Σήμερα εορτή των ερωτευμένων τα "αφιερώματα" επιλέγουν από το "δικό τους" αρχείο αποσπάσματα από γράμματα που διακρίνονται κατά τη γνώμη μας για την αξεπέραστη φιλολογική τους αρτιότητα και συγχρόνως για τον απαράμιλλο τρόπο έκφρασης των ερωτικών συναισθημάτων και μπορεί να αποτελέσουν πρότυπα για τους ερωτευμένους που που έχουν σταματήσει να εκφράζουν με τρόπο άρτιο και λογοτεχνικό τα συναισθήματά τους
Έλεγα να σου
στείλω ένα γράμμα…
(Πριν πολλά χρόνια)
"Ο πόθος μου
είναι να γράψω και να ζήσω κάτι απ’ αυτά που βρίσκονται μέσα μου, μήπως μπορέσω
και σώσω την ψυχή μου. Αυτό θα προσπαθούσα να κάνω αν ζούσα ανάμεσα σε άγρια
θηρία .
Μπορώ όμως να το κάνω ακόμα κι αν ζήσω ήσυχα με τον εαυτό μου και με
Σένα. Και εκτός από την ατέλειωτη παρηγοριά, δύναμη και έμπνευση που είσαι
γλυκιά μου για μένα θα έχω ακόμα και μια ξεχωριστή κι αναπάντεχη ευτυχία να
μπορώ να μεταχειρίζομαι τον καιρό που δεν θα δουλεύω για να σε περιποιούμαι.
Τώρα που ονειρεύομαι άφησέ με να εξακολουθήσω για μια φορά μονάχα! Ήθελα
να παντρευόμαστε από τώρα κι έτσι να μπορούσα να ερχόμουνα όποτε μου δίνεται
την άδεια και να φεύγω όποτε θέλετε. Όταν όμως θα σας πονούσε το κεφάλι, θα
μπορούσα να κάθομαι δίπλα σου . Δεν είναι έτσι? Από ότι χαρίζει η ζωή διαλέγω
εντελώς ενσυνείδητα την πραγματοποίηση αυτού του ονείρου -να μπορώ να μένω μια
ώρα την ημέρα μαζί σου – από κάθε άλλη ευτυχία που θα μπορούσα να βρω σ’ αυτόν
εδώ ή σε κανέναν άλλο κόσμο. Κι εν τούτοις κι αυτό μπορεί να μείνει μονάχα
όνειρο…" Δημήτρης
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
«Δική μου
επιτέλους!!!
Μη
φοβηθείς ότι θα αισθανθώ τον εαυτό μου δεμένο! Ξέρω ότι το στέμμα της ζωής μου στέκεται άδετο στο κεφάλι μου – δεν είναι
καρφωμένο επάνω του. Το μαργαριτάρι μου είναι μέσα στη χούφτα μου – και μπορώ
να το ξαναδώσω στη θάλασσα αν θελήσω! Νιώσε λοιπόν ότι η ζωή μου είναι δεμένη
μαζί σου ώ ΕΣΥ τελευταία μου αγάπη…Θαυμάζω το αξιοθαύμαστο, αγαπώ το αξιαγάπητο
και θέλω από ΣΕΝΑ να μάθω εκείνο, που μονάχα εσύ μπορείς να με διδάξεις, είμαι
υπερήφανος κι ευτυχισμένος για τόσες πολλές χάρες δικές σου – αλλά δεν έρχομαι
σε σένα ούτε για να θαυμάσω ούτε για να αισθανθώ υπερηφάνεια ή να πάρω
διδάγματα. Έρχομαι μονάχα για να ζήσω μαζί με σένα, να είμαι μαζί σου – κι αυτό
είναι η αγάπη! Τα άλλα τα ξέρω εγώ. Ξέρω όλο το θησαυρό των χαρισμάτων σου,αλλά
αυτόν μπορώ να να τον αποκτήσω με χίλιους άλλους τρόπους.
Έ λοιπόν όλα
αυτά δεν θα ήταν τίποτα για μένα αν δεν μπορούσα να κάθομαι κοντά σου και να σε
βλέπω…μπορώ να κάθομαι ώρες πολλές και να σε κοιτάζω! Για το πραγματικό μου
αίσθημα σου έχω πει λιγότερα απ’ το τίποτα. Αλήθεια, αν ήθελα να κρατήσω τον εαυτό μου αδέσμευτο και να μην τον ξεγυμνώσω με λόγια που αργότερα
δεν θα μπορούσα να τα κρατήσω, δεν θα είχα φερθεί και πολύ αλλιώτικα απ΄ότι
φέρθηκα τώρα… Είναι αλήθεια ότι μια λέξη τα λέει όλα… αλλά δεν θέλω ούτε τώρα
να πω εκείνο που μια φορά θα το μάθεις…»
Δημήτρης
