Ο χρόνος που έφυγε, ο
χρόνος που ήρθε …
Η απόλυτα ρευστή
κατάσταση στην περιοχή μας που κανείς δεν γνωρίζει που μπορεί να οδηγήσει
Ο Ταγίπ Ερντογάν
παίζει με τη φωτιά και όποιος παίζει με τη φωτιά στο τέλος καίγεται ο ίδιος
Η χρονιά που πέρασε ξεκίνησε με
τον πιο κρύο χειμώνα των τελευταίων 50 χρόνων, που δημιούργησε τεράστια
προβλήματα στην απρόσκοπτη ζωή των πολιτών. Ακολούθησε η μεγάλη κατολίσθηση στο
Αμύνταιο Κοζάνης και δυο φονικοί σεισμοί σε Λέσβο και Κω. Όπως κάθε χρόνο είχαμε
τις «καθιερωμένες» πλέον δασικές πυρκαγιές του θέρους. Και στα μέσα Νοεμβρίου
τις δολοφονικές πλημμύρες στην περιοχή της Μάνδρας Αττικής που εκτός των
ανυπολόγιστων υλικών καταστροφών, στοίχισαν τη ζωή σε 23 συνανθρώπους μας.
Σίγουρα ευχή μας είναι να υποδεχθούμε
το 2018 με αισιοδοξία και με πίστη και την υπόσχεση ότι θα εργαστούμε όλοι με
στόχο «τη μείωση των δυσμενών επιπτώσεων» από τέτοια ακραία φαινόμενα. Για να
το πετύχουμε όμως πρέπει να σταματήσουμε να ρυπαίνουμε και να επεμβαίνουμε στο
περιβάλλον γιατί έτσι μας βολεύει… Να βάλουμε στο καθημερινό μας λεξιλόγιο τις
λέξεις «Νομιμότητα», «Σχεδιασμός» και «Σχέδιο». Και να κατανοήσουμε όλοι τη
μεγάλη σημασία της έννοιας «Ασφάλεια».
Να πάψουμε να είμαστε υποψήφιοι δολοφόνοι στους ελληνικούς δρόμους σεβόμενοι
απόλυτα τους Κανόνες Οδικής Κυκλοφορίας. Κάθε χρόνο στην Ελλάδα και στην Κύπρο
ο «Μολώχ της ασφάλτου», αφανίζει εκατοντάδες ανθρώπινες ζωές.
Στο τομέα της οικονομίας, συνεχίστηκε
η ίδια ληστρική πολιτική της υπερφορολόγησης των οικονομικά πιο αδύναμων, κατά
το πλείστον, πολιτών. Στους δε τομείς της Υγείας και Παιδείας, κινούμαστε
όπισθεν ολοταχώς. Η τρόικα λέει ο Αλέξης Τσίπρας θα φύγει το 2018, ακόμη όμως
και να λέει αλήθεια, οι περικοπές μισθών και συντάξεων που ψήφισε η κυβέρνηση
του θα ισχύουν τουλάχιστον μέχρι το 2023,24,25 ….
Σε ό,τι αφορά τη Διεθνή
κατάσταση, σίγουρα το 2017 έφυγε αφήνοντας πίσω του πολλούς ανοικτούς
λογαριασμούς που επηρεάστηκαν κατά πολύ από την ανάληψη καθηκόντων από τον
Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος με την συμπεριφορά του έχει αναδιατάξει/καταστρέψει όλη
τη διεθνή διπλωματία και διεθνή στρατηγική, με αποτέλεσμα να έχουν δημιουργηθεί
πολλές δυσμενείς επιπτώσεις σε διεθνή ζητήματα (Συριακό, Μεσανατολικό, ΙΡΑΚ,
ΙΡΑΝ). Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν άφησε τίποτε όρθιο ούτε στο εσωτερικό ούτε στο
εξωτερικό. Στην Γαλλία είχαμε την πολυσυζητημένη εκλογή του Εμμανουήλ Μακρόν,
η θητεία του οποίου προς το παρόν δεν έχει να παρουσιάσει καμιά ουσιαστική
αλλαγή/επίδραση στα γεγονότα.
Η περιοχή μας είναι αυτή που
συγκεντρώνει όλα τα φώτα της δημοσιότητας μετά την αναζωπύρωση της βίας στη
Μέση Ανατολή, χωρίς να είναι δυνατόν να γνωρίζουμε πως θα διαμορφωθεί η
κατάσταση στον επόμενο χρόνο. Οι σχέσεις Ισραήλ - Παλαιστινίων μετά την απόφαση
Ντόναλντ Τραμπ για τα Ιεροσόλυμα, κινούνται κυριολεκτικά πάνω σε τεντωμένο
σχοινί. Η απόφαση αυτή του Αμερικανού προέδρου σίγουρα δημιουργεί νέα δεδομένα,
με τους Αμερικανούς να απειλούν τα Ηνωμένα Έθνη (Η.Ε.) και διάφορες χώρες, ενώ,
έχουν προχωρήσει ήδη σε λήψη μέτρων και σε κυρώσεις, αποκόπτοντας τον
προϋπολογισμό των Η.Ε. με αποτέλεσμα να επηρεάζονται ακόμη και οι ειρηνευτικές
αποστολές.
Το θέμα των Ιεροσολύμων είναι ένα
πολυσύνθετο και πολύπλοκο ζήτημα που αφορά όλη την περιοχή, αφού εκτός των
άλλων, δημιουργεί τεράστιο θέμα/χάσμα μεταξύ Μουσουλμάνων, Εβραίων και
Χριστιανών. Πρόκειται για μια εξέλιξη που κατά τη διάρκεια του 2018 ίσως
δημιουργήσει πολύ δυσάρεστα γεγονότα. Αν η κατάσταση μείνει ως έχει, οι σχέσεις
Ισραηλινών και Παλαιστινίων, με δεδομένο ότι είναι τελματωμένο το Μεσανατολικό,
θα οδηγήσουν σε νέο κύκλο βίας ο οποίος ξεκίνησε από τις αρχές του Δεκεμβρίου
και θα προχωρήσει μέσα στον επόμενο χρόνο. Το ερώτημα που τίθεται είναι αν η
Διεθνής Κοινότητα μπορεί να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Η απάντηση φυσικά
δεν είναι καθόλου απλή, ωστόσο, μάλλον είναι αρνητική.
Όλα τα παραπάνω έδωσαν την
ευκαιρία στην κατοχική με συμπεριφορά πειρατή Τουρκία να αυτοπροβάλλεται ως η
ηγέτιδα χώρα της περιοχής με τον Ταγίπ Ερντογάν να παρουσιάζεται ως περιφερειάρχης
ηγέτης του μουσουλμανικού κόσμου (κάτι που φανέρωσε και στην τελευταία ισλαμική
διάσκεψη) προχωρώντας σε ανάλογες συμμαχίες, ερχόμενος σε κατά μέτωπο σύγκρουση με τις χώρες που δεν ευνοούν την
δική του πολιτική (π.χ. Σαουδική Αραβία, Κατάρ).
Στην Συρία είμαστε στη φάση
κατακερματισμού, διχοτόμησης, τριχοτόμησης και πάει λέγοντας. Η Ρωσία έφυγε από
την Συρία άλλα διατηρεί μια σταθερή παρουσία με ναυτικές και αεροπορικές
βάσεις. Παραδίπλα, στο ΙΡΑΚ, βρισκόμαστε στο χρονικό «στάδιο», διαμερισμού εξουσιών με
όλες τις δομές τις χώρας να είναι κυριολεκτικά διαλυμένες. Η ανοικοδόμηση στο
ΙΡΑΚ θα στοιχίσει πάνω από 800 δις ευρώ και ήδη έχει αρχίσει, αλλά σίγουρα θα
ολοκληρωθεί μετά από πολλές δεκαετίες!
Η άρση του εμπάργκο στο ΙΡΑΝ
«ξαναμοιράζει την τράπουλα». Η επανεμφάνιση του ΙΡΑΝ στο παγκόσμιο
στερέωμα είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα αφήσει το στίγμα της αρχικά στις
χώρες του κόλπου, όπως τη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, και
κατά δεύτερον στο παγκόσμιο οικονομικό οικοδόμημα. Κάτι που ήδη προκάλεσε την
αντίδραση της Σαουδικής Αραβίας, που την έφερε στα πρόθυρα σύγκρουσης με το
Λίβανο (εξαιτίας όπως υποστήριξε της επιθετικότητας της Χεζμπολάχ), η οποία
αποφεύχθηκε στο παρά πέντε, με την επιστροφή του πρωθυπουργού Σαάντ Χαρίρι.
Για να επανέλθουμε στα της
Ευρώπης και τα δικά μας φυσικά, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι όλα τα παραπάνω
αποτελούν τις κύριες γενεσιουργές αιτίες δημιουργίας της προσφυγικής κρίσης που
δεν έχει επιλυθεί ούτε στο ελάχιστο. Τους τελευταίους μάλιστα μήνες υπάρχει και
πάλιν μια έξαρση σε ό,τι αφορά τις ροές προσφύγων και καμία ευρωπαϊκή η άλλη
χώρα δεν βοηθά, ούτε και είναι διατιθέμενη να κάνει οποιεσδήποτε
«παραχωρήσεις», πλην της Ελλάδας και της Ιταλίας, που κυριολεκτικά κρατούν όλο
το βάρος, με απούσα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στις Βρυξέλλες προς το παρόν
ασχολούνται μόνο με το «BREXIT».
Και κατά τα φαινόμενα το 2018 θα υπάρξει οριστικό διαζύγιο (αυτό δηλώνουν οι
Βρυξέλες) μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Λονδίνου (ο Ντόναλντ Τουσκ, δήλωσε «thank and good buy»). Με την Ελλάδα και
κυρίως την Κύπρο να ενδιαφέρονται να διασφαλίσουν τους υπηκόους τους που ζουν
στη Μ. Βρετανία (φοιτητές και εργαζόμενους) και τις εμπορικές σχέσεις τους και
μετά την «BREXIT»
εποχή.
Μεγάλο ανοικτό μέτωπο στην Ευρώπη
είναι φυσικά και η Καταλονία όπου είχαμε κλιμάκωση των αποσχιστικών τάσεων από
τον περασμένο Οκτώβριο, κάτι που προβλέπεται να συνεχιστεί και μέσα στον
επόμενο χρόνο μετά και το αποτέλεσμα των τελευταίων εκλογών που ευνοούν τις
δυνάμεις που υποστηρίζουν την απόσχιση.
Κατά τα άλλα, οι σχέσεις Τουρκίας
και Ρωσίας μετά την απόλυτη βαρυχειμωνιά εξαιτίας της κατάρριψης του ρωσικού
μαχητικού αεροσκάφους επανήλθαν στο μήνα του Μέλητος (η πρώτη Τουρκο-ρωσική
συμμαχία, ευκαιριακή ή όχι, διαχώρισε Μεσανατολικό και Συριακό), ενώ υπέγραψαν
ήδη συμφωνίες για αγορά τεσσάρων συστοιχιών πυραύλων S-400 (με 55% ρωσικό
δάνειο μάλιστα!) και για την κατασκευή του πυρηνικού σταθμού στο Άκιγιου
(βρίσκεται απέναντι από τις ακτές της κατεχόμενης Κερύνειας), παρά το γεγονός
ότι έχει καταγγελθεί διεθνώς.
Από την άλλη οι σχέσεις
Η.Π.Α.-Τουρκίας, Ισραήλ-Τουρκίας και τα ευρωτουρκικά βρίσκονται στο ναδίρ ..
Μέσα σε όλο αυτό το μωσαϊκό των
δυσάρεστων κατά το πλείστον εξελίξεων
και ο βορειοκορεάτης πρόεδρος, που παίζει καθημερινά με τους πυραύλους …
και σίγουρα αυτό το επικίνδυνο «παιχνίδι», σε συνδυασμό με τις τρομοκρατικές
επιθέσεις (όσο και κάποιοι κάνουν λόγο για ήττα του ISIS) δημιουργούν ένα κλίμα απόλυτης
ανασφάλειας για όλους τους κατοίκους του πλανήτη γη…
Σε ό,τι μας αφορά (ελληνοτουρκικά
και Κυπριακό) είναι σίγουρο ότι ο Τούρκος πρόεδρος όχι μόνο δεν πρόκειται να
αλλάξει στάση και τακτική, αλλά θα καταστεί ακόμη πιο κυνικός και πιο θρασύς.
Ήδη με τις στρατιωτικές ενέργειες τους οι Τούρκοι αμφισβητούν την κυριαρχία
ελληνικών νησιών και την ελληνική και Κυπριακή Α.Ο.Ζ. και θέτουν ζήτημα
υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, γι’ αυτό άλλωστε και καθημερινά μας προκαλούν. Με
αυτά τα δεδομένα επείγουσα προβάλλει η ανάγκη για άμεση και αποτελεσματική
δράση της Ελληνική Εξωτερικής Πολιτικής.
Καλή Χρονιά να έχουμε αδέλφια! Αν
και αντί να κάνουμε δεήσεις και ευχολόγια, προτιμότερο είναι να δουλέψουμε ως
απλοί πολίτες και ως συντεταγμένο κράτος, για να γίνουμε πραγματικά καλύτεροι.
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
