ΤΟ ΚΟΒΩ...

Συμβουλές να ξεγελάσουμε την κρίση

του Κώστα Μπιλίρη

Κρίση λέει. Το λένε όλοι. Και τη βλέπουν όλοι. Όπου στρέψεις το κεφάλι σου, γράφει «κρίση». Τα μάτια σου έχουν υποστεί κρισίτιδα.

Τη συναντήσαμε και μέσα στο πιάτο μας. Κυριολεκτικά. Τη νιώθουμε και στο πετσί μας. Τη βρίσκουμε στις διαθέσεις μας. Τη φοράμε σε όλες τις σχέσεις μας. Ο περιορισμός των εξόδων μας δεδομένος. Στην κατανάλωση βάλαμε φίμωτρο. Κάνε κι αλλιώς;

Κρίση, ανεργία, πείνα. Επιχειρήσεις με ρολά κατεβασμένα. Ελληναράδες με κέφια κατεβασμένα. Πρώην νοικοκυραίοι με φιλότιμα κατεβασμένα. Ούτε στην πολιορκία του Μεσολογγίου δεν είχαν σφίξει τόσο τα ζωνάρια. Λες κι έπεσε πάνω μας κάποια πληγή του Φαραώ.

Κρίση και παντελής έλλειψη χρημάτων για τους πολλούς. Η ζωή για εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες με το σταγονόμετρο. Η χύτρα και να μπει στη φωτιά, δε βγάζει μπερεκέτι. Οι λύσεις δυσεύρετες, οι απαιτήσεις μέσα σε φράχτες. Κρίση ολοφάνερη και δεν ξέρουμε πόσο θ’ απλωθεί. Ούτε και πόσο θα κρατήσει.

Οπότε δηλαδή τι κάνουμε; Πώς περνάμε το ποτάμι; Πώς επιβιώνουμε; Άμυνα. Οργανώνουμε την άμυνά μας. Οι επιθυμίες σε περιορισμό, οι λαιμαργίες ξεχασμένες, οι πρώην καλές συνήθειες κομμένες. Σε πλήρη εφαρμογή τα νέα οικονομικά μέτρα.

Πράξη πρώτη, πουλάς το αυτοκίνητό σου. Αν δε βρεις αγοραστή, το κυλάς στο ρέμα. Ορίστε; Με τι θα πηγαίνεις στη δουλειά; Ποια δουλειά ρε χάχα; Αφού είσαι άνεργος.

Αναπροσαρμόζεις εκ βάθρων τη ζωή σου. Αμέ! Βγάζεις και ξαναφοράς τα παλιά σου ρούχα. Και αν χρειάζονται κάποια επιδιόρθωση, γέμισε η πιάτσα επιδιορθωτήρια. Τα παλιά εσώρουχα τα μπαλώνουμε και τα απο- καθιστούμε σπίτι μας. Ε τι δηλαδή; Αν δεν έχεις βρακί στον κώλο σου θα σε πειράξει να φορέσεις μπαλωμένο; Οι γυναίκες ανακαλούν από το μπα- ούλο και την πουκαμίσα της γιαγιάς.

Πώς είπατε; Τσιγάρο; Αυτό σου έλλειπε, ν’ απαιτείς και τσιγάρο! Πάει, τελείωσε. Το κάπνισμα κομμένο. Έλα τώρα! Όπως το κόβει ο κόσμος που θέλει να ζήσει. Τι έπαθαν οι δεσποτάδες που δεν καπνίζουν; Πέθανε κανένας μητροπολίτης από ακαπνία;

Πάμε αν θες και σε ιστορικά πρόσωπα. Τι έπαθε ο Μέγας Κωνσταντίνος, που δεν ήξερε από τσιγάρο; Και σε στρατηγό προήχθη, και αυτοκράτορας εστέφθη και άγιος ανακηρύχθηκε.

Και τι θα γίνουν τα περίπτερα; Πώς θα επιβιώσουν, μπορεί να με ρωτήσει κάποιος. Άστα. Έτσι κι αλλιώς βρίσκονται στο έλεος των συμμορι- ών.

Γήπεδο, κινηματογράφος, θέατρο, κομμένα. Εκδρομές και ταξιδάκια κομμένα. Διασκέδαση; Απορρίπτεται. Γιατί την έχεις την τηλεόραση; Για να πληρώνεις το χαράτσι της ΕΡΤ; Ταβερνίτσα; Ξέχασέ την. Γκομενίτσα και εξωσυζυγικές δραστηριότητες, σβήστα. Μα είναι ανθρώπινα δικαιώματα! Κομμένα λέω. Άσε που άμα κόψεις μερικά τέτοια, γίνεσαι και καλός χριστιανός. Τώχεις λίγο ένεκα φτώχειας, να πας στον παράδεισο; Άλλωστε όλοι οι άγιοι ήταν μπατιράκια. Είναι ζήτημα ένας απ’ αυτούς να είχε δεύτερη αλλαξιά. Ξέρεις κανέναν πλούσιο, κανέναν μεγαλέμπορα να πήγε στον παράδεισο; Ποτά; Είσαι με τα καλά σου! Μάθαμε τώρα να συνοδεύουμε το φαγητό, ή την παρέα μας με κάποιο «ντρινκ»! Μερικοί το θέλουν και για τη μοναξιά τους. Τέρμα οι παλιές ανάγκες, τέρμα και οι μοναξιές. Λίγο κρασάκι στις γιορτές. Ίσα για να ευχηθούμε. Ξεχνάς και το άλλο; Το πιοτό θέλει μεζέ. Κι όσο τρως, τόσο πίνεις και όσο πίνεις τόσο τρως.

Αναπροσαρμόζεις και το φαγητό σου. Κάθε πρωί, τσαγάκι τού βουνού με ψωμάκι. Τέρμα τα συνοδευτικά. Το μεσημέρι γιαούρτι με ψωμί και το βράδυ ψωμί με γιαούρτι. Έστω πότε-πότε λίγη σουπίτσα, ή μια κρασοπαπάρα. Που σημαίνει μουσκεμένο παξιμάδι σε κρασόνερο. Στην περί- πτωση μεγάλης ανέχειας, κάνεις αυτό που λέει μια γνωστή λαϊκή έκφραση. Το σκατό σου παξιμάδι. Μα θα μου πεις, αν δεν τρως τίποτα, από πού θα το κατεβάσεις; Τι να σου πω και γω; Πρόβλημά σου. Έχεις και το ρύζι στη διάθεσή σου. Πάμφθηνο!

— Μα γίνεται φαΐ πάντα με ρύζι;

— Αμέ. Εδώ γίνεται γάμος με ρύζι και δε θα γίνει φαΐ; Βράσε όρυζα…

Υπάρχουν και τα όσπρια φίλε μου. Ξέρεις πόσο δυναμωτική αναδεικνύεται μια φασολάδα; Η φύση βγάζει και φακές. Μην τις υποτιμάς. Ο Ιακώβ πρόσφερε ένα πιάτο φακές και κέρδισε τα πρωτοτόκια. Σου θυμίζω και την περίπτωση της φάβας. Λύση εναλλακτική και η κυρία μανέστρα. Όπως και η μακαρονάδα. Και αρακά πουλούν τα μαγαζιά. Και κολοκύθι καλλιεργείται στη χώρα μας. Και λαχανικά παράγει ο τόπος. Μην κοιτάς

που τα φέρνουμε όλα απ’ έξω. Τι βίτσιο κι αυτό;

Καλλιέργησέ τα και συ. Δέκα γλάστρες στη βεράντα σου με κηπευτικά. Μια γλάστρα με ντοματιές δίνει από Ιούνιο μέχρι Νοέμβριο σαράντα κιλά ρόδινης απόλαυσης. Όσο για λίγο ψαρικό, θα βρεις σαρδελίτσες, μαριδίτσες, σαφριδάκια… Τι θα πάθεις αν τρως σαφρίδια; Υπάρχει καμιά αρρώστια που τη λένε σαφριδίωση;

Όπως το σκέφτομαι, η κρίση αυτή από μια μεριά μπορεί να βγει και σε καλό μας. Να σταματήσουμε τις σπατάλες και τις καταχρήσεις. Να ξαναγίνουμε άνθρωποι. Εμείς με τόσο κρέας που καταναλώναμε, είχαμε πια μεταμορφωθεί σε τιγράκια. Πρόγονός μας δεν ήταν ο Αδάμ, ή ο πίθηκος, αλλά ο πάνθηρας.

Να δείτε που η αποχή θα προστατέψει την υγεία μας. Θα απαλλαγούμε από χοληστερίνη και ζαχαροδιαβήτη. Θα χάσουμε και τα περιττά κιλά. Θα πέφτεις για ύπνο σαν πουλί και θα ξυπνάς ζαρκάδι.

Άσε που θα φτηνύνει η αγορά. Μη υπαρχόντων αγοραστών, θα τα δί- νουν μπιρ παρά.

Θα φτηνύνουν και οι οίκοι ανοχής. Εμ τι θα κάνουν κι αυτές οι κοπέλες; Άμα λιγοστέψει η δουλειά, θα ρίξουν την ταρίφα.

Θα περιορίσεις και τα δώρα, τα κεράσματα και τα τραπεζώματα. Αν οι επισκέπτες σου επιθυμούν μεζεδοκατάνυξη, ας φέρουν αυτοί.

Μπορούμε να ζήσουμε πιο απλά. Πιο φυσικά, πιο νέτα.

Μπορούμε να βρίσκουμε λύσεις με λιγότερα. «Ουκ εν τω πολλώ, το ευ» έλεγαν οι πρόγονοί μας.

Τέρμα τα χαρτομάνδηλα και οι χαρτοπετσέτες. Θα μου πεις «πού θα σκουπίσεις το στόμα σου»;

Χαρά στη λίγδα, που θα χρειασθεί να σκουπίσεις. Και τη γλώσσα τι την έχουμε; Μόνο για παρλαπίπες; Τη βγάζεις και την περιφέρεις προς όλες τις κατευθύνσεις. Αντί να σκουπίζεσαι, θα γλύφεσαι.

Τόσο κρέας καταναλώνουν τα λιοντάρια. Έχεις δει κάποιο να βγάζει πετσέτα και να σκουπίζεται; Λες να αγνοούν το σαβουάρ βίβρ;

Βάζεις τη σύζυγό σου να κόψει και τα αντισυλληπτικά. Θα γλιτώσετε είκοσι ευρώ το μήνα. Ή χάπια, ή ψωμί. Πάρε άλλα μέτρα κυρία μου.

Ούτε το προφυλακτικό είναι χρήσιμο. Σπάει και εκθέτει. Μάθε την ώρα τη μεγάλη ν’ αποσύρεσαι. Ν’ αποτραβιέσθε και οι δυο.

— Τι σου κάνω μάνα μου;

— Βγες πρώτα και μετά σου λέω.

Βάλε στο βάθος τού κόλπου σου ένα σφουγγαράκι. Αμέ! Σφουγγαράκι απορροφητικό. Θα στενέψει και ο χώρος και θα είναι πιο σφιχτά. Θα περνάτε καλύτερα. Θα νιώθετε ο ένας τον άλλο στενότερα.

Ένας γείτονάς μου επιχειρηματίας, νταραβερίζεται με τέσσερις γκομενίτσες. Τι θα στερηθεί αν απαλλαγεί από τις τρεις και κρατήσει τη μία; Θα έλεγα και σε τι θα υστερεί, αν σχολάσει και τις τέσσερις και βολεύεται μόνο με τη γυναίκα του; Εκεί που τώχουν οι άλλες, τώχει κι αυτή. Όλες το ίδιο πράμα διαθέτουν. Αν φωτογραφίσεις πεντέξι και τα κοιτάξεις, δε θα ξέρεις σε ποια ανήκει το καθένα.

Κομμένα κύριε και δεν παθαίνω τίποτα. Ούτε χρήσιμα, ούτε απαραίτητα είναι όσα υπάρχουν στη ζωή. Πάρτε υπόψιν μερικά στατιστικά στοιχεία.

Οι 39 στους 40 Έλληνες, δεν έχουν δει ποτέ όπερα. Τι έπαθαν; Οι 29 στους 30 Έλληνες, δεν έχουν κοιμηθεί με νέγρα. Σε τι ζημιώθηκαν; Οι

19 στους 20 Έλληνες δεν έχουν ταξιδέψει με αεροπλάνο. Βλέπεις κανένα σύνδρομο στέρησης; Οι 9 στους 10 Έλληνες δεν έχουν πιει ποτέ σαμπά- νια. Σε τι υπολείπονται; Τι κακό θα μου συμβεί, αν δεν πιω σαμπάνια; Στο νεροχύτη φίλε μου.

Μια Κεφαλλωνίτισσα επισκέπτονταν συχνά την πατρίδα της και δεν παρέλειπε να μου φέρνει μαντολάτο. Είχα εθισθεί στη γεύση του και μια μέρα αναρωτήθηκα. Τι θα πάθω αν δε φάω μαντολάτο; Και δεν ξανάφαγα. Το κόβω κύριε. Βρε το κόβω σου λέω. Όλα κόβονται. Και το μαντολάτο και το μυρωδάτο. Εκτός από το από πίσω και αποκάτω
Για να δούμε θα μπορέσουμε να ξεφύγουμε????
================================================================================

Θα ήθελα από τα βάθη της καρδιάς μου να ευχαριστήσω τους αναγνώστες των αφιερωμάτων για την αγάπη και την συμπαράσταση που έδειξε στο πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζα.

Κώστας Μπιλίρης