Κομμένες γέφυρες
Κων/νου Ηλ. Μήτσιου
Οι πρόσφατες πλημμύρες στη
χώρα μας προκάλεσαν βιβλικές καταστροφές. Χωράφια σπαρμένα γέμισαν με νερό,
σοδειές καταστράφηκαν, δρόμοι βούλιαξαν, γέφυρες γκρεμίστηκαν. Εντυπωσιακό ήταν
πράγματι το ξέσπασμα των στοιχείων της βιασμένης φύσης και αθύρματα
αποδείχτηκαν τα έργα ενός νεότερου κερδώου «πολιτισμού». Ήδη οι κομμένες, οι
γκρεμισμένες γέφυρες εμποδίζουν την επικοινωνία των ανθρώπων και δημιουργούν
προβλήματα στη ζωή τους.
Μήπως, όμως, κάποιες άλλες
γέφυρες, που κόπηκαν και αυτές, δημιούργησαν μεγαλύτερα προβλήματα στις σχέσεις
και την επικοινωνία των ανθρώπων; Μήπως οι κομμένες γέφυρες μεταξύ των ανθρώπων
και του Θεού, των γονέων και των παιδιών, των διδασκάλων και των μαθητών, της
φύσης και των ανθρώπων, δημιούργησαν αξεπέραστα προβλήματα στη σημερινή
κοινωνία; Μήπως αυτές οι κομμένες γέφυρες έπληξαν τη συμβίωση, διέρρηξαν την
ενότητα, έφεραν σύγχιση και χαλάρωσαν τους δεσμούς του κοινωνικού ιστού; Μήπως
μαζί με τις κομμένες γέφυρες από την πλημμύρα, γκρεμίστηκε μέσα μας η ελπίδα
και η εμπιστοσύνη;
Είναι ανάγκη να γεφυρωθεί
το ποτάμι γρήγορα, για να αποκατασταθεί η συγκοινωνία, να επικοινωνήσουν οι
άνθρωποι. Είναι, όμως, μεγαλύτερη και επιτακτικότερη ανάγκη να γεφυρωθεί το
χάσμα μεταξύ των ανθρώπων, των γενεών, των φυλών, των κοινωνικών τάξεων, της
πολιτικής, της ηθικής, του πνεύματος.
Ανάμεσα στους ανθρώπους
έχει περάσει το παγερό ποτάμι μιας θανάσιμης δυσπιστίας και όσο απλώνεις το
χέρι, όσο κι αν ρίχνεις μια γέφυρα, δύσκολα μπορείς να βρεις και να κρατήσεις
το συνάνθρωπό σου. Οι διαπροσωπικές σχέσεις διέρχονται κρίση. Υπάρχει μια
επιδερμική φιλία και μια επιφανειακή ευθύτητα, που κρύβουν ιδιοτέλεια, απόσταση
και αδιαφορία. Η συγκέντρωση ομάδων στις διάφορες πολιτικές, συντεχνιακές,
πολιτιστικές εκδηλώσεις είναι παροδική, με μοιραία κατάληξη την επάνοδο στον
εαυτό μας. Ο διάλογος μετατράπηκε σε παράλληλους μονόλογους και καθένας μας
μένει εκεί από όπου ξεκίνησε.
Η κοινωνική ανισότητα έχει
πάρει διαστάσεις, διότι ο άνθρωπος ζητάει να επενδύσει σε κοινωνικό ανάστημα
υποβιβάζοντας ωμά και απροκάλυπτα με το μαστίγιο το συνάνθρωπό του. Στην
οικογένεια ο ανταγωνισμός για το γόητρο έχει πάρει τη θέση του αμοιβαίου
σεβασμού των μελών της. Τα παιδιά και οι γονείς διεξάγουν έναν καθημερινό
πόλεμο με σπάνια διαλείμματα. Και όλα αυτά γιατί ο άνθρωπος χωρίστηκε από το
Θεό, χωρίστηκε από τους ανθρώπους κοινωνικά, φυλετικά, πολιτικά, μορφωτικά,
οικογενειακά. Χωρίστηκε και από τον εαυτό του. Και αυτή είναι η αρχή του
δράματος.
Πώς θα γεφυρωθεί τούτο το
ποτάμι; Πώς θα σμικρύνει το χάσμα; Η λύση βρίσκεται σε Εκείνον που έγινε η
παγκόσμια γέφυρα, για να γεφυρωθούν τα χάσματα. Είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς. Με
το Χριστό γεφυρώνονται όλα τα χάσματα. Έτσι, για το χάσμα του εσωτερικού μας
κόσμου χάρισε τη μετάνοια. Για το χάσμα στον πνευματικό χώρο έδωσε την πίστη.
Για το διαπροσωπικό χάσμα έριξε τη γέφυρα της αγάπης. Για το πολιτικό χάσμα
πρόσφερε τη γέφυρα της αδελφοσύνης. Για το φυλετικό χάσμα χάρισε τη γέφυρα της
ισότητας. Κανένα χάσμα δεν μένει αγεφύρωτο.
kostasmitsios@yahoo.gr
