Ας κάνουμε επιτέλους
την αρχή …
Καθημερινά γινόμαστε δέκτες
μηνυμάτων που μας καλούν να αλλάξουμε πορεία. Η αλλαγή στις μέρες μας έχει
γίνει συνώνυμο της πορείας προς τα εμπρός, στην πράξη όμως αποδεικνύεται ως μια
ακόμη λέξη του συρμού, ως μια ακόμη θλιβερή ψευδαίσθηση. Λέγοντας αλλαγή,
εννοούμε ότι πρέπει να αλλάξουμε τις καθημερινές μας συνήθειες, τον τρόπο ζωής μας
και να βελτιώσουμε τις διαπροσωπικές σχέσεις μας. Να αλλάξουμε δηλαδή κοινωνικά,
πολιτισμικά, οικονομικά, στο σύνολο μας και ο καθένας μας προσωπικά. Με
επιστροφή σε Αξίες που γεμίζουν όμορφα τη ζωή, με την καθημερινότητα μας να
καθορίζεται πάντα από κανόνες ηθικής.
Η εξέλιξη σε όλους τους τομείς
της ζωής μας τρέχει σήμερα με ιλιγγιώδη ταχύτατα. Η ζωή μας αλλάζει με ταχύτητα
κινηματογραφική. Ζούμε στην εποχή που οι αποστάσεις και ο χρόνος έχουν
εκμηδενιστεί. Με την ιδιωτική ζωή και την πνευματική ιδιοκτησία να δέχονται
καίρια πλήγματα. Ζούμε σε μια εικονική πραγματικότητα χωρίς συστηματική
προσπάθεια για την καταγραφή των κοινωνικών επιπτώσεων αυτής της αμφιλεγόμενης
πορείας. Από την μια η κοινωνία της απροσμέτρητης Πληροφορίας και από την άλλη
η κοινωνία της απόλυτης αποξένωσης… η
γνώση που πολλές φορές χάνεται μέσα στο χαοτικό τοπίο του διαδικτύου το οποίο δεν
είναι λίγες οι φορές που από πολύτιμο μέσο πληροφόρησης μετατρέπεται σε θανάσιμο
εχθρό …
Μέσα σε αυτό το ομιχλώδες
περιβάλλον, είναι που επιδιώκεται άμεσα και επιτακτικά η αλλαγή. Σε μια εποχή
που θεωρητικά παρουσιάζεται ως η εποχή της ραγδαίας αλλαγής των πάντων. Αν όμως
συνδέσουμε όλα αυτά που συμβαίνουν καθημερινά γύρω μας, οδηγούμαστε αβίαστα στο
συμπέρασμα ότι αυτή η αλλαγή δεν έχει καμία σχέση με σωστούς κανόνες και κυρίως
έχει πάρει οριστικό διαζύγιο από την αλήθεια και την ηθική. Και φυσικά, η
επίκληση της αλλαγής, δεν έχει καμία απολύτως σχέση και εξάρτηση με την
κοινωνία της υπερκατανάλωσης, τις τράπεζες και το πλαστικό χρήμα, το φορητό
τηλέφωνο και την οθόνη ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Το ζητούμενο λοιπόν είναι να
οριοθετήσουμε τους στόχους μας, να επαναπροσδιορίσουμε την πορεία μας, να
ξαναγνωρίσουμε ξεχασμένες Αξίες, να νοιώσουμε την ελευθερία που πηγάζει από το
δικαίωμα των δικών μας αποφάσεων, να ζητήσουμε βοήθεια από τους δικούς μας
ανθρώπους, να πάρουμε δύναμη από ό,τι μας γεμίζει πραγματικά. Να κάνουμε φίλους
αληθινούς, παρέες όμορφες και να ενισχύσουμε τον εθελοντισμό. Να κουβεντιάσουμε
μεταξύ μας και όχι μόνο με τον εαυτό μας και με μια οθόνη που βρίσκεται μονίμως
συνδεδεμένη με τον εγκέφαλο μας και τα δάκτυλα των δύο μας χεριών σε μια σχέση
απόλυτης εξάρτησης…
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως
στην εποχή μας οι άνθρωποι έχουν άμεση πρόσβαση σε γνώσεις που θα ήταν δύσκολο
ή αδύνατο να βρεθούν στο παρελθόν. Ταυτοχρόνως όμως βρέθηκαν σε ένα περιβάλλον
που όλο και περισσότερο οδηγεί στον κόσμο και στην κοινωνία της αποξένωσης. Από
την μια λοιπόν είναι η κοινωνία της πληροφορίας και από την άλλη η κοινωνία της
αποξένωσης… Σε μια συνθήκη αναπάντεχη, πρωτόγνωρη και ανάμεσα σε μια ισχυρή διαδικτυακή
καταιγίδα που έχει έρθει να ταράξει τη ζωή μας. Στο κέντρο αυτής της διαπάλης όλοι
εμείς… που νομοτελειακά καλούμαστε να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις αν είναι
δυνατόν χθες…
Και τα ερωτήματα που προκύπτουν
είναι πολλά και αμείλικτα: Συμμετέχουμε ή όχι σε αυτόν το ξέφρενο ρυθμό;
Οδηγούμαστε ή όχι στο περιθώριο της εξέλιξης; Όποια και αν είναι η απάντηση
σίγουρο είναι πως κάτι πρέπει να κάνουμε. Αν φυσικά μας ενδιαφέρει να μη χαθεί
για πάντα ο προσανατολισμός….
Αυτή η αλλαγή ας ξεκινήσει
δειλά-δειλά την πορεία της από αυτά τα Χριστούγεννα. Τα Χριστούγεννα και όλες
οι εορτές του Δωδεκαημέρου που σίγουρα δεν είναι μόνο στολισμένες βιτρίνες,
πολύχρωμα λαμπιόνια, δώρα, δέντρα, όλων των ειδών τα καταναλωτικά αγαθά και
πλούσια ρεβεγιόν…. Ας ψάξουμε λοιπόν το βαθύτερο νόημα αυτών των χριστιανικών
εορτών. Ο Χριστός ήρθε στη γη απλά και ταπεινά. Γεννήθηκε σε μια μικρή στάνη
που ζέσταιναν τα χνώτα των ζώων. Έφερε την ειρήνη, δίδαξε την αγάπη και την
ισότητα και μας έμαθε να μην φερόμαστε ποτέ αλαζονικά. Το μήνυμα της γέννησης
ας γίνει το μεγάλο φωτεινό άστρο όπως εκείνο της Βηθλεέμ. Αγάπη και καλοσύνη να
δίνουμε σε δικούς μας και «ξένους», κάτι που αναπόδραστα παραπέμπει στην
πραγματική αγάπη στον ίδιο τον Θεό.
Η εποχή μας δημιούργησε έναν
άνθρωπο με ευδαιμονία δίχως ευτυχία, με χαρές δίχως νόημα, με ανάγκες δίχως
ουσία, με καρδιά χωρίς αγάπης παλμούς, με σώμα δίχως ψυχή….Απέναντι στις
φοβερές θύελλες των καιρών μας που προκαλούν ο παραλογισμός της κοσμικότητας
και της αχαλίνωτης κατανάλωσης, ας αντιτάξουμε την προσδοκία και τη χαρά της
αιωνίας λυτρώσεως….
Υ.Γ.: Ας κάνουμε την αρχή με μια
επίσκεψη σε ένα κέντρο αιμοδοσίας. Δέκα μόνο λεπτά από τον χρόνο μας, που
σώζουν ανθρώπινες ζωές … Στα Τμήματα Αιμοδοσίας των Νοσοκομείων θα συναντήσουμε ανθρώπους καλόψυχους, πρόσχαρους και ευγενικούς….
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
