Για ένα φιλότιμο ζούμε
Κων/νου
Ηλ. Μήτσιου
Το ελληνικό φιλότιμο υπαγορεύει στον Έλληνα την ανάγκη να
υποστεί προσωπικές θυσίες, για να εξασφαλιστεί σε όλους τους λαούς της γης το
δικαίωμα να ζήσουν ελεύθεροι. Και αποτελεί αυτό το φιλότιμο του Έλληνα αστείρευτη
πηγή εθνικής υπερηφάνειας, μεγαλείου και λεβεντιάς, ορόσημο και γνώμονα στις
αποφάσεις του.
Είναι πράγματι ανύπαρκτος ο όρος και η λέξη φιλότιμο σε
όλες τις γλώσσες και τις ψυχολογίες των ανθρώπων της γης. «Για ένα φιλότιμο
ζούμε» είναι η συμπυκνωμένη ουσία του Έλληνα. Ο Έλληνας δεν καταδέχεται να
εκμηδενιστεί σε σύγκριση με το σύμπαν. Προτιμά να το προσαρμόσει στα μέτρα του
και να φορτωθεί την ευθύνη της αυθαιρεσίας του. Γι’ αυτό λογοδοτεί διαρκώς σε
κάποιον που σέβεται πάρα πολύ και που δεν είναι άλλος, από τον εαυτό του.
Το κοινό του, είναι ο εαυτός του. Όταν κάποιος τον
προσβάλει μέσα στους γυμνούς και κουφούς τοίχους ενός άδειου δωματίου, ο
Έλληνας νιώθει ταπεινωμένος μπροστά στην ανθρωπότητα και ντρέπεται να κοιτάξει
κατάματα τους άγνωστους περαστικούς στο δρόμο. Ο εαυτός του είναι όλα τα πλήθη,
σε όλα τα πλάτη της γης.
Όταν δίνει πουρμπουάρ στον ταξιτζή που δεν θα ξαναδεί,
όταν δέχεται στο τραπέζι του έναν ξένο που είναι ανίκανος να προφέρει το όνομά
του και που επίσης δεν θα ξαναδεί, δεν έχει ανάγκη να μάθει ο ξένος το όνομά
του. Του αρκεί που το γνωρίζει ο ίδιος. Εγώ, σου λέει, να αφήσω ξένο άνθρωπο να
πληρώσει;
Αλήθεια, πόση ευγένεια, πόσος αυτοσεβασμός, πόσες ευθύνες
και αρχοντιά πηγάζουν από τον ανεπανάληπτο όρο, τη μαγική λέξη ελληνικό
φιλότιμο! Είναι αυτό που κατέστησε το όνομα του Έλληνα τρομερό στους εχθρούς
και σεβαστό στους φίλους, δημιούργησε τα ελληνικά κατορθώματα και δίδαξε την
αρετή στους λαούς της ανθρωπότητας.
Δικαιωματικά οι Έλληνες αναφέρονται στο ελληνικό φιλότιμο
και αποδίδουν σε αυτό τη συμμετοχή της Ελλάδας στους πολέμους για την
αναγνώριση του δικαιώματος της ελευθερίας σε όλους τους λαούς.
kostasmitsios@yahoo.gr