Φωτοπλημμύρες: του Κώστα Μπιλίρη
Μας ήρθανε τα φώτα κι ο φωτισμός, γι αυτό και
θα μιλήσουμε περί φωτός.
Για τα φώτα λοιπόν η κουβέντα. Κατά συνέπεια
«φως, περισσότερο φως». Κι ας μην ξεχάσουμε να πούμε κατ΄αρχάς, πως είναι το
μόνο στοιχείο που δεν μπορούμε να μολύνουμε.
Το φως διαχέεται και στη ζωή μας , αφήνοντας
και στη γλώσσα μας πολλές και δυνατές φωτοσκιάσεις. Θ΄αραδιάσουμε μερικές, ν΄αξιοποιήσουμε το θέμα.
Πώς χαρακτηρίζεται κάτι ολοφάνερο; - Φως φανάρι.
Πώς ειρωνευόμαστε κάποιον που λέει ασχετοσύνες;
Μας φώτισες.
Τι πάθαμε από κάποιον που μας ταλαιπώρησε; -Μας
άλλαξε τα φώτα.
Τι σου λέει όποιος σε αμφισβητεί;- Φέξε μου και
γλίστρησα.
Πως χαρακτηρίζουμε την ελπίδα; - Αχτίδα φωτός.
Πώς ονομάζεται μια στιγμιαία βελτίωση
οποιασδήποτε δυσάρεστης κατάστασης; - Αναλαμπή, ή φωτοβολίδα.
Πώς χαρακτηρίζονται οι φυσιολογικές στιγμές
ενός τρελού;. –Φωτεινά διαλείμματα.
Τι παίρνει όποιος κάνει κάτι σημαντικό; - Το
φωτοστέφανο.
Σημαντική θεωρείται και η άνωθεν καθοδήγηση.
Πώς συμβουλεύουμε όποιον αντιμετωπίζει δυσκολίες; - Κάμε ό,τι σε φωτίσει ο
Θεός.
Πώς αποκαλείς το έτερον ήμισυ, εφόσον τα
αισθήματά σου είναι ευγενικά; -Φως μου. (Γνωστές και πολλές οι τραγουδιστικές
επικλήσεις, όπως: Λατρεία μου και φως μου δύο φιλάκια δόσμου).
Τι παθαίνεις από έναν κατεργάρη;- Σου πουλάει
κολοφωτιές για φανάρια.
Τι κάνει το κορόιδο, ή ο ηδονοβλεψίας, κοινώς μπανιστηρτζής; -
Κρατάει φανάρι.
Τι συνέβη στη ζωή σου όταν ήρθε κάτι καλό; -
Σου έφεξε. (Άντε ρε τυχερέ, σου έφεξε, μάθαμε να λέμε).
Πώς συμπεριφέρεται όποιος σε συμβουλεύει;- Σου
δίνει τα φώτα του.
Και συ τα παίρνεις; Ποιος στραβός δεν θέλει το
φως του;
Τι παθαίνει ο ευερέθιστος; - Του ανάβουν τα
λαμπάκια.
Τι λέμε για να υποτιμήσουμε κάτι; - Σιγά τον
πολυέλαιο.
Το φως συμβολίζει τη γνώση και την αλήθεια. Ένα
φως που παράγεται να εξυπηρετήσει τις κοινωνικές μας ανάγκες και τις ανθρώπινες
σχέσεις. Γι αυτό ο ερευνητής και ο
δημοσιογράφος πρέπει να ρίχνουν άπλετο φως.
Φωτολουσμένη και η γλώσσα της Εκκλησίας μας.
Δεύτε λάβετε φως και θυμηθείτε.
Ο Θεός είναι ο μέγας φωτοδότης, καθόσον το
χριστιανικό φως «φαίνει πάσι».
Ο Χριστός χαρακτηρίζεται «φως εκ φωτός» και
κάπου αλλού «ήλιος της δικαιοσύνης».
Η Παναγία αποκαλείται «λάμψις άδυτος και φωτός καταύγασμα».
Η χριστιανική διδασκαλία θεωρείται «φως ιλαρόν,
αγίας δόξης». Ενώ οι Τρεις Ιεράρχες
είναι «φωστήρες της Τρισηλίου Θεότητος».
Με την ευκαιρία, να υπενθυμίσω πως από το
«φως ιλαρόν» προέρχεται ένα πολύ γνωστό
μας ρήμα. «Γλαρώνω».
Τι παθαίνει κανείς κοιτάζοντας ένα φως ιλαρόν;
Ιλαρώνει. Ήτοι γλαρώνει.
Αν διατρέξουμε και τη λογοτεχνία μας, θα
δεχθούμε πλημμυρίδα φωτομετρικών μονάδων.
Θα συναντήσουμε φωτεινά πρόσωπα, φωτεινά
χαμόγελα. μάτια λαμπερά, βλέμματα φωτόλουστα που μοιάζουν με φωτεινές
περισπωμένες.
Τα έχω διαβάσει όλα αυτά και εκατοντάδες
παρόμοια. Εκατοντάδες και τα φωτολουσμένα τραγούδια μας. Φωτολουσμένα και
φωτοκατακλυσμένα.
Μια Ελλάδα φως- Φέξε μου φεγγαράκι μου. –Σβήσε
το φως να κοιμηθούμε- Φεγγάρι γιατί χάθηκες- Ο ήλιος μες στα σύννεφα.- Ήλιε γιατί
δεν φώτισες ξανά στη γειτονιά μου- Ο ήλιος βγαίνει μες στα μάτια σου- Σβήσαν
της αγάπης μας τ΄αστέρια - Φως, περισσότερο φως- Μας κόψαν απόψε το φως….μόνο;
Βρε όλα θα μας τα κόψουν.
Και θα με ρωτήσει κάποιος. –Τι κάνουμε όταν
σβήνουν τ΄αστέρια και χάνεται ο ήλιος; Διεκδικούμε υπενθυμίζοντας την παροιμία
«Δεν φώτισε ο Θεός για λίγους. Είμαστε κι άλλοι εδώ».
Υλοποιούμε και τη γνωστή προτροπή. «Αντι να
καταριέσαι το σκοτάδι, άναψε ένα κερί».
Τα φώτα είναι και στοιχείο της εθνικής μας
ιστορίας. Τι καταφέραμε εμείς οι Έλληνες; Να δώσουμε τα φώτα του πολιτισμού
στον υπόλοιπο κόσμο. Έστω κι αν δεν κρατήσαμε ένα δαδί αναμμένο για μας.
Δηλαδή αυτό το τελευταίο είναι σίγουρο; Είναι
ηλίου φαεινότερο.
Γειά σας. Καλή φώτιση νάχουμε όλοι.
