναστήρι καταστράφηκε ολοσχερώς από τίς κατοχικές δυνάμεις τό 1944. Τό καθολικό πού καταστράφηκε ήταν ένα χάρμα οφθαλμών όπως υποστηρίζεται από τούς μελετητές. Ήταν αθωνικού τύπου, τετρακιόνιος σταυροειδής μετά τρούλλου. Ήταν τό αρχαιότερο Καθολικό Μονής μεταβυζαντινών χρόνων πού εμιμείτο τά αγιορείτικα καθολικά εχουν τόν Κωσταντινοπολιτικόν Σταυροειδή τύπον, μέ πλαγίους χορούς καί μικρά τρουλλωτά παρεκκλήσια δεξιά καί αριστερά του Ιερού Βήματος. Αντίγραφο αυτό του παλαιού Ναού ειναι τό σημερινό Καθολικό πού ανηγέρθη τό έτος 2000.
Από τήν καταστροφή διέφυγε η θαυματουργός εικόνα της Παναγίας.
Κατά τήν επανάσταση η Μονή έλαβε ενεργό μέρος καί απετέλεσε κέντρο αντίστασης καί ορμητήριο των αγωνιστών. Κατά τήν εθνική ανεξαρτησία η Μονή μέ βάση τό διάταγμα του 1833 του Όθωνος διαλύθηκε καί συγχωνεύθηκε μέ τήν Μονή Αγάθωνος. Τό 1834 τήν επισκέφθηκε ο Βασιλιάς Όθων, όπως φαίνεται από τήν διασωθείσα προσφώνηση του ηγουμένου. Τό 1968 από χριστιανούς της περιοχής άρχισε μιά προσπάθεια συγκέντρωσης χρημάτων υπέρ της Μονής. Τό 1969 άρχισε η ανοικοδόμησή της. Μέ τήν φροντίδα του Ηγουμένου κατασκευάσθηκαν νέες πτέρυγες καί κελλιά, τραπεζαρίες, παρεκκλήσια καί χώροι γιά τή φιλοξενία των προσκυνητών. Στή Μονή φυλάσσονται τεμάχια λειψάνων αγίων τά οποία εκτίθενται πρός προσκύνηση.