Τα σχολεία άνοιξαν. Τα παιδιά μας έτρεξαν στη γνώση και τη μάθηση. Πάνω από 50 χρόνια οι μεταρρυθμίσεις στο εξεταστικό. Το σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ αλλάζει με κάθε κυβέρνηση. Το έκαναν και τούτοι. Εμείς λέμε πως το σύστημα που θα εφαρμοσθεί πρέπει να είναι αξιόπιστο και αξιοκρατικό. Πιστεύουμε ότι το Λύκειο πρέπει να παρέχει γενική μόρφωση, γνώσεις και βασικός του στόχος να είναι η δημιουργία ολοκληρωμένων προσωπικοτήτων. "Η γνώση είναι η ρίζα του δέντρου της ζωής μας" μας λέει ο συνεργάτης μας Κώστας Μπιλίρης. Απολαύστε το κείμενο που ακολουθεί.
"Αναζητώντας"
του Κώστα Μπιλίρη
 |
| ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΙΛΙΡΗΣ |
Δεν ξέρω
τι μ΄έπιασε, δεν κατάλαβα πως προέκυψε και θέλω να φιλοσοφήσω. Αν δεν καταφέρω
να προκαλέσω κάποιο ενδιαφέρον, φασκελώστε το κείμενό μου και ανοίξτε την
τηλεόραση.
«Ζω εφόσον αναπνέω » λεει μια κινέζικη
παροιμία. Εννοεί πως προυπόθεση της ζωής είναι η αναπνοή. Βέβαια το μωρό στην
κοιλιά τής μάνας του, δεν αναπνέει. Όμως ζει και αναπτύσσεται. Αυτό είναι μια
άλλη πραγματικότητα.
Ο άνθρωπος καθώς και τόσσα άλλα ζώα, ρουφούν
τον αέρα που είναι γύρω τους και παρέχουν στα πλεμόνια τους οξυγόνο. Αυτή η οργανική
λειτουργία είναι απόδειξη ζωής.Και αναζήτηση ζωής.
Επακόλουθο της ζωής η μάθηση. Καταστάλαγμα της
μάθησης η γνώση. Μαθαίνεις ζώντας και ζεις μαθαίνοντας.
Η γνώση είναι η ρίζα του δένδρου της ζωής.
Κάποτε η κοινωνία εκτιμούσε τους γνώστες και τους μορφωμένους. Κάποτε η μόρφωση
συνδέονταν με τον πολιτισμό. Κάποτε η πολιτεία αντάμοιβε όσους είχαν να
προσφέρουν γνώση και προβληματισμό.
Από πού αρχίζει και πού ολοκληρώνεται η
μόρφωση; Η μόρφωση διανύει τη λεωφόρο μιας διαρκούς αναζήτησης. Είναι σαν την αναπνοή.
Δεν ολοκληρώνει ποτέ την παροχή της.
Γι΄αυτό και «ζω εφόσον αναπνέω». Γι αυτό και
όσο ζω μαθαίνω. Συνήθως μαθαίνω πως ελάχιστα έχω μάθει. Το είπε κι ένας
σπουδαίος στο παρελθόν. «Εν οίδα ότι ουδέν οίδα».
Άλλωστε μετράει και τι μαθαίνει κανείς. Κυρίως
από ποιους το μαθαίνει και γιατί του το μαθαίνουν. Εγώ όσο ζω μαθαίνω. Άλλος
όσο μαθαίνει, ζει. Άλλος μαθαίνει για να ζει και αξιοποιεί τα όσα έμαθε.
Μαθαίνω σημαίνει και συνειδητοποιώ. Ναι. Άλλος
μαθαίνει και πως θα πρεπε να ζει. Και όταν διαπιστώνει την απόσταση που
χρειάζεται να διανύσει για να ζει όπως θάπρεπε, παλαβώνει.
Άλλος βλέπει πως κατάφεραν να ζουν μερικοί και γεμίζει πίκρα και αγανάκτηση.
Όσο ζω λοιπόν, μαθαίνω να ζω και να
ονειρεύομαι. Μαθαίνω και τι μπορεί να είναι η ζωή, χωρίς γνώση και επίγνωση. Οι γνώσεις είναι
και χάπια για τη ζωή. Αρκεί να τα παίρνεις στην ώρα τους.
«Γηράσκω αεί διδασκόμενος» έλεγε ο αρχαίος
σοφός. Όμως τι θα διδαχθείς και τι θα
πρέπει να ενστερνισθείς από όσα
συμβαίνουν γύρω σου; Τι ωφέλιμο κι ευγενικό θα προσλάβεις από την τηλεόραση; Τι
θα προσθέσεις στις γνώσεις σου, αν διατρέξεις τις στήλες μιας εφημερίδας; Τι να
μιμηθείς και τι να εφαρμώσεις για να βελτιώσεις το χαρακτήρα σου; Πόσο χρήσιμα
και πόσο διδακτικά μπορεί να είναι όλα αυτά τα απόνερα της πληροφόρησης?.
Τρομοκρατία, ναρκωτικά, ανεργία, πορνεία, μαφίες, διαρρήξεις, καταβαράθρωση του
ατόμου…..
Όσο ζω μαθαίνω. Κι αφού μαθαίνω, γνωρίζω. Κι
αφού γνωρίζω, επιλέγω, αποδέχομαι, απορρίπτω και αρνούμαι.
Ναι. Αρνούμαι την ένταξή μου σ΄αυτήν την
πραγματικότητα. Που δεν υφαίνει οράματα, που επαναλαμβάνεται χωρίς ελπίδα. Η
κάθε μέρα αντίγραφο της προηγούμενη με καρμπόν. Ξεχάσαμε τα ιδανικά μας, τις
υποχρεώσεις μας. Πιαστήκαμε σε δίχτυ αδρανοποίησης. Επίτηδες μας στέρησαν το
ψωμί.Για να εκτρέψουν τα ενδιαφέροντά μας σε αποβλάκωση.
Όσο ζω, μαθαίνω. Και μαθαίνω για να θυμάμαι. Να
μην ξεχνάω και να μην παραβλέπω.
Ο χειρότερος θάνατος είναι ο θάνατος της
μνήμης. Εάν επέλθει αυτός, πολλοί θάνατοι θ΄ακολουθήσουν.
Ναι. Η μνήμη πρέπει νάναι δυνατή. Και ενεργή.
Σε κάποιες περιπτώσεις να μη δίνουμε άφεση αμαρτιών. Πάρτε παράδειγμα και το
Θεούλη μας. Όπου πρέπει, είναι σκληρός.
Η δικαιοσύνη δεν επιτρέπεται να είναι μαλθακή.
Ούτε εύκαμπτη.
Όσο ζω προσπαθώ. Όσο ζω αναζητάω. Όσο αναζητάω
διεκδικώ.
Η ζωή μας παρομοιάζεται με δρόμο. Ένα δρόμο που
πρέπει να τον περπατήσουμε. Και χωρίς παπούτσια.
Για άλλους γίνεται ατραπός. Για άλλους
καλντερίμι. Για κάποιους ανοίγεται σε λεωφόρο. Τις περισσότερες φορές βγάζει σε
αδιέξοδο. Πότε-πότε γίνεται αλάνα. Και τότε συμβαίνει το χειρότερο.Δεν ξέρουμε
τι να την κάνουμε.
Η ζωή μας γίνεται και πουλί. Που ενώ το
κυνηγάμε μπροστά μας, αυτό βρίσκεται από πάνω μας. Πάνω μας και στα νώτα μας.
Συμπέρασμα. Μην κυνηγάς τη ζωή. Μπορεί να τρακάρεις πάνω της. Άστη να πέσει πρώτα.
Και θα με ρωτήσεις. «Τι είναι να πέσει; Μετοχή
στο χρηματιστήριο»;
Ζωή είναι μια αίθουσα αναμονής. Βρείτε εγκαίρως
θέση να καθήσετε.
Ζωή είναι μια πηγή, που συνεχώς βαθαίνει.
Αν ήταν βρύση, δεν θα ξεδιψούσαμε ποτέ.
Ζωή είναι η ανταπόκριση στις υποχρεώσεις μας.
Ζωή είναι μια μικρή παρένθεση του θανάτου.
Θάνατος είναι το υπαρκτό πρόσωπο της
ανυπαρξίας.
Θάνατος
είναι μια αίθουσα σκοτεινή. Κι άντε να βρεις διακόπτη ν΄ανάψεις
φως….
