Ήρωες στο παρελθόν και
σήμερα
Κων/νου
Ηλ. Μήτσιου
Οι αμυντικοί πόλεμοι των Ελλήνων μέχρι σήμερα και οι
νίκες, οι θυσίες τους και τα κατορθώματα, αναγκάζουν την ιστορία να κρατά την
ανάσα της και τους επιγόνους να διαιωνίζουν το ηρωικό πνεύμα.
Σήμερα στο 2018, ζώντας στην εποχή της ταχύτητας, του
αυτοματισμού, του υπολογιστή, υπάρχουν ήρωες; Δεν θα απαντήσουμε όπως ο αρχαίος
Σπαρτιάτης, «όλωλεν ανδρός αρετά» (χάθηκε η παλικαριά του ανθρώπου), όταν έμαθε
πως ο Φίλιππος της Μακεδονίας εξόπλισε τους στρατιώτες του με τη σάρισα (δόρυ
μήκους 7 μέτρων).
Βέβαια, κάθε εποχή έχει τα δικά της κριτήρια για να
χαρακτηρίσει κάποιον ήρωα. Ό,τι είναι το αίμα αυτών που αγωνίστηκαν και έπεσαν
στη μάχη για ένα ιδανικό, είναι και ο ιδρώτας αυτών που μοχθούν καθημερινά.
Είναι ο ηρωισμός της καθημερινότητας, που γίνεται ακόμα πιο μεγάλος όταν ο
άνθρωπος ασυμβίβαστος ακολουθεί το δρόμο του σκληρού μόχθου της επιτυχίας.
Ήρωες είναι οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί που δίνουν
στην κοινωνία παιδιά με αξίες. Ήρωας είναι και ο νέος που έχει πεισθεί ότι η
ηρωίνη δεν κάνει ήρωες και παλεύει να κάνει τη ζωή του τέλεια και όχι να της
βάλει τελεία. Ήρωες είναι και οι αιμοδότες συνάνθρωποί μας, που δίνουν το αίμα
τους στον άγνωστο ασθενή, οι αστυνομικοί που θυσιάζονται για το συνάνθρωπο, οι πυροσβέστες
που ρίχνονται στη φωτιά για να σώσουν συνανθρώπους τους, η εργαζόμενη γυναίκα.
Είναι οι κοινωνικοί ήρωες.
Είναι δύσκολο μέσα στην τύρβη της πλαστικής εποχής μας να
ανακαλύψεις τους ήρωες και να τους απαριθμήσεις. Ο ήρωας, έχοντας το φως μέσα
του, δεν θέλει τα φώτα της δημοσιότητας. Ξεντύθηκε το ένδυμα της λαμπρότητας
και φόρεσε τη φόρμα του εργάτη, την ποδιά της νοικοκυράς, τη στολή του πιλότου
και του στρατιώτη, του παπά, της νοσοκόμας, του επιστήμονα στο εργαστήριό του,
του δημοσιογράφου, του υπαλλήλου, του επαγγελματία, όλων εκείνων που διακονούν
ευόρκως το καθήκον τους.
kostasmitsios@yahoo.gr
