ΛόΓια μπΡούΤζινα και
ΚακOφωNίες
του Χρυσόστομου Κυριαζόγλου
Χους...
Το
κίτρινο φύλλο λυώνει πάνω στο χώμα και σαπίζει.
Γίνεται
λίπασμα, βορά της μάνας - γης.
Το
άφτερο πουλάκι έπεσε από την φωλιά, ψόφησε.
Σαπίζει και σκουληκοφαγώνεται, βορά της παμφάγας μάνας - γης.
Δεντροκορμός,
κατασκισμένος απ’ τα χρόνια και τις καταιγίδες, ξεραίνεται, σαπίζει, γίνεται
λίπασμα, βορά της μάνας – γης.
Απομεινάρια...
... πολεμιστές και υπηρέτριες,
κυρίες λεφτάδων και ζιγκολό,
μουστακαλήδες και „άλλες“,
καλλιτέχνιδες κι παραγωγοί,
μπουρζουάδες και προίκες, κι’ όλοι μας
οι άλλοι.