«Verba volant,
scripta manent»
Συχνά-πυκνά ανταμώνω ανθρώπους που
μου σφίγγουν το χέρι, ανθρώπους που με σταματούν στο δρόμο για να γνωριστούμε,
για να μιλήσουν μαζί μου, για μια ζεστή χειραψία, για ένα εύγε, για μια καλόπιστη
κριτική, με αφορμή τα σε όσα κατά καιρούς γράφω και δημοσιοποιώ μέσω των Μ.Μ.Ε.
Oι συναντήσεις αυτές
αποτελούν πάντα μια ευχάριστη νότα μέσα στη θολερότητα που εκπέμπεται στην
καθημερινότητα μας εξαιτίας της ανάλγητης συμπεριφοράς του κράτους προς τις
αδύναμες οικονομικά τάξεις και της μπόχας που διαχέουν τα πολυάριθμα σκάνδαλα.
Για να έχουμε μια σύγκριση, 8% Φ.Π.Α. στα τρόφιμα στη γειτονική Τουρκία που δεν
έχει δημοκρατία και έχει κι αυτή τεράστια οικονομικά προβλήματα και βεβαίως και
οικονομικά σκάνδαλα, 24% στην Ελλάδα. Καθώς φαίνεται η τουρκοκρατία δεν
τέλειωσε! Αφού και οι Κοτζαμπάσηδες κυβερνούν και οι φόροι δεν διαφέρουν από
την εποχή της τουρκοκρατίας.
Πάντα χαίρομαι όταν γίνομαι αποδέκτης
θετικών σχολίων, αλλά καθόλου δεν στεναχωριέμαι και για το αντίθετο. Η καλόπιστη κριτική δεν έβλαψε ποτέ
κανένα. Άλλωστε δεν γράφω ούτε από ματαιοδοξία, ούτε για να ασκήσω άδικη
κριτική, ούτε φυσικά και για να σπείρω κενά δαιμόνια. Κάθε φορά που καταθέτω
μια άποψη, κάθε φορά που ασκώ μια κριτική ή που αναφέρομαι σε σημαντικά
ιστορικά γεγονότα, ξεσκονίζω πρώτα με απίστευτη συνέπεια και λεπτομέρεια όλες
της πηγές μέσα από τις οποίες αντλώ τις πληροφορίες μου. Και ποτέ δεν υιοθετώ θέσεις
και απόψεις αν προηγουμένως δεν τις διασταυρώσω ξανά και ξανά. Ο γραπτός λόγος δεν
ήταν και δεν θα είναι ποτέ για κανένα μια εύκολη υπόθεση. Πρώτον, διότι τα
γραπτά μένουν. Στα λατινικά λέγεται, «Verba volant, scripta manent», όπου στην
ελληνική γλώσσα αποδίδεται ως «τα λόγια πετούν, τα γραπτά μένουν». «ΕΠΕΑ
ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ» κατά τον Όμηρο, που σημαίνει
λόγια που τα παίρνει ο άνεμος. Όπως
ακριβώς και οι συμφωνίες, οι υποσχέσεις, οι παραδοχές κ.λπ. που για να έχουν
δεσμευτική αξία και διαρκή ισχύ πρέπει να διατυπώνονται γραπτώς .... Και
δεύτερον, διότι γίνεσαι πάντα στόχος εκείνων που δεν αρέσουν (κυρίως γιατί έχουν
λερωμένη τη φωλιά του) τα γραφόμενα σου. Πώς να γίνει όμως! Καπνός χωρίς φωτιά
δεν γίνεται …
Έρχομαι τώρα στο τελευταίο
κείμενο για τον Γιώργο Παπανδρέου, που σε κάποιους δεν άρεσε! Και δεν σας κρύβω πως χάρηκα για τη
δυσφορία/ενόχληση που προκάλεσε σε μερικούς το συγκεκριμένο κείμενο. Και τίποτε
δεν παίρνω πίσω! Διότι όσα έγραψα αποτελούν ένα μικρό/ελάχιστο δείγμα των
δεινών που επισωρεύτηκαν στον τόπο μας εξαιτίας των άστοχων/ανεύθυνων (εξαιρετικά
επιεικής ο χαρακτηρισμός) χειρισμών του Γ. Παπανδρέου στα εθνικά μας ζητήματα
(και η οικονομία είναι εθνικό ζήτημα). Ο κ. Παπανδρέου που σε κάθε δημόσια
ομιλία του δεν παραλείπει να αναφέρεται στην παγκόσμια κυβέρνηση (παγκόσμια
μαφία καλύτερα). Χωρίς ποτέ ο Ελληνικός Λαός που τον τίμησε επανειλημμένως με
την ψήφο του, να του έχει εκχωρήσει ένα τέτοιο δικαίωμα!
Ποιοί όμως και γιατί διαμαρτύρονται;
Διαμαρτύρονται εκείνοι οι αργόσχολοι που έχασαν παχουλούς μισθούς. Μαζί τους
και οι πολιτικάντηδες που σφετερίσθηκαν τον πλούτο της χώρας. Αυτοί που ρήμαξαν
τα δημόσια ταμεία. Αυτοί που έγιναν πλούσιοι χωρίς ποτέ να εργαστούν. Αυτοί που
συνέργησαν για να μας φορτώσουν, τότε, υποβρύχια που γέρνουν, ελικόπτερα που
δεν πετούν, ελαττωματικά τεθωρακισμένα, φρεγάτες κ.λπ. Αυτοί διαμαρτύρονται.
Γιατί λοιπόν να κάτσω να σκάσω
για την πικρόχολη κριτική και το ανάθεμα τους! Το να ασκείς κριτική στα κακώς
κείμενα είναι υποχρέωση και καθήκον. Γι’ αυτούς που συνέργησαν να μπούμε στην
ΟΝΕ, χωρίς να υπάρχουν σοβαρές προϋποθέσεις και λόγοι. Γι’ αυτούς που
υιοθέτησαν το Ευρώ χωρίς η Ελλάδα να έχει τις δυνάμεις να το στηρίξει. Χαίρομαι
γιατί, μπορώ να μιλώ, να γράφω και να εκφράζομαι ασκώντας σχολιάζοντας τα κακώς
κείμενα, όχι μόνο στον Γ. Παπανδρέου και
τους κολαούζους του, αλλά και στον Σαμαρά και στον Σημίτη και στους
Μητσοτάκηδες και στους Καραμανλήδες και στους Τζοχατζόπουλους και άλλους πολλούς.
Αυτήν την ελευθερία και αυτό το δικαίωμα, τα κερδίζουν μόνο εκείνοι δεν προσκύνησαν
ποτέ τις κατουρημένες ποδιές των πολιτικάντηδων και που δεν τους ζήτησαν ποτέ
καμιά εκδούλευση … Σε μια Πατρίδα δοκιμαζόμενη που ακόμα και σήμερα το
πελατειακό κράτος ανθεί και βγάζει καρπούς ….
Ερωτώ λοιπόν:
Κάλεσε ή όχι ο Γιώργος Παπανδρέου
ένα ανύπαρκτο ηγέτη, το μίσθαρνο της Άγκυρας, το ενεργούμενο πειθήνιο όργανο
της Τουρκίας στα κατεχόμενα, τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά Ακιντζή να παραστεί
και να μιλήσει στη τελευταία συνεδρίαση της σοσιαλιστικής διεθνούς!
Νομιμοποιώντας ουσιαστικά το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος!
«Παρακάλεσε» ή όχι ο Γιώργος
Παπανδρέου την κυπριακή πλευρά να μην υπογράψει την οριογραμμή έως εκεί που
άρχιζε η ελληνική Α.Ο.Ζ., κατά τις προβλέψεις του Δικαίου της Θάλασσας, αλλά να
μεταφέρει τη γραμμή κατά 8 ν.μ. ανατολικότερα, ήτοι 15 χιλ περίπου, για να μην
δημιουργηθούν επιπλοκές με την Τουρκία; (μαρτυρία πρώην Υπουργού Εξωτερικών της
Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Νίκο Ρολάνδη, πρακτικά συνεδριάσεων στο γραφείο του
Γενικού Εισαγγελέα της Κυπριακής Δημοκρατίας)
Πήρε ή όχι θέση επί του Σχεδίου
Ανάν ζητώντας την υπερψήφιση του, πριν μιλήσει ο Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος;
Δεσμεύθηκε ή όχι ο Γιώργος
Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου το 2009, για ακύρωση της
ενεργειακής συμφωνίας που επιτεύχθηκε μεταξύ Καραμανλή και Πούτιν για τον South
stream (οι κακές γλώσσες λένε για να ικανοποιήσει τους Αμερικανούς), τον αγωγό
που αχρήστευε τον ενεργειακό ρόλο της Τουρκίας;
Είναι ή δεν είναι ο Γιώργος
Παπανδρέου ορκισμένος οπαδός της παγκοσμιοποίησης που καταδυναστεύει του λαούς
και έχει επιφέρει φτωχοποίηση των απλών ανυπεράσπιστων πολιτών ανά το παγκόσμιο;
Προς το παρόν μένουμε έως εδώ. Κι
αν χρειαστεί θα επανέλθουμε ....
Υστερόγραφο: Δέστε δίλλημα
αθλητικογράφου της ΕΡΤ που εκφράστηκε κατά τη διάρκεια ζωντανής αθλητικής
εκπομπής, αμέσως μετά το τέλος του αγώνα Ντόρτμουντ-Αθλητικού Ποδοσφαιρικού
Ομίλου Ελλήνων Λευκωσίας
(Α.Π.Ο.Ε.Λ.): Η καρδιά μας ήταν μοιρασμένη μεταξύ Σωκράτη Παπασταθόπουλου (παίχτης
της γερμανικής ομάδας και Γιώργου Δώνη (προπονητής Α.Π.Ο.Ε.Λ.). Αυτά συμβαίνουν
σε μια χώρα η οποία δεν φρόντισε να μάθει στα παιδιά της ότι στην Κύπρο ζουν
700.000 Έλληνες που κάποιοι πολιτικοί της Αθήνας προτιμούσαν να μην υπάρχουν,
ενίοτε μάλιστα τους ξεπούλησαν! Σε μια κανονική χώρα αυτός ο δημοσιογράφος θα
έπρεπε να πάει επειγόντως σπίτι του. Ότι ο Α.Π.Ο.Ε.Λ. είναι Ελληνική ομάδα
αγνοείται από αυτούς του «κυρίους» που η ασχετοσύνη τους κτυπά κόκκινο!!! Ότι
οι οπαδοί του Α.Π.Ο.Ε.Λ. κρατούν σε κάθε αγώνα της ομάδας τους μόνο ελληνικές
σημαίες δεν λέει τίποτε σ’ αυτούς τους επικίνδυνους τύπους!
Δρ. Αυγουστίνος
(Ντίνος) Αυγουστή
Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
