Αθλητισμός
– Γκαγκστερισμός 0-20
του Κώστα Μπιλίρη
Σφυρίχτρες φάλτσες και κλαταρισμένες! Άλλοτε
κατευθυνόμενες κι άλλοτε μπουκωμένες!
Γνώμες διχασμένες και διχογνωμίες ντοπαρισμένες!
Διαιτητές θολωμένοι και κατατρομαγμένοι.
Επόπτες μπερδεμένοι, χαζοσφυριχτάκηδες,
σφυριγμένοι και γιουχαϊσμένοι!
Οπαδοί καταπικραμένοι, φίλαθλοι εξαθλιωμένοι!
Ήταν, ή δεν ήταν; Κι αν δεν ήταν γκολ, τι ήταν;
Μέτρησε, ή δεν μέτρησε; Κατακυρώθηκε, ή όχι;
Ποιό είναι τελικά το αποτέλεσμα και σε ποιες
κατσαρόλες μαγειρεύτηκε;
Μπήκε, ή δεν μπήκε αυτό το γκολ;
Αυτός πάντως μπήκε. Εισήλθε εκδικητής μετά της
κουστωδίας. Αυτός παιδί μου. Ο Πρόεδρος. Ο ιδιοκτήτης της ασπρόμαυρης ομάδας. Ο
Ιβάν Νταϊδης, ή Περιστροφιάδης, μπήκε στον αγωνιστικό χώρο. Συνοδευόμενος
μάλιστα από τέσσερες μαντραχαλάδες. Κάτι μεταξύ μπάντμαν και νεκροθαφτών σε
μεγέθυνση.
Ένας μάλιστα απ’ αυτούς μια μέρα είχε πει. «Αν φας από μένα σουτ θα ψάχνεις να βρεις τα δόντια σου».
Εννοούσε σουτ χειροποίητο, κοινώς γροθιά.
Και να λοιπόν! Ο Ιβάν Νταϊδης ως άλλος
σουλτάνος πορθητής, εισέρχεται κατακτώντας το τεραίν. Ως ταύρος μαινόμενος και
λέων φυσομανόμενος χύθηκε στην αρένα. Μπαρδόν, στο γήπεδο. Αμέσως βγάζει και
πετάει κάτω το χιτώνιό του.
- Τι σημαίνει αυτό, τον
ρώτησε κάποιος.
- Δεν βλέπεις; Μ΄έβγαλαν
απ’ τα ρούχα μου.
- Και γω νόμισα πως σ’
έπιασαν κάψες.
- Αυτόν πρέπει να βγάλουν
και μάλιστα σηκωτό, συμπλήρωσε κάποιος εκεί δίπλα.
Ο Νταϊδης χάιδεψε το πιστόλι που κρέμονταν ολοφάνερο στη
ζώνη του. Η εικόνα κυκλοφόρησε γρήγορα σε Δύση και Ανατολή. Μια ξένη εφημερίδα
έγραψε. «Έτσι παίζεται το σύγχρονο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Με το πιστόλι στη
ζώνη».
Μόνο η Ένωση Κεντρώων δεν το είδε. Κάποιος να τους μοιράσει
γυαλιά στραβομάρας. Παραέχουν την τύφλα τους.
Στη θέα του πιστολιού μια απορία ζωγραφίστηκε στα πρόσωπα
όλων. Κάποιος τρομοκρατημένος φωνάζει.
- Τραβάει πιστόλι,
τραβάει πιστόλι.
Ένας άλλος τον καθησυχάζει.
- Να το βάλει εκεί που
ξέρει.
Ένας από την κουστωδία, προσπαθεί να τα μπαλώσει.
- Λάθος καταλάβατε. Τον
τρώει ο ποπός του. Ψάχνει να βρει και να ξύσει τις αιμορροϊδες του. Απλώς το
χέρι του σκόνταψε στο σιδερικό.
- Και το χιτώνιο γιατί το
έβγαλε;
- Για να υπηρετήσει την
εντολή του Χριστού. Ξεχνάτε τι είπε ο Κύριος ημών; Όποιος έχει δυο χιτώνες, να
δώσει τον ένα σε κείνον που δεν έχει κανένα.
Τα γεγονότα όπως είπαμε έγιναν γνωστά μέσω της
τηλεόρασης σ’ όλο τον κόσμο. Τα είδαν και οι Αμερικανοί παραγωγοί ταινιών. Όπου
νάναι θα τον καλέσουν να πρωταγωνιστήσει σε έργα γουέστερν, τα λεγόμενα και
καουμπόικα. Θα του προτείνουν ρόλους δυναμικούς από τη ζωή των ερυθρόδερμων.
«Το
πρησμένο ποντίκι – Το χοντρό σαλιγγάρι – Το χαμένο ποτάμι – Το μεγάλο βουβάλι –
Ο κρυμμένος λαγός».
Συμπέρασμα. Αυτή τη φορά έδειξε το πως
απειλούν. Ίσως στο μέλλον να μας διδάξει και πως χρησιμοποιούν το πιστόλι. Όμως
με την άδεια οπλοφορίας του τι έγινε; Την έχει ακόμη, ή του την αφαίρεσαν; Κι
ένα πρόσθετο. Μέχρι τώρα πολλοί έχουν πάρει στο λαιμό τους τον ΠΑΟΚ. Υπήρχε
λόγος να προστεθεί ένας ακόμη;
Σαν κατακλείδα αυτού του χρονογραφήματος, θα
πρέπει να επισημάνουμε και να ομολογήσουμε μια θλιβερή πραγματικότητα. Από κανένα
άλλο άθλημα δεν προέκυψε εχθρότητα μεταξύ των ανθρώπων. Σε κανένα άλλο άθλημα
δεν καλλιεργήθηκε τόση αντιπαλότητα. Από καμιά άμιλλα δεν ξεχύθηκε τόσο μίσος
και τόσος φανατισμός. Σε καμια άλλη αναμέτρηση δεν μετατράπηκε ο αγωνιστικός
χώρος σε πεδίο μάχης.
Άσε και το άλλο! Οι ποδοσφαιρικές συναντήσεις,
είναι ο μόνος ανταγωνισμός, που δεν θα παραδεχτεί ο οπαδός την ήττα της ομάδας
του. Για τους ηττημένους φταίει πάντα κάτι άλλο, εκτός από την ανωτερότητα των
αντιπάλων.
Φταίει ασφαλώς και ο διαιτητής που αρκετές
φορές σου δίνει την εντύπωση πως είναι εξαγορασμένος. Όμως αλλού βρίσκεται η
κακοδαιμονία του ποδοσφαίρου. Ποιος είπε πως οι επιτυχημένοι και οικονομημένοι
επιχειρηματίες είναι πάντα σοβαροί Πρόεδροι;
