ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ...
Γειά σας. Πώς πάμε από δουλειά; Ρωτάω γιατί εγώ τώρα αυτή τη δουλειά θα κάνω. Θα σας μιλήσω για δουλειά. Τι μαγική λέξη αυτή η δουλειά! Και πόσο παραστατικά δεν έχει επενδυθεί
στη γλώσσα μας! Πόσες δυνατές συνθέσεις δεν μας έχει χαρίσει!
Θυμηθείτε. Χαζοδουλειές, παλιοδουλειές, βρωμοδουλειές, σκατοδουλειές, αναδουλειές. Τις τελευταίες τις βιώνουμε
πολύ τα τελευταία χρόνια.
Ο λαός μας είχε πάντα κάποια σχέση
με τη δουλειά.
Δεν υπάρχει Έλληνας, που να μην ασχολείται με δουλειές του ποδαριού
και να μην κάνει δουλειές με φούντες.
Η δουλειά! Τι δύναμη που έχει αυτή η λέξη! Οποιοσδήποτε είχε καλή δουλειά,
ήταν καλοδεχούμενος.
— Άντρα, ένας ξένος ζητάει να μπει σπίτι μας να ξαποστάσει.
— Βρε ούστ από δω το παλιόσκυλο.
— Είναι λεει υπάλληλος
στη Νομαρχία.
— Υπάλληλος
είναι; Πέρασέ τον μέσα τον άνθρωπο.
Όποιος είχε καλή δουλειά
ήταν εγγυημένος και πάντα ευπρόσδεκτος. Έλεγες ας πούμε στο συχωριανό σου.
— Κυρ Νίκο, έχω έναν καλό γαμπρό για την κόρη σου.
— Α, και τι δουλειά κάνει;
Το πρώτο! Δε ρωτούσε αν ήταν κανένας χλέμπας, κανένας
απατεώνας, κανένας παρλαπίπας και σιχαμένος. Αλλά «τι δουλειά κάνει». Το πρώτο! Δουλειά!
Το επιδιωκόμενο κάθε οργανωμένης κοινωνίας. Το ζητούμενο κάθε πολίτη. Το υποσχόμενο κάθε πολιτικού. Καθενός υποψήφιου.
Καθενός σου λέω.
Βρε δεν πάει να τάξει γεφύρια, δρόμους, αναδασώσεις και διακόσια έργα κοινής εξυπηρέτησης. Έτσι και δεν δεσμευθεί
για μια σειρά από διορισμούς και βολέματα, δε βλέπει βουλή.
Ένας βουλευτής
δώδεκα ώρες τη μέρα, ασχολείται με
το
πως θα βρει δουλειά
σε ψηφοφόρους του. Και με την πρώτη ευκαιρία,
χώστον στο Δημόσιο….
Έχετε ποτέ βρεθεί στο
γραφείο κανενός βουλευτή;
Και για κατούρη-
μα να πάει, τον παίρνουν
από πίσω, ζητώντας
διορισμό στο Δημόσιο.
Φα- ντασθείτε σκηνή. Ο βουλευτής μέσα στην τουαλέτα κι ο άλλος απ’ έξω να του χτυπάει την πόρτα και να του λεει.
— Τι κάνεις;
Είμαι ο Χρίστος από το Λογγαριό με τα τρία παιδιά και τη χοντρή γυναίκα. Με θυμάσαι;
Είχες πει να κοιτάξουμε για κα- μιά δουλειά…Καλά… κάνε δουλειά
σου και σκέψου τίποτα…
Δουλειά στη γλώσσα μας θεωρείται και η πράξη της αναπαραγωγής. Ανάθεμα και την κάνει πια κανείς για αναπαραγωγή. Όχι και πως παλαιότερα γίνονταν πάντα για αναπαραγωγή.
Άκουγες στο παρελθόν κάποιες παρασυρμένες και μετανιωμένες να εξομολογούνται στη γειτόνισσα.
— Αχ τον παλιοκερατά! Ήρθε, με ξεγέλασε και μου την έκανε τη δουλειά.
Υπήρχαν βεβαίως και πιο ευχάριστες
εξελίξεις. «Κάμε γιέ μου τη δουλειά σου και γω θάμαι πάλι θειά σου».
Τα ερωτικά μπερδέματα εξακολουθούν να χαρακτηρίζονται γυναικο- δουλειές.
— Τι έγινε μωρέ; Γιατί τόση φασαρία;
— Άστα, που να στα λέω; Γυναικοδουλειά.
Κατάλαβες φίλε μου; Γυναικοδουλειά! Λες και η γυναίκα μπορεί να τη διαπράξει μόνη της!
Περί δουλειάς το θέμα μας. Σύμφωνα με την εμπειρία του λαού μας
«από το θέρο ως τις
ελιές, δεν απολείπουν οι δουλειές». Αυτή την πα- ροιμία μας άκουσαν
οι ξένοι και πλημμύρισαν τη χώρα.
Μερικοί για να τα βγάλουν πέρα «έκαναν τη νύχτα μέρα». Από κα- λό τους;
Το άλλο, το θυμάστε; «Ο εργασιομανής έχει κουμπάρα τη δουλειά». Φυσικά όποιος
έχει κουμπάρα τη δουλειά, δε σημαίνει
πως έχει και πεθερά την κονόμα.
Α! «Κάθε δουλειά στην ώρα της». Η παροιμιακή αυτή υπενθύμιση έχει και άλλη έκδοση. «Ξερή κοπριά στον τοίχο δεν
κολλάει». Όσο και να τη σαλιώσεις.
Αυτή την εικόνα δεν την ξέρουν οι νέοι κι ας ευχηθούμε να μην τη μάθουν ποτέ. Παλαιότερα οι νοικοκυρές στον κάμπο,
ελλείψει κλαριών και ξύλων, ανακάτωναν τα περιττώματα των βοοειδών με άχυρα και τα κολλούσαν στον τοίχο. Να ξεραθούν και να υποκαταστήσουν τα κάρβουνα και τα ξύλα. Δουλειά κι αυτή! Να περιμένεις πότε θα κοπρίσουν τα γελάδια
σου, να συμπληρώσεις τα καύσιμα….
Και φυσικά όταν καίγονταν, δε μοσχοβολούσε η γειτονιά…. Αλλά είχε κι ένα καλό. Έδιωχνε τα κουνούπια.
Α! Κακό πράγμα η τεμπελιά. Και δίνει το σήμα της. «Όποια δε θέλει να ζυμώσει,
δέκα μέρες κοσκινίζει».
Και από δικαιολογίες άφθονες. «Κίνησε ο Εβραίος για δουλειά κι έτυχε μέρα Σάββατο». Όμως μερικές
γυναίκες γιατί να δουλέψουν,
αφού
«οι ακαμάτρες και οι τρελές έχουν τις τύχες τις καλές»;
Λένε και το άλλο. «Στου τεμπέλη
το μουλάρι, ο θεός δίνει κριθάρι».
Όμως «Όποιος παρατεμπελιάζει, τους διαβόλους
θυμωνιάζει».
Α! Έχουμε και μελλοντικές επιπτώσεις. «Τεμπέλης νιός, φτωχός γέρος». Συμβαίνουν και χειρότερα. «Όποιος κάθεται, βρωμάει». Αντιλαμβάνεστε τι οσμή αναδίδει
το 25% των ανέργων στη χώρα μας...
Μήπως προβλέπεται και
καμιά ποινή εναντίον της οκνηρίας; Αμέ!
«Για
τον κάθε φταίχτη
ξύλο, για τον ακαμάτη φούρκα». (Διχάλα).
Μας είναι γνωστή επ’ αυτού και η εντολή τού Απόστολου Παύλου. «Ο μη εργαζόμενος, μηδέ εσθιέτω». Αν και γω πιστεύω,
πως από αυτούς που
«εσθιέτω» καλά, ουδείς είναι εργαζόμενος.
Για σκέψου όμως να είσαι εργαζόμενος και να μη σου φτάνουν όσα
βγάζεις για το «εσθιέτω»!
Τι προβλέπει σ’ αυτές
τις περιπτώσεις η λαϊκή σοφία; «Εάν δουλεύω
και πεινώ, κάλλιο να καμαρώνω». Αλλά και πώς να φτάσουν όταν απ’ αυτά που αμοίβεσαι
παίρνει όσα θέλει η εφορία, αρπάζει όσα γουστάρει
η ΔΕΗ, σε χαρατσώνει κατά βούληση το
κράτος και τελευταίος
μένει ο φούρνος..;
Α! Κακό πράγμα η τεμπελιά, χειρότερο η αναδουλειά. «Άδουλος
δουλειά δεν έχει, το βρακί του λει και δένει».
Χόμπυ να σου πετύχει!
Οι κοινωνικές
αδικίες, όπως και οι έντονες διεκδικήσεις, οδηγούν
σε αγωνιστικές εκδηλώσεις. Δώστου απεργίες, δώστου
κινητοποιήσεις. «Ράβε ξήλωνε δουλειά να μη σου λείπει». Και μην ξεχνάμε. «Ο διάβολος
δουλειά δεν είχε»… και
έκανε όλα εκείνα τα ανομολόγητα. Βρήκε ως εναλλακτική
λύση το ενδοοικογενειακό σεξ.
Γνωστό και το αρχαίο απόφθεγμα. «Αργία μήτηρ πάσης κακίας». Σε αραβική απόδοση «το κεφάλι τού τεμπέλη είναι εργαστήριο ατιμίας».
Α! «Κάθε δουλειά θέλει το μάστορά
της». Αλλά έτσι και δηλώσεις μάστορας, δε σταυρώνεις μεροκάματο. Φωνάζουν
Αλβανό, που θα πάρει λιγότερα.
Όμως η ανεργία έχει και τα καλά
της. Η αναδουλειά θωρακίζει
τη συζυγική πίστη. Σύμφωνα με έρευνα μόνο έξι στους εκατό από τους άνεργους δημιουργούν
εξωσυζυγικές σχέσεις. Ενώ οι τριάντα στους εκατό από τους εργαζόμενους εμπλέκονται σε ερωτικές
παρανομίες. Άσε που δε θα είπαν όλοι την αλήθεια.
Μια παροιμία ισχυρίζεται πως «η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη».
Μπορεί, αλλά να δείτε ο αφέντης τι τρώει!
Κακό πράγμα και η πολυθεσία. Ή παπάς, παπάς, ή ζευγάς, ζευγάς. Πώς τα καταφέρνουν μερικοί και χώνονται σε είκοσι δουλειές,
δεν το καταλαβαίνω! Γνώρισα έναν που είναι καθηγητής
πανεπιστημίου, σύμβουλος
σε τεχνικές
εταιρείες, σύμβουλος σε οργανισμό ανάπτυξης, σύμβου- λος σε υπουργό,
μέλος επιτροπής της Ευρ. Ένωσης, υπεύθυνος ομάδας ερευνητών, αρθρογράφος εφημερίδας κ.λ.π.
— Εσείς τι δουλειά κάνετε,
με ρώτησε.
