Τα πάντα είναι θέμα
Παιδείας
Το ποδόσφαιρο που δεν
παίζεται στο γήπεδο
Ο αθλητισμός σε όλες τις
εκφάνσεις του αποτελεί μια σπουδαία δραστηριότητα και μια σημαντική προστιθέμενη
αξία που αθροιζόμενη μαζί με όλες τις υπόλοιπες αξίες δημιουργεί ένα υπέροχο συναίσθημα
που ενισχύει τα μέγιστα τη σωματική και ψυχική υγεία των ανθρώπων. Όχι μόνο
όταν ασχολούνται οι ίδιοι με τις κάθε είδους αθλητικές δραστηριότητες, αλλά και
όταν παρακολουθούν τα αθλητικά δρώμενα που διεξάγονται πάντα στο πνεύμα του «ευ
αγωνίζεστε». Και οι δύο αυτές δραστηριότητες έχουν σημαντική συνεισφορά στην
κοινωνική, σωματική και ψυχική υγεία κάθε ανθρώπου, αφού η μια του προσφέρει
ευχάριστες στιγμές και η άλλη τον δυναμώνει σωματικά και ψυχικά εις τρόπον ώστε
να αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τους κάθε λογής απρόσκλητους και επικίνδυνους εισβολείς
που απειλούν την υγεία τους σώματος και της ψυχής του.
Ο αθλητισμός είναι πολιτισμός και
πρέπει να εκπέμπει μόνο φως και ελπίδα… Τι συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα
σήμερα στα γήπεδα διεξαγωγής κυρίως των ποδοσφαιρών αγώνων αλλά και άλλων
ομαδικών αθλημάτων; Αποτελεί κοινό μυστικό ότι οι πλείστες ομάδες ποδηγετούνται
από άσχετους ανθρώπους που δεν αγαπούν τον αθλητισμό και στερούνται κάθε αθλητικής
παιδείας. Ο αθλητισμός γενικότερα βρίσκεται στα χέρια αδίστακτων επιχειρηματιών
(εκτός μερικών λαμπρών εξαιρέσεων) που το τελευταίο πράγμα που τους ενδιαφέρει
είναι τα ίδια τα αθλήματα και το «ευ αγωνίζεστε». Από την άλλη ο στοιχηματισμός
των αγώνων δημιουργεί συνθήκες απόλυτης εξάρτησης όλων σχεδόν των πρωταγωνιστών
τους. Υπάρχουν ποδοσφαιρικές ομάδες με μεγάλους προϋπολογισμούς που κόβουν μόνο
μερικές εκατοντάδες εισιτήρια. Στην Κύπρο μάλιστα ίσως και μερικές δεκάδες! Πως
αλήθεια επιβιώνουν οικονομικά αυτές οι ομάδες; Η απάντηση βρίσκεται μέσα στους
πολλούς κόκκινους φακέλους της ΟΥΕΦΑ που συχνά-πυκνά φτάνουν στο νησί! Όταν ο
αγώνας στον οποίο μετέχεις στοιχηματίζεται δεν μπορείς να μην επηρεαστείς μου
είπε τις προάλλες επαγγελματίας ποδοσφαιριστής! Και κάποιος άλλος πολύ
σπουδαίος παλαίμαχος πλέον ποδοσφαιριστής μου εκμυστηρεύτηκε ότι δοξάζει τον
θεό, που έπαιξε ποδόσφαιρο στους όμορφους και ρομαντικούς καιρούς που
περισσότερο από τα χρήματα είχε αξία η φανέλα της ομάδας, τότε που οι αγώνες
δεν παίζονταν στο στοίχημα! Η ζωή μας που κατάντησε μια τεράστια ρουλέτα!
Από την άλλη ζούμε στην εποχή των
μεγάλων/εξωπραγματικών επιδόσεων των αθλητών με γεύση αναβολικών ουσιών, αλλά
και των αστρονομικών συμβολαίων που προκαλούν. Κάποιοι στερούνται ακόμη και τα
πιο βασικά πράγματα και άλλοι δεν ξέρουν πόσα εκατομμύρια απόκτησαν κλωτσώντας
μόνο ένα πετσί! Και η δόξα! Τα αστέρια του επαγγελματικού αθλητισμού τα
γνωρίζουν και οι πέτρες! Τους ανθρώπους που κάθε μέρα σώζουν ζωές τους ξέρει
μόνο η μάνα τους!
Και τα αναβολικά; Οι περισσότεροι
επαγγελματίες αθλητές χρησιμοποιούν κάθε μέσο προκειμένου να βελτιώσουν την
αθλητική τους επίδοση και για να το επιτύχουν δεν διστάζουν να μετατραπούν σε
υποχείρια της μαφίας των αναβολικών που έχει εισχωρήσει παντού στον αθλητισμό. Οι
θάνατοι και οι σοβαρές ασθένειες πολλών αθλητών είναι δυστυχώς ένα σύνηθες
πλέον φαινόμενο….. Η βιομηχανία του βρώμικου χρήματος ποτίζει τους αθλητές
θάνατο αργό, αφού οι αρνητικές συνέπειες τις χρήσης των αναβολικών παραμένουν
στον οργανισμό για μεγάλο χρόνο μετά τη διακοπή λήψης τους, ίσως και σε όλη τη
ζωή ….
Και η βία κρατά τον κόσμο στο
σπίτι του να παρακολουθεί το θέαμα με μπύρες και μεζεδάκια από την τηλεόραση αντί
να πάει στο γήπεδο. Το γήπεδο που ουκ ολίγες φορές μετατρέπεται σε πεδίο μάχης!
Όπως προχθές η Τούμπα, αντιπροχθές το Γεώργιος Καραϊσκάκης, πρόπερσι η Λεωφόρος
Αλεξάνδρας, πριν μερικά χρόνια η Ριζούπουλη και πάει λέγοντας.
Σε μια χώρα η οποία έχει να
αντιμετωπίσει μεγάλα προβλήματα τόσο στην οικονομία και κυρίως με την
επιθετικότητα των γειτόνων της, οι κάτοικοι της δεν μπορούν να παρακολουθήσουν
μαζί ποδόσφαιρο! Και κάθε φορά που διεξάγεται ένας ποδοσφαιρικός και
καλαθοσφαιρικός αγώνας μεταξύ των μεγάλων λεγόμενων ομάδων, όλη σχεδόν η δύναμη
της αστυνομίας ασχολείται με τους χούλιγκαν των γηπέδων!
Εν κατακλείδι: Τα όσα θλιβερά και
κατάπτυστα έλαβαν χώρα προχθές στο γήπεδο της Τούμπας ήταν η σταγόνα μόνο που
ξεχείλισε το ποτήρι, στην αηδία που ονομάζεται επαγγελματικό ελληνικό
ποδόσφαιρο. Τα πιο όμορφα ομαδικά αθλήματα και κυρίως το ποδόσφαιρο, μετατρέπονται
σε γάγγραινα για την ελληνική κοινωνία. Το ποδόσφαιρο δεν βρίσκεται στα χέρια αυτών
που το ξέρουν και το αγαπούν, αλλά στα χέρια των εκατομμυριούχων ολιγαρχών και
βολοδέρνει μέσα στη βρώμα και στη δυσωδία της μαφίας του στοιχήματος. Το ποδόσφαιρο
βρίσκεται στα χέρια εκείνων που το χρησιμοποιούν για να εξυπηρετήσουν τα δικά
τους επιχειρηματικά ή άλλα σκοτεινά συμφέροντα!!
Υστερόγραφο 1: Στην Κύπρο
μπορούμε ακόμη και παρακολουθούμε μαζί τους ποδοσφαιρικούς αγώνες. Ο καθένας
στην κερκίδα του εννοείται. Στο Τσίρειο Στάδιο της Λεμεσού μάλιστα, που το ξέρω
πολύ καλά, εξωτερικά από το γήπεδο και μεταξύ ανατολικής και δυτικής κερκίδας
υπάρχουν κανονικά συρματοπλέγματα, όπως ακριβώς στην γραμμή Αττίλα!!! Τόλμησε
το Υπουργείο Δικαιοσύνης να βάλει τάξη με την κάρτα φιλάθλου και οι οργανωμένοι
οπαδοί δεν πηγαίνουν στο γήπεδο … Γιατί άραγε; Διότι η ανωνυμία βολεύει τους
ταραξίες των γηπέδων. Στην Ελλάδα θα μου πείτε οι πρώτοι ταραξίες των γηπέδων
είναι οι ίδιοι οι πρόεδροι των ομάδων!
Υστερόγραφο 2: Όλα αυτά
συμβαίνουν σε μια χώρα που ενώ απειλείται από την νεοθωμανική Τουρκία, οι
πολίτες της παρακολουθούν αρειμανίως από την τηλεόραση τα τουρκικά σήριαλ και
το Survivor, δημιούργημα κι αυτό Τούρκου παραγωγού, του Ατζούν Ιλίτζαλι,
κολλητού του Ερντογάν!
Δρ. Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Επίκουρος καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
