Η
παρουσία μου
Του
Κώστα Μπιλίρη
 |
| ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΙΛΙΡΗΣ |
Νάμαι και γω. Δεν ξέρω πως με είχατε φανταστεί.
Δεν ξέρω πως με θυμάστε μερικοί γνωστοί από το παρελθόν. Αλλά αυτός είμαι.
Δηλαδή αυτός κατάντησα.
Κατ΄αρχάς άσπρα γένεια! Που φυσικά δεν
παραλείπω να τα βλογάω. Άλλωστε γιατί να κρυβόμαστε; Έτσι που έγιναν τα
πράγματα, το ίδιο κάνουμε οι περισσότεροι.
Όχι πως ασχολούμαστε όλη μέρα με τις τρίχες.
Απλώς εφαρμόζουμε αυτό που ισχυρίζεται η παροιμία.
« Ο παπάς βλογάει πρώτα τα γένεια του».
Κι όχι μόνο ο παπάς. Από υπουργούς να δεις!
Γέμισε ο τόπος αξύριστους. Λιγοστεύουν οι παπάδες και πληθαίνουν οι παπατζήδες.
Στην εποχή μας συμβαίνει και κάτι άλλο.
Λιγοστεύει ο κλήρος και πληθαίνουν οι απόλκληροι. Και να θυμάστε. Αυτοί οι
απόκληροι, μετά τα οργανωμένα συσσίτια, θα απαιτήσουν και ανοργάνωτο σεξ.
Έτσι που λες φίλε μου. Ο παπάς βλογάει τα
γένεια του, ο Πρωθυπουργός το παπατζηλίκι του, ο κάθε κομματόσκυλος το
νταβαντζηλίκι του, ο κάθε κουτσαβάκης το ζωνάρι του κι ο κάθε νταβαντζής το
παπάρι του.
Απόχτησα και κάποια κοιλίτσα. Θ ΄αναρωτηθείτε.
«Σ΄αυτήν την περίοδο της κρίσης και της μπατεροποίησης»; Δεν είναι από φαγοπότι. Από αέρα κοπανιστό
προήλθε. Δηλαδή από φούμαρα πολιτικών υποσχέσεων. Είχα την αφέλεια να τα χάφτω.
Κοινώς να τα πιστεύω. Μην σου πω και να τα χειροκροτώ. Για να λέμε την αλήθεια,
τα τελευταία χρόνια, όπου βρω φαϊ δεν ντρέπομαι. Λέω κάτσε να βάλω καμπόσο
λίπος, μιας και αυτοί που μας κυβερνούν θα μας βγάλουν το λάδι.
Εμ από μέρα σε μέρα δεν ξέρεις τι γίνεται. Σου
χώνουν καναδυό φόρους ακόμη και πας στα κυπαρίσσια. Και ξέρεις τι άσχημο είναι
να σε θάψουν νηστικό;
Ας ξαναγυρίσουμε σε μένα. Έχω γκρίζα και τα
μαλλιά. Όχι απαραιτήτως ένδειξη ηλικίας, ούτε ένδειξη σοφίας. Θυμάμαι ένα γέρο
γείτονά μου που έλεγε. «Αν δεν πιστεύεις εμένα, πίστεψε τα γκρίζα μου μαλλιά».
Και ήταν ο αρχιψευταράς του χωριού.
Άλλωστε αν ήταν όλοι οι ασπρομάλληδες σοφοί και αξιόπιστοι θα ήταν χρήσιμοι και
κάποιοι υπουργοί γερομπαμπαλήδες.
Να σας φανερώσω και μερικά ακόμη ιδιώματά μου;
Έτσι λεω τα γνωρίσματα, επηρεασμένος από την καθαρεύουσα.
Είμαι κάπως αρτηριοσκληρωτικός. Και να μην
είσαι, γίνεσαι. Είμαι κι αυτό που λένε «γερογκρινιάρης». Με τόσα που βλέπεις,
πώς να μη γκρινιάξεις; Είμαι και λίγο παλαβός. Και ποιος είναι στα συγκαλά του;
Έχω και κάποιες αναμνήσεις. Όχι απαραίτητα
ευχάριστες. Τι ευχαρίστηση να νιώθεις με όσα γίνονται γύρω σου;
Θα σας εξομολογηθώ και μερικά ιδιαίτερα
βασανάκια μου. Εεε….Με γαργαλάει και το λεγόμενο βασικό μου ένστικτο. Με
γαργαλαέι είπα, όχι με λαμπαδιάζει. Με
γαργαλάει και με παρασύρει. Τρεις φορές το μήνα, θα πάω σε οίκο ανοχής.
Και θα συνεχίσω να το κάνω, αρκεί να μη μου λιγοστέψουν άλλο τη σύνταξη. Στην Ελλάδα πλέον ο γέρος θα
πάει ή από πέσιμο, ή από κακή σύνταξη.
Με παιδεύουν και κάτι αρθριτικά, που να τα
πάρει ο διάβολος. Μια φορά το μήνα θα πάω στο γιατρό.
Τι να κάνω; Πάω και παίρνω κατεύθυνση και
διαβεβαίωση. Να σας πω και κάτι; Όσο θα μπορώ εγώ να πηγαίνω στο γιατρό, λίγο
το κακό. Αν θα χρειασθεί να έρχεται ο γιατρός σε μένα, κλάψε με.
Πάντως παίρνω τα χαπάκια μου, βάζω και
θερμοφόρα στη μέση μου και συντηρούμαι. Κρατάω και μαγγουρίτσα για να περπατάω
πιο σταθερά. Μερικές φορές, έτσι που ψήφισα, μούρχεται να τη γυρίσω στο κεφάλι
μου.
Ευτυχώς που προσέχω τη διατροφή. Τρώω μόνο όσα
επιτρέπονται. Εκτός από το στιφάδο. Αυτό αν το βρω, του γαμώ τη μάνα. Εκτός και
από κοκορέτσι. Κι αυτουνού του γαμώ τη μάνα. Εκτός και από καμιά μπαμπανέτια.
Ας είναι και λύσσα στο αλάτι. Της γαμώ τη μάνα.
Ένας χωριανός μου το έλεγε αυτό. Καϊτσιώτης.
-Σ΄αρέθ΄ Γιάννη το πετιμέζι;
-Αν μ΄αρέθ; Του γαμώ τη μάνα που τόφτιαχνε.
-Σ΄αρέθ΄ Γιάννη η Μαρίτσα;
-Ρε τσ΄γαμώ τη μάνα που την έφτιαχνε.
Τώρα γιατί τη μάνα κι όχι την ίδια, ο Γιάννης
το ήξερε…….
