 |
| παρέλαση, Νέα Υόρκη, 25η Μαρτίου |
Στο λυκαυγές της
νέας χρονιάς
Ο Ελληνισμός
ενώπιον μεγάλων κινδύνων και προκλήσεων.
Ο
ερχομός του καινούργιου χρόνου βρίσκει και πάλιν τον Ελληνισμό να δοκιμάζεται σε
πολλά μέτωπα. Και όσο κι αν θέλουμε να είμαστε αισιόδοξοι, οι
θετικές/ρεαλιστικές προσδοκίες για το 2019 παραμένουν εξαιρετικά περιορισμένες.
Πολλά προβλήματα εξακολουθούν να υπάρχουν ακόμα στην οικονομία, ωστόσο σίγουρα
υπάρχουν ζητήματα πολύ πιο σοβαρά από τα οικονομικά, τα οποία αν δεν
αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά και με τη δέουσα σοβαρότητα, είναι δυνατόν να φέρουν
πολλά δεινά στην πατρίδα μας (Ελλάδα και Κύπρο).
Στη
σκέψη όλων (έτσι πρέπει τουλάχιστον) βρίσκονται τα σκλαβωμένα εδάφη μας με τα
βουβά καμπαναριά που χάσκουν σαν ανοικτή πληγή πάνω στις συλημένες εκκλησίες
μας. Η στοιχειωμένη Αμμόχωστος, η κουρσεμένη
Κερύνεια, η Μόρφου, τα χωριά μας, τα ιερά και όσια μας ευρίσκονται υπό τουρκική
κατοχή για περισσότερο από 44 χρόνια. Και μην μας ξεγελά το γεγονός ότι από καιρού
εις καιρόν πανηγυρίζουμε για την τέλεση θείας λειτουργίας σε κάποιες ελάχιστες
εκκλησίες μας. Ούτε που από καιρού εις καιρόν δρασκελούμε με τους όρους της
κατοχής τα αιματοβαμμένα συρματοπλέγματα. Σημεία των καιρών είναι και
συμβιβασμοί που πληρώνονται πολύ ακριβά.
Το
«Κυπριακό» ταλανίζει γενεές γενεών για πολλές δεκαετίες, για να μην πω αιώνες,
χωρίς ποτέ να βρει μια αξιοπρεπή και έστω κατ΄ ελάχιστο δίκαιη λύση, που θα
φέρει παντοτινά ειρήνη και γαλήνη στο νησί.
Τα
Εθνικά προβλήματα και τα ανοικτά μέτωπα γίνονται όλο και πιο δισεπίλυτα ένεκα
κυρίως της αδιάλλακτης και προκλητικής στάσης των κακών γειτόνων μας.
Μεγαλύτερο κίνδυνο ασφαλώς ενέχει η απροκάλυπτη και προς κάθε κατεύθυνση
επεκτατική πολιτική της Άγκυρας που εσχάτως, εκτός της μόνιμης παρουσίας της
στα κατεχόμενα της Κύπρου, με την ανοχή της διεθνούς κοινότητας, ο Αττίλας
επανάλαβε την παλιά κακή συνήθεια του και στρατοπέδευσε και εντός των συριακών
εδαφών.
Σε
αντίθεση με αυτήν την πειρατική και επεκτατική/ιμπεριαλιστική πολιτική της
Άγκυρας (με την Αλβανία και τα Σκόπια να την ακολουθούν πιστά), η Ελληνική Εξωτερική
πολιτική μονίμως αυτοσχεδιάζει και πειραματίζεται. Ουδέποτε δυστυχώς υπήρξε από
μέρους μας μια σταθερά γραμμή πλεύσης που να ακολουθείται αταλάντευτα χωρίς
παλινωδίες απ΄ όλους ανεξαρτήτως, είτε βρίσκονται στην αντιπολίτευση, είτε
είναι κυβέρνηση. Με αποτέλεσμα ο ελληνισμός να εξαφανίζεται από μέρη που
μεγαλουργούσε για αιώνες και να συρρικνώνεται επικίνδυνα.
Κατά
καιρούς άλλοι κοιτούσαν στην Ανατολή και άλλοι προς την Δύση, με τη πατρίδα να θυσιάζεται
για τα συμφέροντα των ξένων. Εμφύλιος στην Ελλάδα που ισοπέδωσε ό,τι άφησε
όρθιο η γερμανική λαίλαπα. Και λίγο μετά ο Ενωτικός αγώνας των Κυπρίων, με την
Αθήνα να ερωτοτροπεί με τους άγγλους αποικιοκράτες, αντί να στηρίζει τον
Κυπριακό Ελληνισμό στον υπέρ βωμών και εστιών αγώνα του! Γι΄ αυτό άλλωστε έγινε,
προς έκπληξη όλων, πρωθυπουργός ο φίλαγγλος και πολύ χαμηλών προδιαγραφών
πολιτικός Κωνσταντίνος Καραμανλής, αντί του Στεφανόπουλου ή του Κανελλόπουλου!
Μέσα
στα πλαίσια αυτά είναι που δημιουργήθηκε, ύστερα από τον επικό αγώνα της
Ε.Ο.Κ.Α. για λευτεριά και ΕΝΩΣΗ, η Κυπριακή Δημοκρατία, ένα κράτος απόλυτα
εξαρτώμενο από τις επιβουλές των ξένων, με εγγυητή της βιωσιμότητας του, τον
δικό τους χωροφύλακα στην περιοχή, την επεκτατική Τουρκία. Αντί λοιπόν η
Διεθνής Κοινότητα να δώσει στον λαό της Κύπρου αυτό που δικαιούτο, δηλαδή την
αυτοδιάθεση του, αναφαίρετο δικαίωμα των λαών που εκπορεύεται μέσα από τον
Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, δημιούργησαν ένα συνεταιριστικό κράτος,
με την Τουρκία να έχει λόγο σε όλες τις αποφάσεις του!
Την
ίδια ώρα μέναμε βουβοί και άλαλοι, όταν όλοι αποκαλούσαν τα Σκόπια Μακεδονία
(κρεμούσαμε και εμείς χάρτες στα σχολεία μας όπου αντί Σκόπια έγραφαν
Μακεδονία), μόνο και μόνο για να μη χαλάσουμε χατίρι στους «συμμάχους» μας. Με
την σιωπή μας και την ανοχή μας γκριζάραμε αργότερα το Αιγαίο και αφήσαμε τους
Τούρκους να αλωνίζουν ασταμάτητα στη Θράκη! Και τώρα τρέχουμε και δεν φτάνουμε!
Και
επειδή πολύ λόγος γίνεται τελευταίως για νέο γύρω συνομιλιών στο «Κυπριακό».
Διερωτώμαι στ΄ αλήθεια, τί στο καλό μπορούμε να κουβεντιάσουμε με την τουρκική
ηγεσία, δηλαδή με την κατοχική Τουρκία, δηλαδή με τον αναξιόπιστο, απρόβλεπτο
και κυκλοθυμικό Ρεζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και όχι τον κατοχικό ηγέτη Μουσταφά
Ακιντζή που δεν μπορεί να αρθρώσει λέξη αν δεν δώσει τη συγκατάθεση της η
τουρκική κυβέρνηση! Όταν, εν μέσω παραληρήματος, ο Τούρκος ΥΠΕΞ προειδοποιεί: «Εκείνοι που
λένε μηδέν εγγυήσεις και ασφάλεια να ξυπνήσουν από το όνειρο». Όταν ενώπιον της
τουρκικής Εθνοσυνέλευσης απειλούν τόσο την Ελλάδα όσο και την Κύπρο με πολεμική
σύρραξη!
Όταν
καθημερινά κατ΄ εντολή Ερντογάν, ο υπουργός άμυνας της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ
χρησιμοποιεί την γνωστή ρητορική των απειλών! Μόλις προχθές κατά τη διάρκεια
επίσκεψής του σε μονάδες του τουρκικού στρατού στα σύνορα με την Συρία, αναφερόμενος
στη γνωστή επιθετική πολιτική αξιώσεων της Τουρκίας στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο
μέσω της χρήσης του όρου «γαλάζια πατρίδα», δήλωσε: «Ο τουρκικός στρατός δε θα
διστάσει να υπερασπιστεί τα δικαιώματά και τα συμφέροντα της 'γαλάζιας
πατρίδας' μας των 462.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων…».
Οι
νέες προκλήσεις από το καθεστώς Ερντογάν στο Αιγαίο και στην Κυπριακή Α.Ο.Ζ.
κινούνται πέραν κάθε ορίου… και σίγουρα αν δεν αλλάξουν μυαλό οι τούρκοι,
τίποτε δεν αποκλείεται… κι ο Θεός να βάλει το χέρι του!
Υστερόγραφο:
Δεν πούλησαν μόνο οι Αμερικανοί τους Κούρδους μαχητές, οι οποίοι έβγαλαν τα
κάστανα από τη φωτιά στην Συρία, καταφέρνοντας συντριπτικά κτυπήματα κατά του ISIS. Να μην ξεχνάμε και μια μικρή «ατιμία» που διέπραξε
το υπουργείο Εξωτερικών της μητέρας πατρίδας! Όταν παρέδωσε στους τούρκους, σαν
γουρούνι σε σακί, τον Οτσαλάν! Που έκτοτε παραμένει στα μπουντρούμια των
τουρκικών φυλακών! Τότε που ο Έλληνας ΥΠΕΞ, κατά δήλωση του τότε Αρχηγού ΓΕΕΘΑ,
κυριολεκτικά μας γελοιοποίησε, υποστηρίζοντας ότι την ελληνική σημαία στα Ίμια,
δεν την υφάρπασαν τούρκοι κομάντος, αλλά παρασύρθηκε από τον άνεμο…
Δρ.
Αυγουστίνος (Ντίνος) Αυγουστή
Αναπλ.
καθηγητής στο Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το
Μονάγρι Λεμεσού
