Ο Σαράντος Καργάκος δεν είναι πια ανάμεσα μας.

Ο Σαράντος Καργάκος  δεν είναι πια ανάμεσα μας. Ταξιδέψε για τη γειτονιά των Αγγέλων σκορπίζοντας απέραντη θλίψη, στους αμέτρητους εκτιμητές του τεράστιου έργου του. Δύο χρόνια κράτησε η μάχη του διαπρεπούς ιστορικού και φιλολόγου με την επάρατη νόσο, που δεν τον λύγισε ούτε στιγμή. Έδωσε παλληκαρήσια τη μάχη και έφυγε όρθιος, με ψηλά το κεφάλι. Η απώλεια του αφήνει πίσω της δυσαναπλήρωτο κενό στο χώρο των γραμμάτων, της διανόησης και της πνευματικής ζωής του τόπου.   

Ο αείμνηστος Σαράντος Καργάκος καταγόταν από το Γύθειο της Λακωνίας και δήλωνε περήφανος για την μανιάτικη καταγωγή του. Υπήρξε Ιστορικός της πρώτης γραμμής και Δάσκαλος ξεχωριστός. Υπόδειγμα αξιοσύνης και λεβεντιάς, με αστείρευτες πνευματικές αξίες και γνώσεις. Διακρινόταν από αγνό πατριωτισμό, αξιοπρέπεια θαυμαστή, εντιμότητα κρυστάλλινη και ήθος απροσμέτρητο. Υπηρέτησε με αυταπάρνηση, ανιδιοτέλεια, πάθος και δημιουργικότητα την κοινωνία, την επιστήμη και την εκπαίδευση, αφήνοντας ως πολύτιμη πνευματική κληρονομιά, όχι μόνο το ανεκτίμητης αξίας πολυσύνθετο έργο του, αλλά και το παράδειγμά του.

Δίδαξε σε ψηλό επίπεδο, στα μεγαλύτερα εκπαιδευτήρια των Αθηνών και στους μεγαλύτερους φροντιστηριακούς οργανισμούς, στους οποίους πάντα ήταν ιδρυτικό μέλος («Ηράκλειτος», «Αριστοτέλης»). Δίδαξε ακόμη στη Σχολή Πολέμου του Ελληνικού Ναυτικού, στη Σχολή Εθνικής Αμύνης (ΣΕΘΑ) και στη Διακλαδική Σχολή της Θεσσαλονίκης. Οι μαθητές και σπουδαστές του τον ευγνωμονούν για όσα σπουδαία τους έμαθε.

Συνέγραψε 75 βιβλία (ιστορικού κυρίως περιεχομένου) και αρκετές γλωσσικές μελέτες. Δημοσίευσε αμέτρητο αριθμό άρθρων-αναλύσεων σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά.

Κατέθετε με παρρησία, χωρίς υπεκφυγές και τεκμηριωμένα τις θέσεις του για το «σκοπιανό», κάτι που ενοχλούσε εκείνους, που δειλοί και παραδομένοι, δεν αντιστέκονται στις ξένες επιβουλές και ενδίδουν σε λύσεις απαράδεκτες, θνησιγενείς και εμβαλωματικές. Ο Σαράντος Καργάκος είχε προβλέψει από το 1992 ότι η Ελλάδα θα δεχθεί τον όρο Νέα ή Βόρεια Μακεδονία, όπως αποκάλυψε σε συνέντευξή του στις αρχές του 2018. «Γι' αυτό το ζήτημα, που είχα ονομάσει “σκοπιανή εμπλοκή” σε βιβλίο μου που εκδόθηκε το 1992, ήμουν ανήσυχος από τότε. Στον επίλογο είχα γράψει: Είμαι ανήσυχος διότι ο “ρεαλισμός” στο τέλος θα νικήσει. Η Ελλάς και πάλι θα υποχωρήσει, θα δεχθεί τον όρο Νέα Μακεδονία ή Βόρεια Μακεδονία, ωστόσο δεν πρέπει να υποκύψει. Δυστυχώς υποκύψαμε. Ο όρος FYROM ήταν παγιδευτικός, διότι μέσα σε αυτό το μακροσκελές όνομα το μόνο που έμενε ήταν η Μακεδονία», δήλωσε με νόημα. Και τόνισε ακόμη: «Οι Σκοπιανοί υπήρξαν ανώτεροι ημών ως λαός και ως ηγεσία. Παρά το γεγονός ότι το 1992 πεινούσαν και όμως έμειναν σταθεροί στις θέσεις τους, διότι μπορεί να ήταν γυμνοσκελείς αλλά από διπλωματία ήξεραν... Μονοπωλούν το όνομα της Μακεδονίας, την ιστορία της Μακεδονίας μας και όποιος μονοπωλήσει το όνομα θα διεκδικήσει μονοπώλιο και για το έδαφος….».

Αργότερα έγραψε: «Περισσότερο αξίζει για τους “συμμάχους” το κρατίδιο των Σκοπίων από την Ελλάδα».

Και η άποψη του για την στάση των Γερμανών:  «Αν σήμερα οι Γερμανοί δυστροπούν να πληρώσουν την επιδικασθείσα από τα Δικαστήρια αποζημίωση στους μαρτυρικούς κατοίκους του Διστόμου (και όχι μόνον του Διστόμου) δεν το κάνουν μόνο από τσιγκουνιά, το κάνουν για να μας ταπεινώσουν ακόμη μια φορά, αρνούνται υπόσταση στα δικαστήρια μας. Ουσιαστικά δεν αναγνωρίζουν σε μας υπόσταση κράτους. Παραπέμπουν το ζήτημα στον Υπουργό. Αυτός είναι ένας περιδεής εκπρόσωπος της Νέας Τάξης που δεν λογοδοτεί στον ελληνικό λαό αλλά στα Διευθυντήρια των Νέων Καιρών. Οι Γερμανοί δεν μπορούν να μας συγχωρέσουν για την αντίσταση που καθυστέρησε την προέλαση τους προς την Σοβιετική Ένωση, την ίδια ώρα που πολλοί ευρωπαίοι κατέθεταν τον θαυμασμό τους στον Άξονα ή τηρούσαν ουδετερότητα!»

Για την ιστορία να θυμηθούμε ότι οι Δανοί παρέδωσαν τη σημαία τους σε ένα μοτοσικλετιστή του Χιτλερ, οι Αλβανοί πολέμησαν μαζί με τον Χίτλερ, ενώ και οι Τούρκοι είπαν περάστε ναζί! Η Τουρκία που με την ανοχή και σε πολλές περιπτώσεις με την στήριξη των νέων παγκόσμιων αφεντικών, εν ονόματι της ειρήνης (!), σφάζει, ατιμάζει και κατακρατεί με τη λόγχη στηριζόμενη στα ματωμένα άρβυλα της, ξένα εδάφη στην Κύπρο τη Συρία και αλλού!

Αυτός ο ξεχωριστός Έλληνας, με τις αστείρευτες γνώσεις και το τεράστιο επιστημονικό και πατριωτικό εκτόπισμα, δεν αξιοποιήθηκε ποτέ από την πατρίδα! Η καυτή γραφίδα του και η στεντόρεια φωνή του, κραυγή αγωνίας και εγερτήριο σάλπιγμα για ανόρθωση της χώρας από το βούρκο, ενοχλούσε τους σημερινούς μετριότατους από κάθε άποψη πολιτικούς (ελάχιστες μόνο λαμπρές εξαιρέσεις υπάρχουν). Για τους οποίους έλεγε συχνά: «Υποχωρούν για να φαίνονται ευπρεπείς απέναντι στους “συμμάχους”.

Απαιτούσε μέτρα για το παιδί: «Δεν αρκεί η γονιμότητα στα λόγια και στις υποσχέσεις. Απαιτούνται έργα, συγκεκριμένα μέτρα. Μέτρα για το παιδί, ώστε να μη γίνεται θύμα της αστοργίας. Να μη ζει την αγωνία της αγονίας, της έλλειψης δηλαδή γονιών, όχι επειδή είναι ορφανό αλλά επειδή ο γονιός είναι απών».

«Μέτρα για την προστασία των προσφύγων, ώστε να μην καταντούν της γης οι κολασμένοι. Γιατί αλλιώς η δική τους κόλαση θα μεταφερθεί στον δικό μας δήθεν παράδεισο», είχε γράψει σε ένα από τα χιλιάδες διεισδυτικά κείμενά του που παραμένουν διαχρονικά επίκαιρα. «Πάρτε μαζί σας νερό, το μέλλον θα έχει πολλή ξηρασία…», είπε με νόημα, χρησιμοποιώντας τα λόγια του ποιητή, σε μια από τις τελευταίες ραδιοφωνικές συνεντεύξεις του….

Το ήθος της οικογένειας του: «Κάποτε τα δεινά έληξαν και στον τόπο εγκαθιδρύθηκε μια κουτσή και στραβή τάξη. Η οικογένεια μου περνούσε δύσκολες ώρες αφόρητης φτώχειας. Η Κατοχή μας είχε εξουθενώσει. Κάποιοι δικηγόροι ξεκίνησαν έναν αγώνα για αποζημιώσεις. Μάζευαν υπογραφές από συγγενείς θυμάτων. Υπόσχονταν -αν θυμάμαι καλά- δύο χιλιάδες το “κεφάλι”. Πήγαν κα στον πατέρα μου να υπογράψει, μα ο φτωχούλης αρνήθηκε με βδελυγμία. “Δεν κοστολογούνται τα κεφάλια των αδελφών μου”, είπε. Κι ένιωσε πως ανταπέδιδε με τη φράση αυτή την καλύτερη τιμωρία στην επηρμένη μεταπολεμική Γερμανία, τη Γερμανία του οικονομικού θαύματος, που στηρίχθηκε στην ξένη εργασία και στην αφειδώς παρεχόμενη αμερικανική βοήθεια».